Bokt.nl

Kamy schreef:

Ik heb voor de "kerstvakantie" het wandelen op het programma gegooid. Ik ben nu 3 x buiten geweest met mijn jonkie. We moeten langs een stuk redelijk drukke weg. Dan een rotonde over een drukke weg over. Nog een stukje weg en dan zijn we bij het bos.
De 1e keer ging alles vlekkeloos. De 2 keren daarna was het op de harde weg naar het bos toe "drama". Daar lopen ponies en paarden langs en dan gaat de staart erop, snurken, en als je haar dan een beetje bij je wil houden gaat ze zo ongeveer in levade of steigeren...In het bos doet ze het braaf, daar hebben we ook inmiddels vanalles meegemaakt en gezien, en ze is niet flauw, zeikerig of bang. Tuurlijk een beetje gespannen maar da's normaal als je het nog niet gewend bent. Op de weg terug is de druk eraf, en zijn die soortgenoten een stuk minder interessant. Dus ik dacht nav dit topic: We gaan terug naar af wat betreft het buitenrijden. We beginnen met stukjes wandelen, tot daar de "spanning" vanaf is. Ook meteen wat aan onze relatie werken (die verder prima is hoor, dat is geen reden).
Maar dit "moet" ik dus gewoon rustig blijven herhalen. Tot ze het stukje zonder spanning loopt, dan weer een stukje uitbreiden. Wachten tot het fijn is, dan weer verder enz. Ik wandel dan overigens met een kaptoom om. En probeer geen druk te oefenen, en doe ook wat oefeningen zoals halthouden op mijn lichaamstaal etc, om te kijken of ze nog bij mij is. Wat wel het geval is. Maar halthouden liever niet te lang, dat houdt ze niet vol hhahahah. Dus ik kijk ook heel goed naar haar signalen. Zodra ze de hals laat zakken en wat onderzoekend wordt. Beloon ik haar en is het klaar. Volgende keer weer verder. Is dat een beetje de juiste manier zo?

Peetstap schreef:

Klinkt lekker ja, ja, "tita tovenaar , op de kermis is het voor elkaar"


Ik wandel wekelijks samen aantal keren vanuit stal zelfde route als basis en vul dat steeds stukjes nieuw aan.
Paardje kijkt niet echt op van zwaar landbouwverkeer, motoren, melkvrachtwagens, ligfietsen of scootmobiels, en is er iets wat eng is, een reiger of eend uit de sloot naast pad, dan effe freeze , snuifje hoogstens draai en klaar.

Loop op fietspad gescheiden door brede berm van een 80km weg ernaast.
Hij kijkt wel es op, maar verkeer deed em dus niet veel.

Ging vanmiddag in het zonnetje hele weg super relaxed, lijntje losjes en paardje is niet boven mijn schouderhoogte geweest en voorwaarts en aandachtig op mij.
Heb em paar keer op hals beetgehad: wat gaat ie weer fijn he jochie

In 1 a 2 seconde slaat ie ineens totaal om bij tegemoet komende voorlader met zwart vierkant hooipak voorop en draait zich om, trekt mij de longeerlijn door de handen (auw) en mij voorover omver de modder in en spurt weg in galop.
Gelukkig zit lijn nergens om mij heen, en kan ik em nakijken, maar hopend dat de lijn niet om zijn benen heen slaat...
Gelukkig ?, is ie dus bekend hier, het is lang recht fietspad en hij schiet niet de weg op, maar stopt honderden meters verderop vlakbij stal en duikt gras in.
Daar vangt boer en voorbijganger hem op gelukkig.


Kijk dat is de echte praktijk waar ik, vele posters hier en vele medelezers gewoon mee te maken krijgen met een brave kwpn / Indoctro bloed.
Geen magic en die we nooit zullen zien, maar real-life.

Kamy schreef:

Ik heb inderdaad een lange "touwteugel" die ik aan een kant vast heb aan de kaptoom (met grondwerk in de bak zit ie als een teugel natuurlijk). Omdat je simpelweg meer touw hebt als er wat gebeurd. Bij een halstertouw zit je zo aan het eind Maar longe kan inderdaad ook nog.

Snurken en de staart omhoog is denk ik meer opwinding-spanning, dan angst-spanning? Of niet? Op een gegeven moment ging ze wel een beetje door in haar gestuiter toen heb ik inderdaad een paar rondjes gedraaid en wel even wat druk op de neus gezet en "hee" gezegd. Doordraaien moet niet. Je ziet haar dan ook snel afkauwen, en ze laat dan voor mijn gevoel ook zien dat ze "wil". Haar geest opent weer en ze kijkt wat meer rond, ipv in paniek te stuiteren.

Ze is van de ene kant flegmatiek. Liever lui dan moe. Ze heeft de uitstraling van een levensecht knuffelbeest. Maar achter die charme schuilt ook een levendig meisje. Eentje die weet wat ze wil. Ze is heel volgzaam en moedig. Maar is het vertrouwen even weg, dan geen druk opbouwen. Bv eerste keer springen: ze nam het kruisje zonder problemen. Toen stiet ze zich aan de balk. Denk maar niet dat ze nog in de buurt van de hindernis kwam! Dan blijf ik gewoon dressuur rijden, rond die hindernis. Zonder hem aan te rijden of te gebruiken. Op een gegeven moment merk je dan dat de paniek weg is, de geest open is, en er is weer interesse in de hindernis. Dan rij ik weer aan. Laatst heeft ze in paniek haar zweetdeken als een slabbetje om haar nek gekregen, ding aan flarden gescheurd. Ja, toen was het winterdeken op doen ook even eng. Ik zet haar dan gewoon buiten aan een bult hooi. Zodat ze weg kan als ze wil. 3x weglopen voor het deken *monster!!!*. 4e keer is het weer goed.

Alleen aan het touwtje met verkeer om je heen enz, is het net wat moeilijker om zelf zo cool te blijven hahahah. Als ze zo gaat lopen paraderen. Gewoon laten doen, maar wel dat ze naast me loopt (me niet voorbij loopt of meesleurt) en nog onder controle is van mij? Dan neemt het vanzelf met heel veel tijd af?