Vandaag weer heer-lijk gereden! Wel nog met de chambon eraan maar wát een aardigheid is het zo en wat is het ineens makkelijk, alles valt op z'n plek 
voorzichtig ook wat gevarieerd in hoofdhouding en steeds afgesloten of terug naar lang en laag.
Hij begint het ritme ook te begrijpen (alleen wijken en Sb in alle 3 de gangen en op die volgorde) en ik kan hem echt al naar de stretch toe rijden in alle gangen. Zelfs met halthouden blijft hij in de stretch, halthouden op zich zonder gedribbel was eerder haast niet mogelijk maar nu is het ineens geen enkel probleem meer. Ik vind het zo apart. En ik sla mezelf voor mn hoofd dat ik het zo niet eerder aangepakt heb met hem. Maar zoals met alle dingen moet je er blijkbaar eerst aan toe zijn.
Toevallig zag ik dat ik vorig jaar maart een berichtje van Simpelman kreeg, ik had een vraag gesteld over mijn drukke paard het antwoord was dat ik moest fluisteren naar mijn paard, hem traag laten worden.
Simpelman schreef:Ik bedoel:
STOP, Wordt stil, doe niets, ontspan je, zoek je eigen evenwicht, laat je meenemen, dit is bijna meditatief....
Vanuit die stilte geef je fluisterend zachte hulpen, rustig je kuit aanspannen, rustig je kruis aantrekken.
Wacht nu tot je antwoord krijgt, vraag eventueel weer, zacht, wacht, beloon de minste geringste beweging, je paard begrijpt nu dat je communiceert.
Bouw die in die "stilte" jullie fluistercommunicatie.
Verenig je met je paard, zak in hem, laat je door hem meenemen, dans.
Laat je paard zijn eigen houding vinden, zijn eigen evenwicht, zijn eigen tempo.
Wanneer hij daarin ontspant ga je héééél voorzichtig aan het werk maar zonder dat gevoel van ontspanning en rust te verliezen.
"Voorwaartse" paarden zijn altijd paarden die wegvluchten, voor de hulp uit.
"Ik doe het al".
Bij hen moet je naar minimaal, maak hem eerst lui.
Als hij lui wordt ben je op de goede weg.
Ale rijkunstige hulpen zijn biomechanisch anders worden het kunstjes.
Je kuithulpen (sporen) werken op de schuine buikspieren, deze worden aangespannen, je kruis/knie drijft voorwaarts.
Voorwaarts zonder eerst de buikspieren aan te spannen is voorwaarts gaan met holle rug.
Lopen met een holle rug maakt een paard angstig, het is zijn vluchthouding.
Met de kuiten voorwaarts stampen is fout.
Met het kruis voorwaarts gaan is fout.
Voorwaarts gaan is één geheel, kuit/kruis/knie, zacht.
Zoek in die ontspanning, zachtheid, rust, er gaat een nieuwe wereld voor je open.
Ik vond dat toen heel moeilijk te begrijpen en kon het me niet voorstellen dat mijn hete donder ooit traag zou worden. Nou, het is eindelijk zo ver, nouja het begin is er er is zo'n rust over mijn paard heen gekomen terwijl hij eerder altijd gespannen, drammerig en loperig was. Hij gaat niet eens meer 'te hard' in galop en ik hoef NIKS met mijn handen te doen.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor de bijdragen in dit topic waardoor ik nieuwe inspiratie en inzichten gekregen heb!!
Geplaatst 
