Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
Anoniem schreef:Allemaal mooit geschreven maar soms moet je de grens toch een beejte opzoeken om een stap naar voor te kunnen maken. Natuurlijk mag je die grens nooit overheen gaan.
En verder ben ik het eigenlijk niet eens met bovenstaande. Als ik mijn paard in behoorlijke verzameling rondrijd en hij in superconcentratie is, is het de bedoeling dat hij op de kleinste hulpen reageert. Als er dan ineens een stoel omvalt of iets dergelijks dat geeft dat een schrikreactie want het paard is zo gefocussed en geconcentreerd op mij en mijn hulpen dat als er elders iets gebeurt hij hij zijn concentratie komt.
Het is dan niet zo dat hij groot schrikt maar ik voel door het lichaam een reactie komen, of hij zet een pas opzij of komt een pasje terug in tempo.
Ik weet nog wel dat Rembrand van Nicole Uphoff zo'n paard was. Als er een fotocamera klikte schrok het paard. Zoek maar eens een filmpje van Nicole en Rembrand.
maralyn schreef:Maar dat van een paard is toch zeker niet hetzelfde als van een mens?
Een paard is toch in beweging? Die doet toch wat van hem gevraagd wordt?
Dat is met het lezen van een boek toch heel anders?
Sizzle schreef:maralyn schreef:Maar dat van een paard is toch zeker niet hetzelfde als van een mens?
Een paard is toch in beweging? Die doet toch wat van hem gevraagd wordt?
Dat is met het lezen van een boek toch heel anders?
Ja en nee.
Een paard houdt normaal zijn omgeving in de gaten.
Als hij zich concentreerd op wat anders dan ziet hij die kat niet zo snel aankomen als dat hij anders zou doen.
Als ze staan te dromen is dat gewoon precies hetzelfde. Dan kunnen ze zich helemaal het schompes schrikken.
Marocje schreef:Maar adrenaline/endorfine is toch iets heel anders dat opperste concentratie? Een paard wat goed over de rug gereden wordt, maakt endorfine aan, maar kan uiterst geconcentreerd zijn en dus ook 'een schokje' geven van iets kleins zoals een stoel die wordt verplaatst. (vergelijkbaar met dat boek wat je aan het lezen bent en iemand komt binnen: je schrikt ff, maar dan zakt snel weer af)
Een paard wat zijn hoofd omhoog gooit of zijn rug hol maakt, maakt adrenaline aan (de rugwervel punten komen tegen elkaar aan, paard in opperste staat van alertheid). Als er dan iets is waar ie van schrikt, zal ie ook meteen ervandoor vluchten of minstens een grote sprong opzij maken. (vergelijkbaar met in huis rondlopen zoeken naar een inbreker en iemand zien: Je hart bonst na tien minuten nog in de keel..)
Die twee zijn toch wel een wezelijk verschil..
Anoniem schreef:En verder ben ik het eigenlijk niet eens met bovenstaande. Als ik mijn paard in behoorlijke verzameling rondrijd en hij in superconcentratie is, is het de bedoeling dat hij op de kleinste hulpen reageert. Als er dan ineens een stoel omvalt of iets dergelijks dat geeft dat een schrikreactie want het paard is zo gefocussed en geconcentreerd op mij en mijn hulpen dat als er elders iets gebeurt hij hij zijn concentratie komt.
[/quote]Citaat:Het is dan niet zo dat hij groot schrikt maar ik voel door het lichaam een reactie komen, of hij zet een pas opzij of komt een pasje terug in tempo.
Simpelman schreef:Marocje schreef:Maar adrenaline/endorfine is toch iets heel anders dat opperste concentratie? Een paard wat goed over de rug gereden wordt, maakt endorfine aan, maar kan uiterst geconcentreerd zijn en dus ook 'een schokje' geven van iets kleins zoals een stoel die wordt verplaatst. (vergelijkbaar met dat boek wat je aan het lezen bent en iemand komt binnen: je schrikt ff, maar dan zakt snel weer af)
Een paard wat zijn hoofd omhoog gooit of zijn rug hol maakt, maakt adrenaline aan (de rugwervel punten komen tegen elkaar aan, paard in opperste staat van alertheid). Als er dan iets is waar ie van schrikt, zal ie ook meteen ervandoor vluchten of minstens een grote sprong opzij maken. (vergelijkbaar met in huis rondlopen zoeken naar een inbreker en iemand zien: Je hart bonst na tien minuten nog in de keel..)
Die twee zijn toch wel een wezelijk verschil..
De "truc" in de moderne dressuur is het om het paard in die opperste staat van alertheid te brengen en vervolgens door het toepassen van bepaalde technieken het paard zodanig te dresseren/onderwerpen dat het nog te berijden is.
Paarden zijn van nature dieren die snel schrikken en altijd alert zijn op bedreiging.
Wanneer ze in een staat van losgelatenheid verkeren dan zullen ze op dit soort dingen veel en veel rustiger reageren.
Zodanig dat je er nauwelijks iets van merkt.
Met een goed opgeleid paard kun je aan een lang teugeltje de kermis over. (zie je het beeld?)
Een goed opgeleid paard is kalm en levendig. Het neemt alles waar.
Picasso schreef:De reactie wordt minder heftig als ze meer in staat van ontspanning zijn Simpelman?
Klinkt logisch, maar waarom reageren mijn paardjes dan bijvoorbeeld best heftig op iets wat buiten de wei gebeurt (een scooter die langs knettert, een klapperend karretje achter een auto, een groep jongeren die luidkeels zingend langsfietst etc).
Duurt niet lang hoor, zodra het stil is, gaan ze weer met de kop naar de grond......
Simpelman schreef:Picasso schreef:De reactie wordt minder heftig als ze meer in staat van ontspanning zijn Simpelman?
Klinkt logisch, maar waarom reageren mijn paardjes dan bijvoorbeeld best heftig op iets wat buiten de wei gebeurt (een scooter die langs knettert, een klapperend karretje achter een auto, een groep jongeren die luidkeels zingend langsfietst etc).
Duurt niet lang hoor, zodra het stil is, gaan ze weer met de kop naar de grond......
Ze zijn niet in een staat van losgelatenheid, kuddegedrag, het ontbreken van het goede voorbeeld van zijn wijzere koppelgenoot.