Jennyxx schreef:Ik begrijp denk ik wel wat Simpelman probeert te zeggen. Misschien zijn we wel gewend aan een wat zwaardere aanleuning dan nodig is. Als een paard een dubbel gebroken passende trens niet accepteert kan er misschien ook wat anders, rijtechnisch, aan de hand zijn.
Als je een paard inrijdt wil je dit toch zo aangenaam mogenlijk maken?
Je gaat dan toch geen bit erin hangen waar het paard duidelijk ongelukkig mee is (mond open, schudden, slaan ,kantelen weet ik veel wat) omdat jij vind dat het paard met ieder bit moet kunnen lopen
Bij verreden paarden is het wellicht een ander verhaal, maar ik rij doorgaans mijn paarden zelf in en als een paard een een bepaald bit gewoon niet wil wennen (al ruim voordat je überhaupt denkt aan aanleuning) dan ga ik daar echt niet mee verder de opleiding in hoor

Vaak probeer ik het dan na enkele maanden nog een keer om te zien of het dan wel gaat. Maar indien de reactie niet goed is, dan gebruik ik dat gewoon niet meer.
Idem met neusriemen en andere delen van hoofstellen danwel zadel en singels.
Een paard mag van mij geen stress krijgen van zijn optoming, er zijn al genoeg andere dingen die lastig zijn.

hij ging al een paar keer super stil staan vanuit de stap en draf. Even later ben ik gewoon lekker gaan galopperen, niet eens bezig meer met het halthouden. Zeg ik heel zachtjes hooo omdat ik terug naar draf wilde, en meneer ging binnen 0,002 sec naar halt
een overreactie op een uiterst kleine hulp!! Beloond met zijn snoepje en gestopt, moest zo lachen!
kan ik echt van genieten!
kleine stapjes maken, bedankt voor je uitleg!