Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
vur schreef:Wat ik voel en zie, is dat ze met een dubbelgebroken bit heel druk zijn met hun mond en achter de loodlijn kiepen en geen aanleuning nemen. Met een enkelgebroken bit strekken ze hun neus en hals wel naar voren en nemen ze wel aanleuning. Dus zeker is de eerst genoemde situatie oncomfortabel voor me, maar zoals ik het voel, ook voor mijn paarden. Want zonder dat gevoel van aanleuning, zijn ze strak in de rug, kan ik niet lekker zitten, voel ik geen taktmatige beweging en krijg ik ze niet makkelijk met de neus aan of voor de loodlijn. Met de enkelgebroken dus wel. Misschien ga ik wel wisselen als ze verder in de opleiding zijn, dat zou best kunnen, maar voor mijn gevoel hebben ze dit juist nodig om met vertrouwen aanleuning te willen nemen.
Starbreeze schreef:Het is toch een samenspel? Wanneer een paard het niet fijn vind, is het automatisch voor mij ook niet fijn.
Overigens heb ik mijn paard vorig jaar een tijd op enkelgebroken gereden, nu vind hij dubbelgebroken fijner.
vur schreef:Ik begrijp niet precies wat je bedoeld Simpelman, maar misschien dat over een tijd het kwartje wel valt. Ik heb al zo vaak ontwikkelingen doorgemaakt, waarbij ik pas na enige tijd echt snapte wat mijn instructeur destijds eigenlijk precies bedoelde. Nu ben ik weer meer bezig met mijn eigen houding, zit en inwerking te verbeteren. Het bit dat ik nu gebruik, bevalt voor nu prima. Eigenlijk heb ik dus de ervaring die Sizzle beschrijft met dubbel gebroken. Maar dus niet bij mijn oudste. Die werd mooi zachter in de aanleuning met de dubbel gebroken in plaats van drammerig daarin te zijn. Maar de twee jongsten hadden er geen vertrouwen in. Ik voelde niks in mijn hand, ze kiepten er constant achter, ze knabbelden niet rustig op het bit, maar waren heel zenuwachtig in de mond en daarbij dus alle andere onwenselijke verschijnijningsvormen in het lichaam die ik bij de opleiding van een jong zee gevoelig paard niet kan gevruiken. Dus waar het aan ligt, daar ligt het aan, ik weet het niet, maar op dit moment van de opleiding werkt het voor mij voor geen meter.
Simpelman schreef:Anoniem schreef:Myler is heel scherp. Daar verkloot je echt je paardenmond mee.
Is ook mijn ervaring.
Ik heb een keer een level 2 besteld om te proberen (40 bitten in de kast), afgaand op het mooie verhaal.
Het paard dat ik ermee reed nam geen aanleuning aan het Myler bit, het ligt nu ook in de kast.
) op wedstrijd ga heb ik de proefjes geoefend en ontdekt dat ie graag op de volte even de hals strekt en dan ook fijne aanleuning houdt. Kennelijk voelt hij zich daar prettiger bij.
Sizzle schreef:Simpelman, ik vind je beredenering niet logisch.
Friet is een paard die totaal geen druk tolereert zonder overdreven te reageren.
Juist zij loopt beter op een dubbelgebroken en hangt daar zelfs in.
Dallas zoekt daarentegen ook aan een losse teugel geen verbinding met een dubbelgebroken bit.
Aangezien ze aan kaptoom met bit ingereden is durf ik echt wel voor 100% te zeggen dat ik er niet te veel druk op gezet heb, juist bij haar niet.
Simpelman schreef:Wanneer paard geleerd heeft de hals te strekken dan zal hij altijd aan het bit komen.
Citaat:Ik kom bij mijn huidige paarden op een enkelgebroken watertrens uit. Het zijn bloedbeestjes die heel gevoelig zijn. De dubbelgebroken watertrens versterkt de onrust in de mond en geeft mij een te lichte onvaste aanleuning.