Opvallend vind ik vooral deze uitspraak, die enkele keren in het boek terugkomt:
Bewuster Paardrijden schreef:Vroeger reden vooral ‘sterke mannen’ paard, nu zitten we in het tijdperk van de ‘gevoelige vrouwen’. Dat is volgens ons de psychologische verklaring voor de verandering van de trainingsmethoden. De vrouw heeft doorgaans minder spierkracht, maar meestal meer gevoel dan de man![…]Daarmee bedoelt ze niets nadeligs ten opzichte van mannen, want er zijn natuurlijk ook veel goede mannelijke ruiters met veel gevoel, maar Tineke en Imke laten hun paarden nooit door ‘sterke mannen’ berijden
Hiermee geeft men dus aan, dat men LDR toepast als alternatief voor brute kracht – een slimme dwangmethode dus! Ook lijkt men er hier vanuit te gaan dat er voor klassiek zonder LDR kracht nodig is. Echter, voor correct toegepaste klassieke dressuur is geen kracht nodig, gaat het
juist over lichtheid.
Ergens wordt dit laatste wel beseft, want in contrast met bovenstaande quote zegt men later:
Bewuster Paardrijden schreef:Als er kracht aan te pas komt, ben je op de verkeerde weg. Dat geldt trouwens voor ieder trainingssysteem
Dus, die logica van vroeger ‘sterke mannen’ ontgaat mij door deze opmerking weer volledig.
Zou het zo kunnen zijn, dat men op de Academy tot voor de LDR klassiek reed met teveel kracht en dat LDR daarom zo’n “verademing” is voor deze ‘zwakke vrouwen

‘?
Op de vorige quote volgt dan nog een wat gevaarlijke bewering:
Bewuster Paardrijden schreef:(Het zou ons overigens niet verbazen als de combinatie van trainen met te veel kracht en een hoge halshouding slechter voor een paard is dan het rijden met kracht en een lage halshouding)
Aangezien je totaal verschillende fysieke en mentale effecten mag verwachten van deze acties, lijkt het mij erg moeilijk om deze nuancering hard te maken. Zoals Arthur Kottas zegt:”Er is slecht rijden en er is goed rijden. Niets er tussenin”. Beide manieren van rijden uit de quote zijn gewoon slecht!