Bokt.nl

horseyfries schreef:

Q, je spreekt jezelf tegen want je zei eerder dat je mij in een clinic van Kottas had gezien en je toen niet kon zien dat mijn paard LDR getraind werd....

QQQQ schreef:

horseyfries schreef:

Q, je spreekt jezelf tegen want je zei eerder dat je mij in een clinic van Kottas had gezien en je toen niet kon zien dat mijn paard LDR getraind werd....

Misschien ben jij de uitzondering op de regel? Misschien zijn Friezen de uitzondering op de regel? Misschien train jij niet zo extreem LDR? Misschien hadden jullie een "goede dag"? Misschien scheelde het al dat je niet met LDR had opgewarmd?
Zie de tegenspraak niet. Heb ook nooit beweerd dat ik dat verschil altijd direct kan zien.

Kafue: Sterkte met die auto en ik ben het wel eens met je post, geloof ik. (Iets ronder instellen staat in dit topic namelijk niet zo ter discussie)

horseyfries schreef:

Misschien heb jij de uitzonderingen op de regel dat ze het wel kunnen wel gezien?

horseyfries schreef:

Alsof jij het merendeel van LDR rijdend Nederland in clinics aan het werk hebt gezien??
Je hebt een keer een clinic gezien waarin een paard niet helemaal voor de loodlijn kwam en voila, je mening is gevormd....
Dat je ook andere clinics gezien hebt waarin het tegendeel bleek en je die voor het gemak maar totaal vergeet zegt veel over hoe objectief je hier nog naar wil kijken....

Yvonnelind schreef:

Ja, dat lijkt mij ook sterk.
De helft van de Nederlandse TOP die LDR rijdt heb je misschien een keer zien rijden.

Kafue schreef:

Dan hoef je niet met de neus op de boeg. Ik vind dat ook niet goed maar er is er hier ook geen een die beweerd dat dat "goed" is.

QQQQ schreef:

Ik heb een behoorlijk deel van LDR rijdend Nederland in clinics, demo's en losrijdterreinen in actie gezien - en bij allen is mij dit punt erg opgevallen.

QQQQ schreef:

Trainingstechnisch volgt er eerst een duidelijke uitleg over hoe men de hulpen geeft. Het wordt als heel bijzonder gebracht dat men teugel- en beenhulpen gescheiden houdt. Men zegt ondermeer dat men voor halthouden enkel teugel en geen been gebruikt, om geen tegenstrijdige hulpen te geven. Echter bij de halve ophoudingen geeft men wel aan dat men been/zit en teugel toepast en dat die hulpen steeds dichter bij elkaar komen te liggen, maar nooit tegelijk worden gegeven. Blijkbaar begrijpt men het daarbij wel, maar vertaalt men dit niet door naar de hele ophouding. Ook in klassiek geef je teugel- en beenhulpen nooit tegelijkertijd, maar achter elkaar.

Don_Marcello schreef:

Waar zijn de tijden gebleven dat een paard wordt geleerd onder het zwaartepunt van de ruiter te stappen? Voorwaarts rijden doe je door je zwaartepunt naar voren te bewegen, terug nemen door je zwaartepunt wat naar achter te bewegen. Dat zou de primaire aanwijzing voor je paard moeten zijn. De benen van de ruiter dragen ertoe bij de activiteit van het achterbeen te onderhouden, het bit is om het paard "rond" te houden, en niet (primair) om te remmen. De zit en handen van de ruiter zijn om te voelen wat het paard doet.

Ronja schreef:

Ik heb altijd geleerd met overgangen terug géén of zo min mogelijk teugelhulpen te gebruiken. De teugel gebruik ik alleen om het hoofd te stellen en de hoofd-halshouding te bepalen, en héél soms om te begrenzen. Maar zeker nooit met terugwerkende kracht om het paard te laten vertragen.

Verder lijkt mij dat een paard net zoveel energie verbruikt als dat jij erin stopt. Die energie uit zich in ofwel snelheid ofwel activiteit. Waar moet die energie anders vandaan komen, uit het paard zelf? En wat als je eens op een van nature traag paard rijdt, of als je voorwaartse paard een slechte dag heeft.. dan zou ik er niet op durven vertrouwen dat hij voorwaarts "wil". De energie die je in je paard stopt komt vanuit je zit en been, waarbij de zit de voorwaarts drijvende dan wel terugwerkende kracht is en het been activiteit behoudt.

Juist bij het rijden van een overgang terug, pomp je energie in het paard. Je vertraagt en vertraagt (op je zit) en ondersteunt met je been om de activiteit in de benen te houden en zodoende niet kwijt te raken. Vertragen.. vertragen.. *boem* overgang. Niet door de teugel, maar door het loslaten van de zit. Voor tijdens én na de overgang is het belangrijk de energie te behouden.

Mijn vroegere instructeur trainde ook op het "voorwaarts willen zijn" van het paard. Volgens hem moest een paard sneller willen gaan lopen als je de teugels liet vieren, vanuit zijn eigen voorwaartse drang. Die voorwaartse drang zou ook tot uiting moeten komen tijdens bijvoorbeeld de gestrekte draf. Naar mijn idee is dit niet echt de bedoeling, ook de gestrekte draf wordt door de ruiter voorbereid en ingezet, net als activiteit in de benen tijdens verzameling en zijgangen, net als bij het aangalopperen, zoals gewoon tijdens het rijden in het algemeen. Een luisterbereid paard zal hierin meewerken en rijden doe je samen. De energie die het paard zelf heeft en kwijt wil (bijvoorbeeld bij een jong en fris paard) wordt door de ruiter in goede banen geleid zodat het efficiënt gebruikt wordt in de training, dat wel, maar dit is iets anders dan voorwaarts rijden.

QQQQ schreef:

Mireille1970 schreef:

Het voorwaarts-neerwaarts met de neus in graas-stand is met het achterbeen duwend en naar achter.
Het oprollen en eraan houden houdt de boog in ontspanning rond en laat de boog niet wegschieten. Dus je houdt energie erin en je paard op achter en bij het eerste hou je je paard op voor.

Je houdt energie erin door 'm aan de teugel te houden, dat kan zonder oprollen. VWNW kan ook met behouden energie worden gereden. Achterbeen moet er bij zijn en blijven. Het is geen verzameling, maar er kan wel gewoon worden ondergetreden bij behoud van opwaarts ruggebruik. Dit kan verder worden gestimuleerd door het rijden van (schijn)overgangen.

Het ondertreden zorgt voor het "trekken" aan de achterkant van de ruggegraat. Het goed ondertreden is juist wat ik bij de extreme LDR mis. De gezakte hals zorgt ervoor dat de halsspieren (bovenkant halsbasis) trekken aan de lange uitsteeksels die de schoft vormen. Samen zorgt dit voor het opwaarts welven van de rug. Het extra afbuigen van de hals verbetert dit mijnsinziens niet - de hoek die de wervels in de halsbasis t.o.v. de rug maken zal in LDR-stand eerder vlakker zijn, wat minder "trek" veroorzaakt. Wellicht wordt dit deels opgevangen door het oprekken van de bovenlijn van de hals, maar een verbetering zie ik hier niet gebeuren.

Om in oprichting het trekken aan de voorkant te verwezenlijken, moeten de halsspieren getraind zijn om de "schoftwervels" ondanks de opgerichte houding naar voren te trekken. Deze spieren worden in de LDR houding hooguit opgerekt, terwijl de antagonisten van deze spieren worden getraind (kort gemaakt).

Het grootste extra effect van de extreme LDR-houding t.o.v. VWNW vindt plaats in de bovenste helft van de hals. Het oprekken hier vergemakkelijkt misschien wel het afbuigen in de nek? Wellicht komt men daardoor zo snel achter die loodlijn?

Wat mij zorgen baart, is (o.a. ) de schijnbare onmogelijkheid van de LDR ruiters, om hun paard VWNW met neus vóór de loodlijn te presenteren, terwijl ze het contact met de mond bewaren. Ik heb het ze op verschillende clinics zien proberen, zonder succes. De paarden konden het wel als de teugel geheel werd losgegooid. Dit zelfde beeld zie ik terug in dit boek. Hoe kan het, dat men in een systeem van absolute houdingscontrole, niet in staat is om dit te tonen?

andafries schreef:

Don_Marcello schreef:

Waar zijn de tijden gebleven dat een paard wordt geleerd onder het zwaartepunt van de ruiter te stappen? Voorwaarts rijden doe je door je zwaartepunt naar voren te bewegen, terug nemen door je zwaartepunt wat naar achter te bewegen. Dat zou de primaire aanwijzing voor je paard moeten zijn. De benen van de ruiter dragen ertoe bij de activiteit van het achterbeen te onderhouden, het bit is om het paard "rond" te houden, en niet (primair) om te remmen. De zit en handen van de ruiter zijn om te voelen wat het paard doet.

Mireille1970 schreef:

Ronja schreef:

*knip*

Helemaal goed! Helemaal LDR.