Askja schreef:Citaat:dat lijkt me weldegelijk logisch.. aanleuning creeer je volgens mij oa. door een stille constante verbinding die je aanvult met je been en zit etc.
dus jij beweert dat als je verbinding hebt met de mond van je paard, dat dat dan hetzelfde is als aanleuning???? :S
Laten we het er maar op houden dat ik zelf een beetje een hekel heb aan het woord aanleuning.
Het moeilijke is dat deze rijtechnische begrippen verwijzen naar iets wat je als ruiter vooral moet voelen.
Dan kun je misschien beter een heel duidelijke omschrijving van geven van dat gevoel (wat in dit topic ook gebeurt gelukkig) en daar vervolgens de bijbehorende definitie aan koppelen. Anders hol je die termen op een gegeven moment uit - neem bijv. het begrip 'aan de teugel' dat te pas en te onpas wordt gebruikt, waardoor het steeds meer gaat verwijzen naar het uiterlijke plaatje in plaats van naar het gevoel en de wijze waarop het totstandkomt.
De ruiter neemt contact en het paard! zoekt aanleuning op het moment dat het het bit opzoekt en wil gaan volgen.. naar aanleiding van een stille en meeverende hand.