nombrado schreef:als een paard stresserig wordt van hulpen van de ruiter, dient dus eerst de ruiter zich bewust te maken van zijn lichaam en de inwerking van de hulpen, lichaam, zit op het paard.
Dit ben ik helemaal met je eens.
Citaat:
Het heeft dan helemaal geen zin om net zo lang door te gaan tot ze je been accepteren. Je kan ze daarmee nog meer overstressed maken of juist af laten sluiten (autistische taferelen)
Als je dit voorzichtig en overwogen doet, denk ik dat je het paard er juist alleen een plezier mee doet. Hij heeft niet meer overdreven op een hulp te reageren. Heb jij je been tegen je paard liggen of hou je hem echt van je paard af? Ik denk namelijk dat het voor het paard fijner is als hij niet bang hoeft te zijn voor je been, die hem aanraakt.
Citaat:
Tuurlijk kunnen ze uiteindelijk met een minimale beenhulp reageren, maar waarom meer gaan aanleren dan nodig is uiteindelijk?
Je hoeft ook niet meer aan te leren dan nodig. Alleen dat ze niet wegstuiven als je been aan je paard ligt.
Citaat:
wb handen. Bij een paard wat net zadelmak is, is het los in je hand laten leggen belangrijk.
het paard zoekt uiteindelijk licht je hand op.
Daarbij blijf je geven in je hand als ruiter. Het paard is door de ruiter erop meer uit balans, dus moet leren dit vanachter te kunnen dragen, dat kost spierkracht. Vandaar dat het hoofd af en toe omhoog gaat, dit is nl zijn balans.
ik hoop dat ik het nu wat duidelijker heb uitgelegd?
Volgens mij heeft een paard zijn hoofd niet omhoog te doen voor zijn balans, maar moet hij wel de mogelijkheid hebben om in de bochten contrastelling aan te nemen als hij nog niet in balans is. Maar ik begrijp dat je dus ook contact met je teugels hebt en dat betekent dus druk, hoe minimaal ook.
Nu wel duidelijk uitgelegd
. Thanks.