Zo leuk is het om te lezen dat jij en je paard zo goed op elkaar ingespeeld zijn dat jullie met kleine signalen zo goed kunnen communiceren.
Als ik ga nadenken, gaat dat voor mijn rijden ook op wat jij zegt. Ik ben tijdens het rijden te geconcentreerd om constant te lachen (ik krijg zelfs regelmatig de opmerking dat als paardrijden leuk is,ik niet zo boos moet kijken. Mijn geconcentreerde hoofd is blijkbaar niet zo charmant...)
Mijn paard is een echt grapjas die, als de spanningsboog te hoog wordt ineens iets raars kan doen waar ik dan weer om moet lachen. Daarna kunnen we ons samen weer concentreren.
Wup laat na een training goed merken als hij BLIJ is van de training. Hij gaat dan in Spaanse pas door de baan. Niemand heeft hem dat ooit geleerd, het is echt een uiting van BLIJ zijn. Andere paarden moeten er aan wennen en sommigen vinden het eng, maar ik laat het hem doen, want wie ben ik om tegen mijn paard te zeggen dat hij zijn blijdschap niet mag uiten. Overigens is dit niet alleen na een goed gelukte training zo, maar op die manier stappen we soms na het afgroeten ook de dressuurring uit of stappen we al stampend door het bos. Hij houdt dat rustig een uur vol als het moet, hihi.
Ik heb ook nog wel een blije foto voor de aanvulling. Middenin de training, vrouwtje blij omdat het paard een heel goed antwoord gaf op een vraag, paard blij omdat hij het goed doet (en oh wat heeft dat dier een will to please...)
Bertie, sorry aan met name jou op voorhand. Deze foto is uit de tijd dat ik nog wel eens zonder cap reed. Inmiddels rij ik nooit meer zonder, maar de BLIJE boodschap van de foto heeft in dit geval een dusdanig toegevoegde waarde dat ik de foto hier toch ga neerzetten...
