meliciana schreef:Mijn paardje heeft 1200 euro gekost, heeft 5 jaar gekoerst, was 6 toen ik hem kocht. hij moest weg omdat hij niet meer wou. Ik wist op voorhand wat ik kocht, maar hij heeft me nog geen cent extra gekost. Hij had lichamelijke problemen, wegens spanning en overmedicatie en doping, en mentale problemen. Ik heb hem elke dag gemasseerd, en een paar maanden volledige rust gegeven op een mooie weide met een ander paard. Nu is hij opengebloeid tot een prachtpaard, waar ik in alle rust wandelingen mee kan maken, en die ik 100% vertrouw, en vice versa.
Met alle respect, als ik even afga op jou feiten: ik vind 1200,- voor een 6-jarige draver die je eerst op moet lappen wat een paar maanden tijd kost om er uiteindelijk alleen mee te kunnen wandelen HEEL duur betaald. Een wandelpaard, hoe betrouwbaar en lief ook, is toch niet wat de meeste mensen verstaan onder een prachtpaard. (verder ben ik blij voor jou dat jij er wel blij mee bent, maar voor het gros van de paardenliefhebbers zou zo'n paard geen goede keuze zijn)
Verder zegt jij te weten wat je kocht, maar heel veel mensen weten dat niet. Die leven in de veronderstelling dat ze voor die 1200,- een paard hebben gekocht waarmee wereld aan hun voeten ligt. Waar ze nog alle kanten mee uit kunnen. Die beseffen niet dat er aan een ras als een draver gewoon grote beperkingen verbonden zijn als je het dier als rij/sportpaard wil gebruiken.
meliciana schreef:En wat dravers betreft: deze zijn heel sterk qua gestel en gezondheid, en kosten weinig in onderhoud. Maar het hangt van de mensen af, of ze sommige paarden wel de kans willen geven om uit te groeien tot iets moois.
Het is maar wat je verstaat onder 'iets moois'. Met de beste wil van de wereld zal een draver bijvoorbeeld nooit een goed dressuur paard worden. Dus voor de ambitieuzere wedstrijdruiter zal zo'n paard nooit iets moois worden.
Ik raad recreatieruiters ook altijd aan om toch ook echt te kijken naar de kwaliteiten van het paard (in ieder geval 3 correcte gangen, correcte bouw, netjes bereden, fijn karakter). Juist een recreatieruiter moet vertrouwd met het paard langs de weg kunnen, wil misschien ook wel eens een sprongetje maken of een oefencros rijden. Of een keer meedoen op een onderlinge wedstrijd. En dan is het gewoon veel leuker als het paard dat ook gewoon met enig fatsoen kan/er de aanleg voor heeft. Vaak zie je dat recreatieruiters na enkele (oefen)wedstrijdjes toch wat fanatieker worden en dan heb je gewoon meer aan een paard waarmee je ook IN de ring een goed figuur slaat. Of gewoon om je los van wedstrijden thuis dressuurmatig verder te ontwikkelen; dan is het voor je rijkunstige ontwikkeling beter EN voor je zelf en je paard ook veel leuker als het paard over enige aanleg beschikt.
Je kunt hier in de omgeving (waar meerdere draverijen zitten) ook voor een appel en een ei een uitgekoerste draver kopen. Veel mensen doen dat ook (voornamelijk jonge meiden/recreatieve ruiters) Wat je ziet is dat ze er een paar jaar mee kl*ten, af en toe eens naar de rijvereniging gaan erachter komen dat ze toch meer willen dan het paard te bieden heeft en het dier weer (meestal na veel wikken en wegen) opruimen en een kwalitatief beter (rij)paard kopen. Als je kijkt wat dat gerommel met die draver ze in die paar jaar gekost heeft aan tijd, geld en frustratie (omdat het dier toch niet geschikt is voor wat ze er mee willen)... Als ze even geduld hadden gehad en een beetje hadden doorgespaard en meteen een kwalitatief beter paard hadden gekocht, had dat ze bespaard gebleven.