Janneke2 schreef:Citaat:Voor mij is er geen probleem. Ik denk dat ik persoonlijk prima kaf van koren kan scheiden. Het kwalijke vind ik met name de “revalidatiemethoden”. Mensen die pretenderen paarden met chronische kreupelheden en gebreken (denk aan hoefkatrolontsteking en artrose) weer goed te krijgen. Dat is meestal alles ten behoeve van de gezondheid van het paard. Veelal is dat ten behoeve van het plezier van de ruiter, die nog geen afscheid kan doen van het rijplezier met zijn kapotte maatje en alle mogelijke methoden aangrijpt om het paard te kunnen blijven gebruiken.
In sommige gevallen is een paard gewoon stuk. Als dat komt door rijderij en je hebt niet ergens gaandeweg gevoeld dat er iets niet klopte, ga je een paard niet kunnen revalideren cq gezond houden met een andere methode.
Soms is een paard inderdaad niet meer te revalideren, dat klopt.
Soms wel, het verschil is niet achter een scherm te zien.
Maar als we het hebben over rijden en laat ik efkes zeggen 'revaliderend rijden'
(en gesteld dat het medisch kan / verantwoord is) -
waar zit m dan de kwalijkheid...?
Goed bewegen onder de ruiter kan een paard goed gezond houden -
en met wat 'toeters en bellen' (scans: wat kunnen de pezen de komende tijd aan? - dat soort zaken) gezond maken.
(Daarna komt uiteraard de vraag 'wat is dus goed rijden?')
Goed rijden, is zo rijden dat je geen behoefte hebt aan een methode die gericht is op revalidatie, omdat je paarden niet door jouw toedoen (rijderij) geblesseerd raken
![Lachen :)](https://boktimg.nl/s/smile.gif)