murphy102 schreef:Nu we het toch nog even over het taktmatig drijven hebben, wil ik u eens naar uw mening vragen over het volgende:
We hebben het hier onlangs over het achterwaarts gehad met de daarbij behorende hulpgeving. Om e.e.a. niet ingewikkelder te maken heb ik dat zo gelaten.
Echter, als ik achterwaarts ga drijf ik nl. wel degelijk in de takt van de gang.
Ik zorg uiteraard eerst voor de voorwaarden en zet het achterwaarts dan in op 2 teugels en 2 benen.
Vervolgens drijf ik mee in de takt van de gang het paard achterwaarts.
Ook de teugelhulp geef ik in de takt van de gang.
Dus voor de linker diagonaal geef ik linkerbeen en links gelijkertijd een licht sluiten van de linkerhand, dus laterale hulpen.
Dan rechts idem. Je krijgt dus: linkerbeen - linkerteugel, rechterbeen - rechterteugel enz. tot max. 6 passen.
Om weer voorwaarts te gaan, beëindig ik de laterale hulpen en drijf voorwaarts met zit en benen.
Dit gaat als vanzelf en voelt zo logisch aan. Het paard blijft geheel nageeflijk in een lichte aanleuning met krachtige passen achterwaarts, zo recht dat je er een lineaal naast kan leggen.
Dit laat ik niet al mijn ruiters doen, maar wel degenen die het aanvoelen.
Graag zou ik willen weten of u en anderen hier ook deze hulpgeving toepast.
Het nadeel van het tactmatige drijven is wanneer men achterwaarts gaat inwezen het paard instabiel maakt(men verleid het paard om met de achterhand te gaan waggelen, dus van de lijn af te wijken), bovendien is achterwaartsgaan een diogonale draf beweging, waar ik ook anders drijf als de meesten hier, wat ik geleerd heb van dhr Everts de rechterhand van van Reede (aangegeven dus uitgelegd bij tactmatig drijven).
Het moeilijkste van achterwaartsgaan is niet de beweging naar achteren te gaan, maar het recht blijven van het paard, en dat niet aan het beschot maar op een niet begrensde lijn, de middenlijn bv.
Wanneer men tactmatig drijven zou bemerkt het paard bovendien niet het verschil tussen de kuit hulpen, die ik bij het achterwaarts twee handbreedte achter de singel leg wel heb het zijn andere hulpen die ik later ook weer kan benutten voor de Piaffe en overgangen daarin, bovendien zijn daar de spieren die naar de knie heup en spronggewricht gaan die stimuleer ik dan om te reageren.
U zult bemerken dat wanneer men dit doet het paard veel makkelijker recht te houden is, dat het paard naar een paar maal oefenen geheel geen teugel druk meer nodig heeft, en dat het paard in het achterwaartsgaan steeds meer verzameld (gaat zitten).
Tactmatig drijven gebruikt men bij een wending op de achterhand, daar is het functioneel omdat men het afdrukken van de achterbenen stimuleert maar in voorwaartse beweging.
Het is onlogisch om een paard door tactmatige hulpen en laterale hulpen achterwaarts te laten gaan wanneer het een diogonale beweging is.
Waneer men dus linkerhand en linkerbeen dus laterale hulpen geeft begrijp ik zelf echt de zin niet het rechterachterbeen die eigenlijk de beweging in zou moeten zetten gelijktijdig met het linker voorbeen krijgt geen enkel signaal om iets te doen???
Tactmatig is functioneel van achter naar voren maar van voor naar achter functioneert dat niet.
Dat heeft ook mede te maken met de bewegingsmogelijkheid van het voorbeen, en de reactie van het paard.
Geplaatst: 26-03-11 15:33 
