Bokt.nl

nombrado schreef:

jasmijn78 schreef:

het is goed dat je ze die 'lucht' geeft, maar op een goed moment... als je uitgedold bent... verwacht jij toch dat ze gaan gehoorzamen aan jouw hulpen. Dan ga jij ze ook vertellen welke houding en welk tempo ze aan moeten nemen, welke bewegingen ze moeten gaan maken. Hoe je het ook draait of keert: je kan daarbij met de beste wil van de wereld niet altijd voorkomen dat ze daarbij eens stress ervaren. Ik vind dat je als dressuurruiter bewust moet zijn van dat die kans op/mate van van stress nu eenmaal groter is dan in andere disciplines.

ervaar jij zelf dansen of sporten als stress?
ik niet
ik vind het heerlijk
ik ben van mening dat als je het goed doet, je paarden het heerlijk vinden.
kheb er hier een paar staan, hoe moeilijker de oefening, hoe gaver ze het vinden.
Blij maken doe ik hun echt niet, door een kwartier op een volte te rijden.

Sjolvir schreef:

Wij sporten omdat WIJ dat willen.
Mijn paard sport omdat IK dat wil.
Vind dat nogal een verschil.

Bovendien heeft het gemiddelde paard een gestresste ruiter op zijn rug zitten (redenen daarvoor kan men zelf wel verzinnen),
die uiteraard zijn spanning prachtig weet over te brengen op zijn paard.
Bij het dressuur rijden, dwing ik mijn paard alles af, buiten beschouwing latend of dat op vriendelijke of minder vriendelijke wijze is,
het blijft een feit, dat ik hem in zijn vrijheid beperk, door hem te laten doen wat ik wil.
Hij moet binnen mijn grenzen blijven, gehoorzamen.
Mijn taak, hem in zijn werk niet te overvallen, maar hem in de breedste zin van het woord voor te bereiden.
(voor de volgende overgang, danwel de voorbereiding voor toekomstige oefeningen)
En helaas heeft ook mijn paard de pech niet de meest begaafde ruiter te hebben, dus dat geeft ook stress,
hoe goed ik het soms ook bedoel, ik doe dingen fout.
(om te beginnen schijnt mijn basis al hopeloos fout te zijn.... klassiek opgeleid.. in ballet...)

nombrado schreef:

ervaar jij zelf dansen of sporten als stress?

nombrado schreef:

ik ben van mening dat als je het goed doet, je paarden het heerlijk vinden.

nombrado schreef:

kheb er hier een paar staan, hoe moeilijker de oefening, hoe gaver ze het vinden.

Sjolvir schreef:

Bij het dressuur rijden, dwing ik mijn paard alles af, buiten beschouwing latend of dat op vriendelijke of minder vriendelijke wijze is,
het blijft een feit, dat ik hem in zijn vrijheid beperk, door hem te laten doen wat ik wil.

Sjolvir schreef:

En helaas heeft ook mijn paard de pech niet de meest begaafde ruiter te hebben, dus dat geeft ook stress,
hoe goed ik het soms ook bedoel, ik doe dingen fout.

nombrado schreef:

Kan je ook daarin geen respect behouden voor zijn grenzen?

nombrado schreef:

dan heet het nl samenwerken, geen gehoorzamen.

jasmijn78 schreef:

nombrado schreef:

kheb er hier een paar staan, hoe moeilijker de oefening, hoe gaver ze het vinden.

Ik vind dat nogal een erg antropomorfistische interpretatie. Want wat jij interpreteert als 'gaaf' kan net zo goed spanning zijn.

Danique_G schreef:

murphy102, de takt in de gang drijven kan toch ook door 'te swingen met je heupen'? Aangezien mij is geleerd om middendraf te rijden door takt matisch aan te drijven.

SparklingApp schreef:

Ik kan met zekerheid zeggen dat mijn eerdere paarden meer stress ondervonden tijdens het rijden dan mijn huidige paarden, weinig instructie die je eens laat voelen hoe licht de optimale aanleuning aan kan voelen en dat voelen met je onderbeen al opgemerkt wordt door een paard, mits je in balans zit..
Ik weet niet of er meer mensen dit jaar naar het trainersseminar zijn geweest?
Zelf vond ik het geweldig om te zien toen er een super blij paard binnenkwam, die straalde echt en was zo gretig om aan het werk te gaan, opvallend was dat dat paard het enige eventingpaard was die er die dag bij liep.. eigenlijk triest.. wel goed dat er nog extra op gewezen werd dat we ook in de dressuursport een happy athlete willen en ook die paarden genoeg afwisseling moeten krijgen.
Mijn paarden zijn in eerste instantie paard, maar ik zou het triest vinden als ik het idee kreeg dat ze liever niet met mij samen wilden werken.

murphy102 schreef:

In zijn "schommel"-beweging drijf ik mee van links naar rechts; drijf dus met links als het linkerachterbeen van de grond komt en vice versa. Het paard -zo ook het meest flegmatieke paard- zal aktief van achteren uit gaan stappen.

murphy102 schreef:

Dus nee, ik hoef niet elke pas te drijven. Ik stimuleer om vervolgens te onderhouden. Daar komt geen "flinke kuit", geen spoor, geen zweep aan te pas. Medewerking van het paard is op deze manier het gevolg!

murphy102 schreef:

Ik denk zeker dat een Happy Athlete géén stress heeft. Zo'n paard zal graag mee willen werken. Bovendien is een paard een bewegingsdier en straf je hem vooral door hem geen beweging te geven.

SparklingApp schreef:

Zelf vond ik het geweldig om te zien toen er een super blij paard binnenkwam, die straalde echt en was zo gretig om aan het werk te gaan, opvallend was dat dat paard het enige eventingpaard was die er die dag bij liep.. eigenlijk triest.. wel goed dat er nog extra op gewezen werd dat we ook in de dressuursport een happy athlete willen en ook die paarden genoeg afwisseling moeten krijgen.

Professor schreef:

Mij is geleerd dat men het tactmatige drijven niet moet overdrijven, men hoeft het niet constant in te zetten, een goed afgericht paard reageert al voldoende op de drijvende zit hulpen.

Professor schreef:

Mij is geleerd dat men het tactmatige drijven niet moet overdrijven, men hoeft het niet constant in te zetten, een goed afgericht paard reageert al voldoende op de drijvende zit hulpen.
De spoor hulpen zijn niet alleen een ondersteuning of verfijnd de kuithulpen, men kan met de spoor direct het achterbeen of voorbeen actiever laten heffen.
Een tactmatig drijven in draf is anders dan in stap, men dient steeds de opnemende diagonaal actief te houden men drijft dus op het moment die diagonaal die van de bodem weggaat, dus afdrukt, alle ander variaties zijn niet effectief. Dus met beide kuiten tegelijker tijd, en niet zoals in stap het wisselende achterbeen actiever maken.
Dat is het verschil nl met de gangen waarin men de Schwung kan ontwikkelen en dat is het zweefmoment, en dat is in draf en galop.
Men is steeds bezig met het rijden om het paard zo sensibel mogelijk te houden voor de drijvende hulpen, dit begint al bij het eerste berijden van het paard.
Daarom vind ik het zelf verschrikkelijk dat tegenwoordig iedereen met sporen en zweep rijdt, weg die zweep maakt meestal alleen een slechte teugelvoering.
Paarden moeten van ons werken maar zelf doen wij te weinig met onze zit en werken te weinig aan onze zit, dit is volgens mij het kernpunt van alles.
En de hand (teugelvoering) hoort net zo bij de zit als de zit bij de hand (teugelvoering).

Een been dient gewoon stil te liggen niet te klapperen en onder controle te zijn van de ruiter, dat ontbreekt bij zeer veel ruiters.

Professor schreef:

Mij is geleerd dat men het tactmatige drijven niet moet overdrijven, men hoeft het niet constant in te zetten, een goed afgericht paard reageert al voldoende op de drijvende zit hulpen.
De spoor hulpen zijn niet alleen een ondersteuning of verfijnd de kuithulpen, men kan met de spoor direct het achterbeen of voorbeen actiever laten heffen.
Een tactmatig drijven in draf is anders dan in stap, men dient steeds de opnemende diagonaal actief te houden men drijft dus op het moment die diagonaal die van de bodem weggaat, dus afdrukt, alle ander variaties zijn niet effectief. Dus met beide kuiten tegelijker tijd, en niet zoals in stap het wisselende achterbeen actiever maken.
Dat is het verschil nl met de gangen waarin men de Schwung kan ontwikkelen en dat is het zweefmoment, en dat is in draf en galop.
Men is steeds bezig met het rijden om het paard zo sensibel mogelijk te houden voor de drijvende hulpen, dit begint al bij het eerste berijden van het paard.
Daarom vind ik het zelf verschrikkelijk dat tegenwoordig iedereen met sporen en zweep rijdt, weg die zweep maakt meestal alleen een slechte teugelvoering.


Paarden moeten van ons werken maar zelf doen wij te weinig met onze zit en werken te weinig aan onze zit, dit is volgens mij het kernpunt van alles.
En de hand (teugelvoering) hoort net zo bij de zit als de zit bij de hand (teugelvoering).

Een been dient gewoon stil te liggen niet te klapperen en onder controle te zijn van de ruiter, dat ontbreekt bij zeer veel ruiters.

Professor schreef:

Stress word een mode woordje, wat bedoeld men ermee. Dan heeft ieder mens stress wanneer hij iets nieuws leert?? Wanneer wij gewoon weten waar wij mee bezig zijn dan kan en moet men paarden nieuwe dingen leren elke dag hetzelfde dat monotoon is ook schadelijk.

Professor schreef:

Mij is geleerd dat men het tactmatige drijven niet moet overdrijven, men hoeft het niet constant in te zetten, een goed afgericht paard reageert al voldoende op de drijvende zit hulpen.
De spoor hulpen zijn niet alleen een ondersteuning of verfijnd de kuithulpen, men kan met de spoor direct het achterbeen of voorbeen actiever laten heffen.
Een tactmatig drijven in draf is anders dan in stap, men dient steeds de opnemende diagonaal actief te houden men drijft dus op het moment die diagonaal die van de bodem weggaat, dus afdrukt, alle ander variaties zijn niet effectief. Dus met beide kuiten tegelijker tijd, en niet zoals in stap het wisselende achterbeen actiever maken.
Dat is het verschil nl met de gangen waarin men de Schwung kan ontwikkelen en dat is het zweefmoment, en dat is in draf en galop.
Men is steeds bezig met het rijden om het paard zo sensibel mogelijk te houden voor de drijvende hulpen, dit begint al bij het eerste berijden van het paard.
Daarom vind ik het zelf verschrikkelijk dat tegenwoordig iedereen met sporen en zweep rijdt, weg die zweep maakt meestal alleen een slechte teugelvoering.
Paarden moeten van ons werken maar zelf doen wij te weinig met onze zit en werken te weinig aan onze zit, dit is volgens mij het kernpunt van alles.
En de hand (teugelvoering) hoort net zo bij de zit als de zit bij de hand (teugelvoering).

andafries schreef:

Tactmatig drijven doe ik ook alleen wanneer het nodig is, dus niet iedere pas. Maar ik heb geleerd om in draf met het binnenbeen te drijven en niet met beide kuiten tegelijk. In stap op het moment dat het paard binnenbeen optilt dan binnen kuit en buiten been optilt dan buitenkuit dus om en om en niet vaker dan drie keer achter elkaar drijvende beenhulp te geven. En wat belangrijk is dat de beenhulpen klein en onzichtbaar blijven.

Danique_G schreef:

Dit ben ik wel met jasmijn78 eens, je moet altijd zo veel mogelijk objectief blijven.

Maar aan de andere kant, nombrado kent haar paard wel het beste en zal het waarschijnlijk ook weten wanneer haar paard iets aangenaam vind om te doen.