Met het latste ben ik het wel eens: er is namelijk ook nog zoiets als: een gewenningsperiode. Als iemand (zoals mijn Z2 instructeur) op mijn simpele Tinker x Fries van 4 jaar gaat zitten, en die (het paard) gat gelijk onvoorstelbaar moeilijk doen, wat hij bij mee nooit deed doet of heft gedaan, en waarschijnlijk ook niet zal doen), is dat nog geen brevet van onvermogen voor die bewuste ruiter! Hoe vaak kopen mensen niet een paard, en dan hebben ze er ik weet niet wat voor moeilijkheden mee (na de eerste eenn-twee-drie weken), je leest het voortdurend op Bokt toch ook, maar je zet door, je probeert links- en rechtsom wat, en dan begin je mekaar te begrijpen. Zo een eerste keer "een vreemde" er op zegt volgens mij echt helemaal niets. Alles is wennen, zeker voor een paard (een privepaard kan dan hebben: hee wat is dit, en een manegepaard, dat bijv, geleased is of zoiets: hee, dit is een andere routine, of juist weer van: ik had net een 'eigen" mens, waarmee ik eindelijk wist waar ik aan toe was, en nu WEER een vreemde, nee dank je). Een privepaard kan daar denk ik nog wel wat lastiger over doen. Het is natuurlijk niet zo dat elk paard maar door iedereen te rijden is, helemaal niet, mar in principe is het ook niet zo, dat paarden over het algemeen maar door 1 iemand te rijden zouden zijn. In de tijd, dat parden nog als rij-vervoer-trek en lastdieren in zwang waren, zou dat ook niet erg handig geweest zijn. Dan waren er wel een hele hoop geslacht. Meestal willen paarden gewoon meewerken. Let op" ik heb het natuurlijk niet over getraumatiseerde paarden of ponies hier, dat is weer een apart verhaal.
Maar volgens mij is ieder normaal, gezond pard ook door een normale gezonde ander ruiter te rijden. De "eerste keer er op" van die ander zegt natuurlijk niet veel....