Macusa schreef:Mijn paarden zijn ook niet vanaf dag 1 bij mij, de tweejarige en de vijfjarige hebben daarbij echt niet zo'n leuke herinnering (werden bijvoorbeeld met bezemstelen geslagen bij het trailer laden, een brak daarbij zelfs af. Het valt alleen maar te raden hoe de rest van hun verblijf bij die handelaar was. O ja, de stront zat in grote plakken vast aan hun buik en ze stonden 24/7 in een box op rantsoen en aan een ketting van misschien 30 cm).
Mijn paard stond bij de handelaar ook op stand, aan een kort touw, kreeg met de bezem onder zijn kont wanneer hij van stal werd gehaald om even te showen. Maar nog altijd had hij geen trauma.
Macusa schreef:Je moet niet zo gauw denken dat jou situatie moeilijker of erger is of jouw paarden ingewikkelder dan die van iemand anders.
Andersom geldt natuurlijk hetzelfde. 
De merrie die het agressieve gedrag vertoonde kwam van een prima stal, was gewoon een heel dominant paard.
Macusa schreef:Ik kan me voorstellen dat je er niet zo happig op bent om spelletjes met je paarden te doen en dat je dat zelfs dom vindt.
I
k ben daar niet happig op nee. Zeker niet al een paard met klauwende voorbenen en een open bek op mij afkomt. Dan ga ik niet lekker meerennen. Dat lijkt mij op dat moment het meest domme wat ik kan doen. En zelfs als paarden wel lief en speels zijn. Als 600 kg bij wijze van spelen je even per ongeluk raakt of omverrent, is de kans groot dat je er iets vervelends aan overhoudt.
Macusa schreef:Ik heb goede ervaringen met paarden met problemen en traumas en wordt door veel mensen gevraagd om te helpen de problemen met hun paarden op te lossen.
Sja, ik heb goede ervaringen met dominante paarden even op hun plek zetten... 
Macusa schreef:De omgang met paarden komt nu wat mij betreft zowat 100% op gevoel neer. Daar los je vrijwel alles mee op.
Ik ga liever uit van gevoel in combinatie met (nuchter) verstand.
Macusa schreef:Verder geloof ik dat hoe moeilijk of hoe gemakkelijk een paard is veel te maken heeft met je eigen benadering. Ik denk dat veel paarden tekort gedaan wordt door het te hebben over "probleem paarden", "verpeste paarden", etc. Ik geloof niet zozeer dat een paard een probleem heeft of zelfs an sich een probleem is. Het is de ruiter of de eigenaar die het probleem heeft (en vaak niet genoeg geduld en feeling heeft om er wat aan te doen).
Mee eens. Al wordt geduld ook wel eens verward met afwachten. En een paard afwachten is in veel gevallen ook niet handig. Het initiatief moet altijd bij de ruiter liggen en iet bij het paard.
Macusa schreef:Zulke gewoontes (die kunnen varieren van het niet stil staan bij het opstappen tot je aanvallen als je in de wei komt) kunnen mettertijd behoorlijk hardnekkig worden als ze niet in de kiem worden gesmoord. Daarom denk ik wel dat als een vorige eigenaar consequent een fout heeft gemaakt of ergens niet of verkeerd op gereageerd heeft dat jij met de gevolgen daarvan kunt komen te zitten.
Ja, precies. En als dat gedrag al jaren getoloreerd wordt, kun je het niet zo eenvoudig terugdraaien. Dan komt het er echt wel eens op aan wie nu de baas is. Soms zul je dan wat hardere maatregelen moeten toepassen dan een aai over de bol of het spelen van verstoppertje.
Macusa schreef:In feite maakt het niet uit waar het vandaan komt als je je er maar van bewust bent en zodoende een handvat hebt om er wat aan te doen. In de meeste gevallen is dat namelijk heel goed mogelijk.
[/quote]
Klopt. Het doet er ook niet toe hoe het gekomen is, belangrijker is dat je weet hoe je het op kunt lossen. Maar als een ruiter niet erkent dat het probleem ook bij hem kan liggen, en alles maar afschuift op het verleden van een paard kom je niet tot een oplossing. Een voorwaarde om goed met paarden te kunnen omgaan is kritisch jaar jezelf durven kijken.
Kijk maar eens om je heen. Vaak is het zo dat mensen die een slecht opgevoed paard hebben, ook slecht opgevoedde kinderen hebben en als ze een hond hebben is die ook niet opgevoed. En vaak zie je dat ze sociaal gezien dan ook niet handig zijn.
Geplaatst: 22-01-08 11:23 
