Bokt.nl

liljebo schreef:

Simpelman schreef:

Ik ga nu heel erg in het onzichtbare, maar het fascineert me.
Ik heb de vage indruk dat paarden dingen kunnen leren doordat ze begrijpen "zien" waar we naar toe willen, alsof ze onze wens spiegelen. Ze hebben hier (misschien nagenoeg) geen prikkels voor nodig.

Een zeer gevaarlijke stelling, die helaas meer voorkomt en ten koste kan gaan van het paard.
Een paard 'ziet' niet waar wij naartoe willen, noch spiegelen ze onze wensen, hoe graag wij dat ook zouden willen.

Helaas wordt net iets te vaak aangenomen (en gesuggereerd) dat paarden 'weten' wat we willen, waardoor tegenvallers, teleurstellingen en frustratie op de loer liggen aan beiden kanten.
Je plaatst met een dergelijke stelling een paard op een hoog voetstuk, waar hij hard van af kan denderen

Je doet een paard echt recht aan als je het accepteert zoals het is, met zijn 'paardse' eigenschappen.
Ik snap nooit zoveel van die drang van mensen om daar meer van te willen maken, tot en met soms een spirituele klank aan willen geven
Is het paard zoals het is dan niet goed genoeg?

Daar waar veel mensen de fout in gaan, is het niet begrijpen van het extreme observatievermogen wat een paard heeft.
Dat wordt enorm onderschat. En met die onderschatting, ontstaat de neiging om een paard eigenschappen toe te dichten, die er geen goed aan doen.

Clever Hans is een schoolvoorbeeld van die scherpe opmerkzaamheid. Zelfs als de eigenaar geen bewuste signalen gaf voor het tellen en ook toeschouwers niets zagen, is later bewezen dat die signalen wel werden gegeven. Dat was geen helderziendheid, maar gewoon dat typerende observatievermogen van een paard.
Latere proeven hebben dat ook duidelijk gemaakt.
Zo merkt een paard ook feilloos op als we gespannen zijn, door de iets veranderde houding, iets andere geur etc.
Dat is een eigenschap die van het paard van oorsprong van belang was om te overleven. De paard(achtigen) met het meest scherpe observatievermogen, bleven in leven en plantten zich voor . Evolutie... de beste eigenschappen zorgen voor het voortbestaan en versterken zich als dat in het voordeel voor dat voortbestaan zorgt.

Dat is op zich een zeer opmerkelijke eigenschap, waar veel trainers zich nauwelijks van bewust zijn en wat bijdraagt aan het onbewust trainen van gedrag dat in onze ogen niet altijd welkom is (maar voor het paard op een of andere wijze lonend)

Ik denk dat je het dier eer aandoet als je het bewondert vanwege dit soort eigenschappen, waardoor het al zo lang overleeft. Niet door er iets van te willen maken, dat er niet is.

Simpelman schreef:

Ik ben na 45 jaar aangekomen in wat ik omschrijf als "stilte", met steeds minder hetzelfde resultaat krijgen. Dit gaat heel ver, zoals je ook schreef, bij het paard.
Alles dat men "doet" geeft ruis en verstoort de communicatie en daarmee de juiste uitvoering van het gevraagde.

thembi schreef:

Ik vind deze uitspraken een stuk verder gaan dan generaliseren en noem dit zwartmakerij.
Juist door dit soort uitspraken krijg ik een aversie tegen mensen die alternatieve methodes volgen. Vaak is het zo degene die het hardst ergens tegen aan schoppen dit doen omdat ze zelf weinig tot geen succes hadden.
En dat maakt het jammer voor de mensen die inderdaad oprechte interesse hebben voor een alternatieve methode

sanne83 schreef:

Niemand hoeft zich verder te verdiepen. Ik ken twee vrouwen die tig paarden rijden. Ontzettend fijne ruiters zijn dat, trainen veel dressuurpaarden voor anderen. Toch hebben ze allebei één paard gehad waar ze niet mee uit de voeten konden, omdat het te extreem angst- en schrikgedrag had. De een is afgemaakt en de ander is verkocht. Best logische keus als je zo veel paarden hebt, maar ik had er destijds maar eentje. Veel mensen hebben er maar eentje en dan is de motivatie erg groot om er alles aan te doen en je overal in te verdiepen om zo'n paard voor elkaar te krijgen.

sanne83 schreef:

Ik had destijds een paard met een angst/paniek probleem en zocht daar een oplossing voor. Ondertussen geef ik zo'n 9 jaar les in het oplossen van dat soort problemen.

sanne83 schreef:

Ik had destijds een paard met een angst/paniek probleem en zocht daar een oplossing voor. Ondertussen geef ik zo'n 9 jaar les in het oplossen van dat soort problemen. Ik had daar zeker bij kunnen helpen. Soms als je vanuit een andere hoek kijkt, zijn sommige problemen ineens vrij simpel op te lossen.
Goed zijn in dressuurmatige training betekent niet automatisch goed zijn in een andere training. Het is jammer dat er niet wat meer over en weer geleerd wordt. Het is ook jammer als jij met je enige eigenste paard bij dit soort ontzettend goede dressuurruiters terecht komt, maar die hebben alleen net niet de oplossing voor jou probleem.

Dan heb je twee opties:
of je bedenkt dat deze succesvolle dressuurruiter een autoriteit is op het gebied van paarden en je verkoopt je paard
of je probeert eens een compleet andere weg te bewandelen.

Electra63 schreef:

Ik neem aan, dat jij dan bedoelt een paard met lichamelijke problemen/afwijkingen, immers je bent toch dierenarts/chiropractor? Ik denk dat de meeste bokkers in dit topic uit gaan van een gezond paard. Een paard met een lichamelijk probleem kan inderdaad beter door een dierenarts behandeld worden

Maar als jij zoveel problemen al hebt opgelost, dan heb je vast wel een website of referenties? Iedereen kan namelijk wel van alles roepen en schrijven, maar ik zie zaken liever altijd onderbouwd met feiten of bewijzen.

sanne83 schreef:

Electra63 schreef:

Ik neem aan, dat jij dan bedoelt een paard met lichamelijke problemen/afwijkingen, immers je bent toch dierenarts/chiropractor? Ik denk dat de meeste bokkers in dit topic uit gaan van een gezond paard. Een paard met een lichamelijk probleem kan inderdaad beter door een dierenarts behandeld worden

Maar als jij zoveel problemen al hebt opgelost, dan heb je vast wel een website of referenties? Iedereen kan namelijk wel van alles roepen en schrijven, maar ik zie zaken liever altijd onderbouwd met feiten of bewijzen.

Wat heb jij een goed geheugen, dat klopt inderdaad. Gedragstraining doe ik hobbymatig (veel gedaan tijdens m'n studie), maar over de jaren heb ik ondertussen redelijk wat paarden in handen gehad. Ik doe het nu nog weinig, maar in m'n werk komt het natuurlijk best vaak terug en is het nuttige ervaring (aangezien je vaak de vraag krijgt of iets lichamelijk of gedragsmatig is).

Electra63 schreef:

Zelfs een buitengewoon goed geheugen , ik herinnerde mij jou uit het "Gert van t Hof-topic", daar stelde jij nl. dat die vos nog een blessure aan zijn hals had. Dat vond ik nl. erg knap om dat te kunnen vaststellen vanachter je PC zonder een gericht onderzoek.

sanne83 schreef:

Electra63 schreef:

Zelfs een buitengewoon goed geheugen , ik herinnerde mij jou uit het "Gert van t Hof-topic", daar stelde jij nl. dat die vos nog een blessure aan zijn hals had. Dat vond ik nl. erg knap om dat te kunnen vaststellen vanachter je PC zonder een gericht onderzoek.

Zo zie je maar dat lezen inderdaad moeilijk is, want dat heb ik natuurlijk nooit opgeschreven Er WAS al een blessure vastgesteld en ik heb alleen gezegd dat ik de revalidatie kort vond en absoluut nooit binnen een maand zou kunnen stellen dat het paard absoluut GEEN last meer zou kunnen hebben en zich DUS aanstelt. Ik hoopte heel erg dat ze dat paard het voordeel van de twijfel zouden geven, maar helaas
Dat is ook gelijk het enige topic waar ik dat ooit op heb geschreven. Naar aanleiding daarvan zo'n dertig pbtjes gehad, variërend van vragen om diagnoses over paarden, katten en vleermuizen Je begrijpt waarschijnlijk waarom ik dat dus nooit doe.

Mijn profiel heb ik wrs. in 2003 voor het laatst bekeken en toen was ik inderdaad nog student Geboortedatum staat gewoon in de naam, is niet heel moeilijk uit te rekenen hoe oud ik ben. Vanwaar deze fascinatie?

Zo boeiend is het niet hoor, het is puur iets van een ander kant bekijken. Dan zijn sommige problemen ineens makkelijk op te lossen. Er zijn duizenden mensen die dat nog veel en veel beter kunnen dan ik, het is niet heel bijzonder, alleen in de spring- en dressuur wereld is het niet zo bekend.

Aangezien we nu op de persoon gaan spelen en niet meer op de bal, ga ik ervanuit dat de argumenten op zijn. Ik heb nog een leuk citaat van een dressuurruiter en dan vind ik het wel weer genoeg geweest. Mocht je nou echt heel graag willen weten wat mijn schoenmaat is, of hoe mijn jeugd eruit heeft gezien dan kan je natuurlijk altijd even PB-en

Eerder gaf Jasmijn78 een voorbeeld van iemand in de dressuurwereld die hier mee bezig of eigenlijk iemand die met deze kennis de dresuurwereld ingekomen is, misschien dat je daar meer mee kan:

Citaat Tristan Tucker (in bit):
De traditionele manier van africhten is slechts de helft. Men traint alleen het fysieke gedeelte. De andere kant, de mentale kant, wordt vaak overgeslagen (...) "Ik leer paarden hoe ze moeten reageren, ik leid ze op. Paarden moeten zelfvertrouwen hebben, als je dat overslaat, reageren ze met wat ze weten, met wat ze tot dat moment hebben opgepikt. En als dat alleen een traditionele dressuuropleiding is, dan is dat meestal niet het goede". Tucker leert ze om enge dingen aan te raken met hun neus. "het paard denkt: als ik het aanraak met mijn neus, dan gaat het ding weg, ik heb het onder controle". Op die manier leer ik de paarden dat ze controle hebben over de omgeving.

Deze man traint voor de dressuur bij Hans Peter Minderhoud.