[***] schreef:Ik heb gelderse paarden (de paarden van vroeguh) omdat ik niet veel op heb met specialisatie, hoogbenigheid of langgelijndheid. Dat qua fokkerij.
Wat betreft paarden houden, mensen met paarden en paardenmensen waren er vroeger ook al, alleen toen was er nog geen bokt. Ik denk niet dat er in dat opzicht veel veranderd is. Eerder reden er ook veel mensen voor de show met dure spullen en hulpteugels, een slof en beenscherming is niet iets van de laatste tijd. Er wordt nu alleen meer over geouwehoerd. Over zadelmakers en fysio's bij paarden halen, het kan een slechte manier van rijden niet oplossen, maar ik zou best willen voor mijn eerdere paarden en pony's dat ik toen geweten had wat ik nu weet.
In 'mijn tijd' (jaren 80, ver terug in de vorige eeuw dus
) waren het eigenlijk vooral de kinderen van de boeren die een pony/paard hadden hoor. Tenminste in het wonderschone Drenthe. Mensen die zelf ruimte zat om het huis hadden en ook nog van oudsher een beetje nuchter verstand van paarden. Een enkeling kwam uit de 'rijtjeshuizen' maar had dan meestal wel de pony bij een vriendin op de boerderij staan.
Een eigen bak hadden de meesten niet, er werd gewoon in de wei gereden of langs de weg naar de (buiten!)bak van de rijvereniging (hier werd eigenlijk altijd wel met cap gereden trouwens, alhoewel cap een groot woord was voor dat plastic eierdopje met fluweel erop). Binnenbakken waren er toen vrijwel niet, voornamelijk bij maneges en die werden dan 's winters voor 1 avond per week gehuurd door de vereniging zodat de lessen konden doorgaan. Nu ligt zo'n beetje bij elk vrijstaand huis een grote bak en staat op elke 15 kilometer wel een binnenbak.
Dat de fysiotherapeut zo'n gouden baantje heeft komt denk ik niet alleen doordat de 'degelijkheid' uit de moderne paarden is gefokt, maar ook door de manier van houden. Vroeger stond eigenlijk bijna elk paard de hele zomer buiten, ook weer omdat de meeste eigenaren boeren waren die grond genoeg hadden. Nu staat het grootste deel van de paarden op een pensionstal, waar ze met wat geluk een paar uur per dag buiten komen of soms alleen even een half uurtje in de 'paddock'. Aangezien het paard een bewegingsdier is kan ik me heel goed voorstellen dat met zo weinig vrije beweging er sneller blessures ontstaan, en zeker bij de modern gefokte paarden die in vergelijking met de paarden van toen erg fijn beenwerk hebben.
Ja vroeger was het anders (sprak tante bep hahaha), maar toen kónden veel dingen ook nog anders.