Bokt.nl

koend schreef:

Ik vind het scheef dat sommigen hun paarden dieren als gelijkwaardig af zefs belangrijker vinden dan hun naaste mensen.

Wie heeft je gevoed, verzorgd, je stinkende pamper ververst toen je klein en hulpeloos was? Enkel mensen.
Wie heeft al je verdrietjes proberen te troosten. Mensen en misschien ook dieren.
Wie maakt je eten, je drinken?
Wie zorgt voor je als je ziek bent.
Wie maakt je huis, je tablet, je meubels, je auto, je douche ...?
Wie zal je rolstoel duwen als het ooit zover komt?
Wie zal je verzorgen, je bezoeken als je oud in een rusthuis zit?
Wie zal je opvangen als je huis afbrandt, ...

Je paarden staan erbij en kijken ernaar. In het beste geval geven ze je een troostende knuffel en hebben oneindig geduld om je problemen aan te horen.. Bij hen kan je tot rust komen.
Heel waardevol, maar sorry, als het er op aan komt, o zo beperkt.

koend schreef:

Dit vind ik prima. Je bent eerlijk en gaat uit van jezelf.
Ik veronderstel dat dit ook de harmonie met en de zorg voor je paard ook inhoudt? Ik ken eigenlijk geen ruiters voor wie een paard eigenlijk een ding, zoals een brommer is.

koend schreef:

@ ikke.
Ik vrees dat je te veel zoekt achter wat je paarden laten zien. Ik geloof wel dat paarden perfect aanvoelen wie "liefde" naar hen uitstraalt en daar onmiddelijk op reageren. Idem voor spiegelen van stress en andere gevoelens.
Dat ze ingewikkelde redeneringen maken over kopen en verkopen, over in de toekomst kunnen zorgen voor ... dat geloof ik niet. Eigendom, kopen, denken over een toekomst zijn typisch menselijke gedachten.

Vb dikke kans dat de relatie tussen die verkoper en het paard al langer verstoord was en dat ze daarom het paard verkoopt. Niet onlogisch dan ook dat het paard niet komt knuffelen bij dat onsympathiek mens.

Vb Jij zag Stippel wel zitten en die voelde dat en spiegelde door je ook sympathiek te vinden. Hij kwam dus kennis maken.
Een nieuwe thuis is natuurlijk wennen voor een kuddedier en prooidier dat een paard tenslotte wel is. Die gewenningsfase kan inderdaad lang duren ( of zelfs nooit komen).

koend schreef:

Dat is toch super ethisch?

koend schreef:

Bij de laatste zin schrijf ik "we" want dat geldt even goed voor mijn paard als voor mezelf.

koend schreef:

Ik vind het scheef dat sommigen hun paarden dieren als gelijkwaardig af zefs belangrijker vinden dan hun naaste mensen.

Wie heeft je gevoed, verzorgd, je stinkende pamper ververst toen je klein en hulpeloos was? Enkel mensen.
Wie heeft al je verdrietjes proberen te troosten. Mensen en misschien ook dieren.
Wie maakt je eten, je drinken?
Wie zorgt voor je als je ziek bent.
Wie maakt je huis, je tablet, je meubels, je auto, je douche ...?
Wie zal je rolstoel duwen als het ooit zover komt?
Wie zal je verzorgen, je bezoeken als je oud in een rusthuis zit?
Wie zal je opvangen als je huis afbrandt, ...

Je paarden staan erbij en kijken ernaar. In het beste geval geven ze je een troostende knuffel en hebben oneindig geduld om je problemen aan te horen.. Bij hen kan je tot rust komen.
Heel waardevol, maar sorry, als het er op aan komt, o zo beperkt.

Ayasha schreef:

koend schreef:

Ik vind het scheef dat sommigen hun paarden dieren als gelijkwaardig af zefs belangrijker vinden dan hun naaste mensen.

Wie heeft je gevoed, verzorgd, je stinkende pamper ververst toen je klein en hulpeloos was? Enkel mensen.
Wie heeft al je verdrietjes proberen te troosten. Mensen en misschien ook dieren.
Wie maakt je eten, je drinken?
Wie zorgt voor je als je ziek bent.
Wie maakt je huis, je tablet, je meubels, je auto, je douche ...?
Wie zal je rolstoel duwen als het ooit zover komt?
Wie zal je verzorgen, je bezoeken als je oud in een rusthuis zit?
Wie zal je opvangen als je huis afbrandt, ...

Je paarden staan erbij en kijken ernaar. In het beste geval geven ze je een troostende knuffel en hebben oneindig geduld om je problemen aan te horen.. Bij hen kan je tot rust komen.
Heel waardevol, maar sorry, als het er op aan komt, o zo beperkt.

Wie heeft me laten vallen en gekwetst?
Wie heeft die verdrietjes veroorzaakt?
Of er iemand komt in een rusthuis is nog maar de vraag. Genoeg liefdevolle ouders en mensen die hun naasten nooit zien eens ze in een rusthuis zitten.
Die op vang als je huis af brand zal je veelal toch echt moeten compenseren dus uiteindelijk zorg je daar zelf voor.
Het maken van huis, tablet, douche en verzorging als je ziek bent komt ook niet gratis.

Ze compenseren hun beperkingen in mijn mening ruimschoots door eeuwig eerlijk te communiceren, geen dubbele bodems, geen bedrog. Ze accepteren dingen waar zij geen oorzaak van zijn en laten me tot rust komen. Zonder iets terug te verwachten. Ik zie niet waarom ik ze niet gelijkwaardig zou mogen vinden.
Verwar gelijkwaardig ook niet met "gelijk". Het is een geheel ander soort, ze kunnen niet gelijk zijn. Wel gelijkwaardig.

pien_2010 schreef:

koend schreef:

Dat is toch super ethisch?

koend schreef:

Bij de laatste zin schrijf ik "we" want dat geldt even goed voor mijn paard als voor mezelf.

De laatste zin is het gemakkelijkste om een reply op te geven. Ik ben het daar dus helemaal mee eens. De eerste is al wat moeilijker. Dit hele onderwerp is voor mij zo moeilijk omdat het iets heel dieps en kwetsbaar in mijzelf raakt waar ik zelden of nooit over praat. Dat is nl dat ik meer en meer het gevoel heb dat er meer is als alleen deze aarde en dan denk ik dat de mensen in het oosten, die overtuigd zijn van karma en reïncarnatie, wel eens de juiste wijze van denken in zich dragen. Alleen ik weet dat natuurlijk ook niet. Het is een aanvoelen, komende uit gebeurtenissen in het leven, dat het wel eens zo zou kunnen zijn.
Deze denkwijze, aanvoelen, staat natuurlijk haaks op het huidige materialistische denkwijze.

Dat betekent dus voor mij, dat ik mij afvraag, hoe dieren in dit soort gedachtes passen. Ik weet dat dus echt niet. Het is daarvoor te lastig en te precair want ik ben ook niet helderziende (helaas). Alleen weet ik dat Hercule en ik tot in ons diepste wezen met elkaar verbonden zijn op de een of andere manier en dat al heel erg lang. Al heel lang maakte ik grapjes met vrienden door te zeggen: "in het volgende leven is Hercule een mens". Dat zal denk ik niet gebeuren maar om aan te geven, hoe "menselijk" dat paard was als zijnde paard.
Polie daar en tegen, is veel wilder in haar zijn en liever bij de paarden. Ook al heeft zij geleerd om bij mensen te zijn en met ze te communicerentot op bepaald niveau, Pol is een paarden paardje en nu ze in de kudde is bij Lizy en Jeffrey, komt ze gelijk een kroel halen als ik er ben, jaagt alles weg "die benne van mÊn" om vervolgens na paar minuten met haar hoofd te zwaaien, zo van→ ik heb gedaan wat jij graag wilt en nu weer wegwezen .....zo hilarisch.

Als ik dan weer naar Chico kijk, die kwam uit de kudde en die was zo blij dat hij eindelijk...een mens voor zichzelf had. Hij vond paarden geweldig, hield zich goed staande in de kudde, maar was zielsblij met mij en ik met hem. Totaal anders weer als Polie en Hercule. Met Chic had ik een diepe band kunnen opbouwen, helaas besliste de koliek anders.

Dus wat je bedoelt met "dat is toch super ethisch" weet ik niet. Ik vind het zo moeilijk om aan te voelen en om te weten of dat ik denk te voelen ook klopt. Mar mijn gevoel zegt mij, dat de paarden en mensen elkaar scholen en ontwikkelen aan elkaar. Dat het hele leven voor mens en dier een ontwikkelingsweg is. Dus ook voor dieren die niet bij mensen leven.

Zo heb ik zelf ook altijd de veganistische stroom geplaatst dat dit mensen zijn, voorlopers die iets van die wijsheid aanvoelen, nl dat mensen en dieren hoe verschillend ze ook zijn, toch iets zeer wezenlijks hebben dat met elkaar over een komt. Dus eet je dat niet. Dus ook al ben ik zelf niet veganistisch ik volg die beweging met veel belangstelling want kon wel eens belangrijk zijn voor onze ontwikkelingsweg.

MOeilijk hé, kunnen jullie het nog volgen. HOpelijk word ik nu niet afgeschoten want het is zo iets broos en kwetsbaar en zo nog niet uit gedacht/ gevoeld. Ik zeg dus niet dat het is zoals ik hier schrijf. Alleen denk ik dat er meer diepte in zit als het gaat om paarden en mensen als het zomaar van tafel vegen als onethisch. Ik denk dus dat daarmee iets heel belangrijks ook weggegooid wordt (zoiets als het kind met het badwater weggooien).

Elisa2 schreef:

Dit gevoel herken ik ook, die verbinding met het paard en de band die daar uit komt. Het leren van elkaar, het samen groeien net zoals in een relatie die keer op keer verdiept totdat het zoiets unieks en betekenisvols is.
Ik kan met een paard verbinden zoals ik dat niet met mensen kan, zo puur..dit heeft mij van kinds af aan aangetrokken.

Ayasha schreef:

Ze compenseren hun beperkingen in mijn mening ruimschoots door eeuwig eerlijk te communiceren, geen dubbele bodems, geen bedrog. Ze accepteren dingen waar zij geen oorzaak van zijn en laten me tot rust komen. Zonder iets terug te verwachten. Ik zie niet waarom ik ze niet gelijkwaardig zou mogen vinden.
Verwar gelijkwaardig ook niet met "gelijk". Het is een geheel ander soort, ze kunnen niet gelijk zijn. Wel gelijkwaardig.

pien_2010 schreef:

Elisa2 schreef:

Dit gevoel herken ik ook, die verbinding met het paard en de band die daar uit komt. Het leren van elkaar, het samen groeien net zoals in een relatie die keer op keer verdiept totdat het zoiets unieks en betekenisvols is.
Ik kan met een paard verbinden zoals ik dat niet met mensen kan, zo puur..dit heeft mij van kinds af aan aangetrokken.

Mooi beschreven en herkenbaar. Ik kan ook met mensen me echt verbinden, maar het vanzelfsprekende gemakkelijke dat dieren doen in ons contact voel ik me heel erg fijn bij.
Zo ooi t als kind op Duschka gereden en dat altijd. En Duschka was een zwart paardje en heel (lees heel erg stout) en een beetje de schrik van stal. Zonder zweep en andere hulpmiddelen reed ik hem of haar (Ik weet het niet meer ik was pas 10 jaar oud) en het was magisch. Duschka reed bijna niemand op, te link. Zo ook met een springwedstrijd, hij had alles gedaan wat god verboden had die twee dagen, dus of ik hem maar niet wilde rijden. Mijn kinderlijke "ik ga even met Duschka overleggen" werd geaccepteerd, en in de stal was de magie er nog steeds dus ik wilde gewoon op Duschka mijn wedstrijd rijden. Hij stijgerde zo hoog, dat ik met mijn kinderlijfje horizontaal hing (ik wist nog niet dat je dan je armen om de nek moest slaan) aan de teugel en ik piepte verschrikt: "Douschka ik ben het, dadelijk vallen we". Paardje kwam omlaag en sprong de sterren van de hemel→ fantastisch. Vriend en vijand vond het ongelooflijk behalve ik, die vond het normaal en was gewoon heel blij met mijn paardje.

Dus dat van kinds af aan veel hebben met paarden, ondanks dat ik er geen klap van begreep en ze ook eng vond later, herken ik heel goed.

Ayasha schreef:

Ze compenseren hun beperkingen in mijn mening ruimschoots door eeuwig eerlijk te communiceren, geen dubbele bodems, geen bedrog. Ze accepteren dingen waar zij geen oorzaak van zijn en laten me tot rust komen. Zonder iets terug te verwachten. Ik zie niet waarom ik ze niet gelijkwaardig zou mogen vinden.
Verwar gelijkwaardig ook niet met "gelijk". Het is een geheel ander soort, ze kunnen niet gelijk zijn. Wel gelijkwaardig.

Dat vind ik dus ook. Mensen kunnen soms zo vreselijk ingewikkeld in elkaar zitten. Daar kan ik heel erg moe van worden. Paarden zijn enorm vergevingsgezind→ althans met mij en ik zie dat ook bij anderen dat ze dat zijn.

Ooit hier een jager op een paard langs zien komen. Het paard was zo'n verschrikkelijk lelijk ding met zo'n ramshoofd en ongelooflijk groot en niet in verhouding gebouwd. Zeldzaam lelijk gewoon. Ik verbaasde me er gewoon over. Zie ik die man, die nog voor geen krant kon rijden, aan die teugels trekken, dubbele tegenstrijdige hulpen geven en zo lomp met dat beest omgaan , ik schrok er gewoon van en dus ik kijk dat paard heel verschrikt aan en ik kreeg zo'n lieve verstandige blik terug → alsof hij wilde zeggen, "maak je niet druk, dat doe ik ook niet, hij meent het zo slecht nog niet" . Toen wilde ik dit paard hebben, en dan ook echt dat hebberige van willen hebben, zo'n mooie ziel had dat paardje prachtig, die maakte ze echt niet de pies lauw en was zeker niet afgestompt want hij wist heel goed hoe met mij uit te wisselen.

Citaat:

Maar realiseer je jezelf wel dat dit allemaal in je hoofd zit en dus niet juist hoeft te zijn?
Misschien is de blik van het paard zijn normale uitstraling. Kijkt ie gewoon altijd zo.

koend schreef:

@ Pien
Prachtige beschrijving, alle respect voor je gevoelens en zoektocht. Een beetje oosters-religieus, inderdaad, maar wat jij beschrijft voel ik ook wel. Alleen is bij mij de relationele & materialistische kant nog veel sterker. (Wie weet, als ik nog 10 jaar ouder ben ...)

@ Ayasha
Ik heb een beetje met je te doen. Ik heb zo de indruk dat je niet veel geluk gehad hebt in je menselijk-sociale relaties.
Ik heb mooi praten want ik heb zelf het geluk van een hechte relatie en een hechte familie. Ik investeer daar ook tijd en moeite in. Straks ga ik wel naar het rustoord, papa flink dement en mama is ok erg hulpbehoevend. Morgen ga ik de hele dag helpen bouwen bij mijn dochter, zaterdag komt mijn zoon mij helpen en 's avonds geven we een bbq. Maandag ga ik met collega's op school klussen ...
Ik begrijp dat sommige mensen het met minder moeten stellen. Maar alle respect hoor.

Ayasha schreef:

Maakt niet uit. Ik heb een beetje met jou te doen dat je die mooie intense band en communicatie nooit ervaren hebt.
Ik zal dus ook maar niet vallen over die grote conclusies die je hier trekt die nergens op slaat. Ik heb nl. ook hele lieve mensen om me heen. Maar ik ben niet blind voor de gehele realiteit.