Stocki schreef:Ik heb ruim vijfendertig jaar geleden leren rijden. Toendertijd leerde ik, dat je problemen voorwaarts moet oplossen, de achterhand in eerste instantie door voorwaarts rijden geactiveerd kan worden, en dat het paard nageeflijk wordt, als het actief naar de weerstand biedende hand wordt toegereden.
Nu was ik er een aantal jaren uit, en heb ik sinds een jaar weer een paard, waarmee ik een beetje vrije-tijdsdressuur rijd. In een ander land, met uiteraard een andere instructeur. Wat ik hier/nu zie, is dat er überhaupt niet voorwaarts gereden wordt: ieder paard wordt in een laag tempo gereden (ziet er voor mij uit als sukkelen), en mij wordt gezegd, dat ik mijn pony te veel voorwaarts rijd, dat hij zo nooit zijn achterhand onder de massa kan brengen. Zijn de inzichten in de loop der jaren veranderd, is het erg van de trainer afhankelijk, of is het een kwestie van opleidingsniveau van paard en ruiter? Bij alledrie de dingen kan ik me iets voorstellen....of kan iemand er nog iets anders zinnigs over zeggen?
Stocki ik pak nog even je openingspost erbij.
Later bedacht ik namelijk dat het n.a.v deze post erg lastig is om te zien of het sukkelen is "op weg naar beter", "sukkelen dat slecht is"of "dat er sprake is van een langzaam tempo is met impuls→ activiteit" dus lastig is het om jou een goed antwoord te geven of hier sprake is dat jouw instructeur correct of niet correct bezig is. Dus of de inzichten wel of niet juist zijn die bij jullie worden toegepast. Toen vroeg ik me af, kan ik je iets geven waarbij je zelf kunt kijken, voelen of zaken wel of niet goed gaan en het gewoon gesukkel is, gesukkel op weg naar beter of correct gesukkel 
(Kun je het nog volgen 
?).
Zoals Dorine hierboven uitlegt zie je vaak dat een paard onder de kont van de ruiter uitloopt. Het paard is erg rennerig. Om met zo'n paard eerst zo ver te komen dat hij gaat sukkelen (liefst natuurlijk met correct rug gebruik) zich overgeeft aan de ruiter en eventueel zelfs een beetje te sloom wordt naar onze zin, kan belangrijk zijn want dan is er en uitgangspunt van waaruit gewerkt kan worden. Het paard heeft dan een "mentale zijn van overgave" en zal namelijk dan open staan voor de halve ophouding (zit, benen, handen). Dat kun je dus voor je zelf checken of je paard die staat van overgave heeft.
Vervolgens kun je kijken hoe zit ik op mijn paard. Is de rug hard, stijf en doet het zeer als ik door zit op dit paard (paard gaat niet correct) of zit ik op een heerlijke verende rug en kan ik met inwerking van halve ophouding waaronder dus ook de zit die erg belangrijk is, paard heerlijk in die tempo's rijden die ik zelf graag wil (paard gaat correct)?
Zelf heb ik altijd als beeld dat ik op een brug rijdt, als het paard correct gaat onder me is de rug heerlijk verend en voel je hem onder je bewegen en is de "brug" als het ware aan één stuk. Als de brug "open voelt", dan loopt je paard als het ware in twee stukken. Dat zit niet tof 
Dat kun je zelf eenvoudig checken. Ik heb het totaal dus niet over paarden die verzameld door de bak veren hé. Gewoon correct gaan met goed rug gebruik is voldoende.
Tevens kun je voelen hoe is je paard in de mond? Heb je een fijne "telefoonverbinding" waarbij je paard de mond opent en kauwt als jij je hand zachtjes sluit en opent op het goede moment waarbij jouw totale lichaam ontspannen is, of heb je een harde mond en een paard die zich afsluit voor jouw gegeven halve ophouding? Dat is een check.
Andersom is het vaak zo , als jij een lui flegmatiek paard onder je kont hebt (Dorine noemde deze paarden ook al), je kunt voelen dat als jij in staat bent om dit paard correct te rijden, rustig tempo, correct rug gebruik dit paard veel fijner wordt en sneller met voorwaarts te rijden. Zo'n paard dat "in twee stukken als het ware uiteen valt" krijg je zelfs niet met zeer harde voorwaartsen hulpen voorwaarts want dat zijn vaak heel intelligente paarden en die denken , zoek jij het maar uit. Je kunt dit checken hoe het zit met jouw paard waar je op rijdt.
Wat heel behulpzaam kan zijn, dat je iemand waarvan je kunt zien dat zij of hij haar paard fijn op orde heeft en aan één stuk (heeft dus niets met hoog niveau te maken, want ook een B paard kan met correct rug gebruik gaan!!), vraagt of je op haar paard eens een les mag hebben met haar of zijn instructeur. Op vraag van de dochter van mijn vriendin heb ik dat een keer toegestaan met mijn paard en mijn instructrice. Als je namelijk als ruiter, éénmaal voelt hoe een paard zo fijn kan voelen en gemakkelijk te rijden is op minimale hulpen, hoe je heerlijk uren kunt doorzitten op een soepele verende rug, hoe de reactie hoort te zijn op de halve ophouding, dan gaat er een wereld voor je open en dan leer je in één keer ontzettend veel. Zo'n paard namelijk spiegelt je als ruiter, geef jij de correct halve ophouding krijg je het correcte rug gebruik voor elkaar. Ze zijn niets anders gewend. De dochter heb ik daarmee heel gelukkig gemaakt want zij ervoer zo, dat je dus ook met een niet dressuur gefokt paardje dat op laag niveau zich bevindt. heerlijk kunt rijden. Dus om fijn te rijden voldoen eenvoudig gefokte paarden prima.
Het is namelijk heel jammer dat beginners niet meer in staat worden gesteld om op correct opgeleide paarden te rijden waarop ze mogen leren zitten, voelen hoe het goede te doen. Daar zouden ze enorm veel van leren want er zijn vel ruiters zoals de dochter van mijn vriendin die talent hebben en gevoelvol rijden maar geen flauw idee hebben hoe je correct hoort te rijden en hoe het hoort te voelen. Zij had namelijk geen eigen paard en reed op de manege.
Er valt nog veel meer over te schrijven maar hier zal ik het voorlopig bij laten. 
Dit was dus een poging om je een handreiking te geven.
Geplaatst: 27-03-18 10:38 
, 
