Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-09-17 06:18

Geplaatst: 06-09-17 06:18

bruintje123 schreef:
Wuis.
Je straft hem niet af maar rijd hem consequent door. Dat geeft alleen maar aan er is niets om voor te vluchten.

Want nu is het ratten geritsel.
Dan is het de wind. Dan is het...
Als je daar steeds in mee gaat word het niet beter.

Ik zou graag willen dat dit zou werken! Mijn merrie is als de dood voor harde wind.. dan kan ik consequent doorrijden maar het paard staat doodsangsten uit!!

Ik heb wel eens begrepen dat een paard angstig kan worden van harde wind omdat ze het "gevaar" niet meer kunnen horen aankomen! Dit schijnt zeker het geval te zijn bij leid paarden.. laat ik nou net een leidmerrie hebben!
Alles maar dan ook alles heb ik geprobeerd, de angst blijft winnen! Ik ben juist van het zeer consequent zijn maar heb ook weleens gedacht ligt vast aan mij: helaas andere precies het zelfde probleem! Dus soms zul je moeten accepteren dat dit de aard van je paard is en je creatief moeten omgaan met die " enge" hoek..
Vandaar dat ik er van overtuigd ben dat sommige zaken in het karakter liggen verscholen!

**Geplaatst**: 06-09-17 08:28

Geplaatst: 06-09-17 08:28

Natuurlijk begint dat in het karakter. Een koele kikker loopt er zo voorbij.
Maar of je nu de leidmerrie rijd of de zo rillerige, je zal als ruiter over moeten dragen dat al is daar geluid of beweging het haar niet op gaat vreten.

En dat kost bij het ene paard meer moeite dan bij de ander.
Het ene paard is nu eenmaal eerder te overtuigen dan de ander.
En je moet ook de juiste match hebben. Als een paard je niet echt 100% vertrouwd maar 99 dan loop je er op die momenten toch tegenaan.

Voorbeeld vanuit mezelf. Vroeger was ik nergens bang voor. Dus ik verstijfde niet. Niet eens een beetje. Ik vond het wel lollig als paarden zo deden. Dus zo reed ik ook. Elk paard kreeg ik overal voorbij, vaak zelfs erg simpel.
Waar de eigenaren al maanden aan het moeilijken waren.
Maar ook in een parcours, ik had nooit stoppers. Want ik maakte in die tijd paarden zadelmak die ik beleerde in een parcours. Zelfs de jonkies gingen door, Uiteraard op baby hoogte in het begin.
Ik kreeg paarden te rijden die bij andere spookte, maar die spookte niet.

Ondertussen heel wat jaartjes verder.
Ik ben een stuk onzekerder geworden. Als een paard nu aangeeft de hoek eng te vinden merk ik dat ik mijn bovenbenen span, want ik wil er niet afvallen. Niet dat ik als een gek zit te knijpen, maar ik span ze. Mijn lijf is ook niet compleet los. Dus wat gebeurt er? Precies, ik bevestig dat die hoek eng is. En zo reageert het paard ook.
Op mijn ontzettend lieve tinker (nee zo'n sloom ding wilde ik vroeger ook niet

) alleen een buitenrit maken dat gaat niet. Want hij springt voor dingen weg.
Ik weet zeker dat 30 jaar terug hij helemaal niet bij mij weg was gesprongen. Puur ik die het spannend vind.

Dus uit eigen ervaring weet ik gewoon wat de ruiter kan doen.
Per ongeluk. Wat de ruiter het verschil kan maken.

**Geplaatst**: 06-09-17 08:33

Geplaatst: 06-09-17 08:33

Ik sta er ook zo in.. rij heel onbevangen..maar weet ook dat bij sommige paarden niets werkt! Harde wind is de angsttrigger van mijn paard! Vertrouwd ze me: ik denk t wel.. als er een ander opzet en ik loop per ongeluk weg is de paniek compleet! Dit is gewoon een apart zeer sensibel paard en daar zal ik mee moeten dealen! Het kan ook maar zo zijn dat een andere ruiter er binnen 10 seconden afligt ( uit paniek niet uit gemenigheid)!

**Geplaatst**: 06-09-17 08:41

Geplaatst: 06-09-17 08:41

Ik ben het heel erg eens met pol1. Soms helpt niks. Charlotte Willekens heeft mij eens verteld dat echte 'waterpaarden' (paardentypen Laarakker) niet te veranderen zijn. Je kunt ze wel wat wennen en desensibiliseren, maar uiteindelijk helpt niks en wint de angst het altijd. Wij hebben zo'n paard op stal gehad. Enorm lief paard, mooi paard. Maar schrok overal van. Iedere verandering, iedere nieuwe ervaring was bedreigend....
Wat hielp: extreme reinheid, rust en regelmaat. Alles 100 x herhalen (ook nieuwe oefeningen waren eng...). Daarnaast Cranio. En een goede baas die zo'n paard aankon.

Laatst bijgewerkt door Kendra op 06-09-17 08:44, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 06-09-17 08:43

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 08:43

Maar dat is dan geen leidmerrie. Die zou de hele kudde in gevaar brengen.

En dat er paarden zijn die moeite hebben met veranderen of nieuwe situaties, oke. Maar niet dezelfde hoek waar niets anders is.

**Geplaatst**: 06-09-17 08:45

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 08:45

Het was een ruin.

**Geplaatst**: 06-09-17 08:53

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 08:53

En de mijne is 100% leidmerrie! En dat verklaard voor mij ook haar trigger met harde wind: zij kan dan t gevaar niet meer horen en heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel! 1 blik van haar is genoeg om de gehele kudde te leiden.. zit zich zelf in de weg met haar verantwoordelijkheidsgevoel. Een paard met een hart van goud maar haar karaktertrek van alles in de gaten te moeten houden maakt het zeer lastig! Zeker geen paard voor iedereen! Rust, regelmaat, herhaling: het enige wat wat rust brengt! Klopt dus helemaal kendra!

**Geplaatst**: 06-09-17 08:56

Geplaatst: 06-09-17 08:56

pol1 schreef:
Ik sta er ook zo in.. rij heel onbevangen..maar weet ook dat bij sommige paarden niets werkt! Harde wind is de angsttrigger van mijn paard! Vertrouwd ze me: ik denk t wel.. als er een ander opzet en ik loop per ongeluk weg is de paniek compleet! Dit is gewoon een apart zeer sensibel paard en daar zal ik mee moeten dealen! Het kan ook maar zo zijn dat een andere ruiter er binnen 10 seconden afligt ( uit paniek niet uit gemenigheid)!

Harde wind als angsttrigger komt me bekend voor, dat hebben sommige paarden inderdaad. Ik denk ook omdat de omgeving dan onvoorspelbaarder voor ze is.
Sowieso is harde wind en paarden altijd een reden om extra op te letten is mijn ervaring, het zorgt toch voor meer schrik momenten. Zelfs bij de "koelere" exemplaren.

**Geplaatst**: 06-09-17 09:08

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 09:08

Zelfs mijn allerkoelste koudbloed was met echt harde wind af en toe wat schrikkerig.

**Geplaatst**: 06-09-17 09:11

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 09:11

Maar dat is elk paard. Maar leek me niet dat het daar eerder over ging.

Zo zijn ze met kouder weer ook frisser, ja ook logisch.
Dat zie je zo in de wei al, dat heeft niets met de enge hoek te maken

**Geplaatst**: 06-09-17 09:14

Geplaatst: 06-09-17 09:14

Als paarden gewoon buiten staan met harde wind of storm, vind ik dat ze niet moeten zeuren als ik rij met harde wind. Wat is't verschil vraag ik mij af. Dat ze opschrikt van rondwaaiend spul, prima. Als er door de wind wat omvalt en dat lokt een reactie uit, ook goed.
Maar schrikken alleen om het feit dat het hard waait vind ik geen excuus.

Bij ons op stal zie ik ruiters welke niet rijden omdat het hard waait, dat vind ik dus apart. Ze staan toch ook in weer en wind buiten? Ze staan dan ook gewoon met de snuit naar beneden te grazen. Dus waarom zouden zij zich dan rilliger moet gaan gedragen als er een ruiter op zit?

**Geplaatst**: 06-09-17 09:27

Geplaatst: 06-09-17 09:27

Frisheid heeft inderdaad niet iets met schrikken te maken. Wel met botvieren van energie. Dat kun je omzetten naar productieve energie.

Paarden die bang zijn in de wind kan lastig zijn. Ik heb er hier 1 staan die bang is met wind, onder tunnels, bij vrachtwagens/trekkers. Alle geluidsgerelateerde triggers... Mare, ik ben de leider en ik sta geen schrikreacties toe. Kijken (waken) en je spieren opspannen prima. Maar bepalen of we er van door gaan in schrik is mijn taak en die handhaaf ik altijd.

Overigens wil dat niet zeggen dat je het je paard niet een beetje makkelijk mag maken. Ik trek d'r wel een geluiddempend oornetje overheen als het te extreem voor d'r is. Stormt het uren achter elkaar en klappen de dakpanelen en alles, dan zorg ik wel voor een gecontroleerde manier om d'r angst even te laten ontsnappen.

Citaat:
Bij ons op stal zie ik ruiters welke niet rijden omdat het hard waait, dat vind ik dus apart. Ze staan toch ook in weer en wind buiten? Ze staan dan ook gewoon met de snuit naar beneden te grazen. Dus waarom zouden zij zich dan rilliger moet gaan gedragen als er een ruiter op zit?

Ik kom ze hier tegen die niet in de binnenbak gaan rijden als het onweert... Joh, dat zijn toch perfecte kansen.

**Geplaatst**: 06-09-17 09:42

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 09:42

Je zult je toch moeten aanpassen aan je paard! Sta ik toe dat ze iets engs vind er niet langs te gaan: nee! Zie ik dat mijn paard doodsangsten uitstaat vind ik het mijn taak een oplossing te vinden! Vind dat een wezenlijk verschil!

**Geplaatst**: 06-09-17 09:46

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 09:46

Nee, dat is niet jouw taak als leider. Jouw taak als leider is om te vertellen dat het niet interessant is. Blijft je paard dat zeggen dan is het jou taak als leider op te zeggen "Don't cry wulf", daarmee breng je mijn kudde in gevaar.
Paarden denken niet in omweggetjes van oplossingen.

**Geplaatst**: 06-09-17 10:14

Geplaatst: 06-09-17 10:14

Veulen84 schreef:
Nee, dat is niet jouw taak als leider. Jouw taak als leider is om te vertellen dat het niet interessant is. Blijft je paard dat zeggen dan is het jou taak als leider op te zeggen "Don't cry wulf", daarmee breng je mijn kudde in gevaar.
Paarden denken niet in omweggetjes van oplossingen.

Dit is voor mij niet te volgen..als ik eerlijk ben.

**Geplaatst**: 06-09-17 11:06

Geplaatst: 06-09-17 11:06

Veulen84 schreef:
Mare, ik ben de leider en ik sta geen schrikreacties toe. Kijken (waken) en je spieren opspannen prima. Maar bepalen of we er van door gaan in schrik is mijn taak en die handhaaf ik altijd.

Taal kan tricky zijn, maar mijn ervaring is dat een schrikreactie binnen een halve seconde getemperd kan worden (meestal: bang dier wil opzij, mijn dijbeen zegt 'nee').

Wat ik ingewikkeld vind zijn kwesties als: doorgaan of er niets aan de hand is (= 'onbewust' maar krachtig "zeggen" dat het niet interessant is)
of juist laten kijken.

Ik heb mij met mijn lieve bangeschijt aangeleerd om in de eerste minuten

"mijn paard alle hoeken van de bak te laten zien"

.
Gewoon aan een los teugeltje overal even kijken.
En monsters van tractoren worden als de gelegenheid zich voordoet altijd even besnuffeld, waarbij ik hoop dat ze denkt "Ondanks dat het een onding is, valt deze tractor vandaag wel mee." Dat helpt toch om de angst af te bouwen.

**Geplaatst**: 06-09-17 11:15

Geplaatst: 06-09-17 11:15

Janneke, dat ben ik grotendeels dus wel met je eens.
Het is verschillend per paard, de ene laat je even rustig snuffelen, de ander ziet dat als bevestiging en rij je dus met een schouderbinnenwaarts door.
Maar in alle gevallen is het wel de eerste zin die jij schrijft die van belang is, in de die halve seconde moet de juiste hulp al gegeven zijn, zoals bijvoorbeeld dat binnenbeen dat hem belemmert om te draaien.
Daar mag geen twijfel zijn, geen seconde van ruimte voor het paard.
Dan ben je te laat en of het dan profiteren is of echte angst, dat maakt niet eens zoveel uit.

Veulen84 schreef:
Nee, dat is niet jouw taak als leider. Jouw taak als leider is om te vertellen dat het niet interessant is. Blijft je paard dat zeggen dan is het jou taak als leider op te zeggen "Don't cry wulf", daarmee breng je mijn kudde in gevaar.
Paarden denken niet in omweggetjes van oplossingen.

Eens.
Je geeft als ruiter aan, niets engs aan.

Citaat:
Bij ons op stal zie ik ruiters welke niet rijden omdat het hard waait, dat vind ik dus apart. Ze staan toch ook in weer en wind buiten? Ze staan dan ook gewoon met de snuit naar beneden te grazen. Dus waarom zouden zij zich dan rilliger moet gaan gedragen als er een ruiter op zit?

ook eens.
Wat je ook vaak ziet dan worden de paarden los gelaten in de bak en durven ze wel de enge hoek in.
Zit de ruiter er op dan zit er ineens een spook.

**Geplaatst**: 06-09-17 11:44

Geplaatst: 06-09-17 11:44

pol1 schreef:
Veulen84 schreef:
Nee, dat is niet jouw taak als leider. Jouw taak als leider is om te vertellen dat het niet interessant is. Blijft je paard dat zeggen dan is het jou taak als leider op te zeggen "Don't cry wulf", daarmee breng je mijn kudde in gevaar.
Paarden denken niet in omweggetjes van oplossingen.

Dit is voor mij niet te volgen..als ik eerlijk ben.

Wat volg je niet?

Janneke2 schreef:
Taal kan tricky zijn, maar mijn ervaring is dat een schrikreactie binnen een halve seconde getemperd kan worden (meestal: bang dier wil opzij, mijn dijbeen zegt 'nee').

Wat ik ingewikkeld vind zijn kwesties als: doorgaan of er niets aan de hand is (= 'onbewust' maar krachtig "zeggen" dat het niet interessant is)
of juist laten kijken.

Ik heb mij met mijn lieve bangeschijt aangeleerd om in de eerste minuten "mijn paard alle hoeken van de bak te laten zien" .
Gewoon aan een los teugeltje overal even kijken.
En monsters van tractoren worden als de gelegenheid zich voordoet altijd even besnuffeld, waarbij ik hoop dat ze denkt "Ondanks dat het een onding is, valt deze tractor vandaag wel mee." Dat helpt toch om de angst af te bouwen.

Dat eerste is helemaal goed. Er is nog de overtreffende trap waarin het paard heel subtiel aan jouw vraagt of schrikken een optie is. Maar dan moet je je paard wel heel goed kunnen lezen.

Dat tweede stuk is lastiger. Wanneer het voor niemand een gevaar oplevert is laten kijken altijd beter. Maar dan moet je dus weten dat je je paard kan controleren op het moment dat het hem schrik geeft. Kan je dat niet dan is aan het werk zetten een sterker leiderschap tonen. En soms kan het eerste niet.

Ik heb 2 heel verschillende types paarden. (Moeder en dochter). Moeder is een hyper sensibel ding, onderdanig, laagste in rang. Die laat ik altijd gewoon kijken. Daar hoef ik echt niet heel groots tegen te zeggen dat ik leider ben. Ze accepteert dat. Gaat over straat aan een lange teugel, wordt het eng dan wiebelt ze in d'r benen. Een "Nee" is genoeg en ze stapt al trillend aan de lange teugel gewoon door.

Dochterlief is de leider van de kudde. Bijdehand en super sterk karakter. Ook die stap ik aan de lange teugel. Maar wanneer die opbolt dan moet het duidelijk zijn. "Nee! daar! schrik! je! niet! van!". Die blijft dan alert tot het laatst. Als ik dan niet 100% mijn aandacht heb dan dan kan ik op haar opbollen beter reageren met. "Aan het werk, traver vind ik wel wat nu meteen". Dan voorkom ik dat de situatie uit de klauwen loopt en ik kan mijn aandacht nog steeds verdelen over bv andere weggebruikers en het paard.

**Geplaatst**: 06-09-17 13:10

Geplaatst: 06-09-17 13:10

Veulen84 schreef:
Citaat:
Bij ons op stal zie ik ruiters welke niet rijden omdat het hard waait, dat vind ik dus apart. Ze staan toch ook in weer en wind buiten? Ze staan dan ook gewoon met de snuit naar beneden te grazen. Dus waarom zouden zij zich dan rilliger moet gaan gedragen als er een ruiter op zit?

Ik kom ze hier tegen die niet in de binnenbak gaan rijden als het onweert... Joh, dat zijn toch perfecte kansen.

Persoonlijk vind ik dat ook een gemiste kans idd.

Ik zoek zelf vaak juist de engere plekjes wat op. Dit mede om uit te vinden wat de beste handeling is op dat moment. Dit is erg leerzaam en krijg hiermee inzicht in actie & reactie. Tevens kan ik op die momenten ook heel goed oefenen wat mijn zit, hulpen en eventuele eigen spanning als uitwerking hebben. Ik vind het zelf een heel leuk en uitdagend traject.
Uiteraard hou ik daarbij wel het welzijn van mijn merrie in de gaten. Ik hoef haar niet doelbewust over haar toeren te jagen bv.

**Geplaatst**: 06-09-17 13:32

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 13:32

Als fokker kan ik zeggen dat iig 1 hengst zorgt voor makkelijke veulens die vanaf dag 1 naar je toekomen, ongeacht de inbreng van de moeders.
Dus imo is het zeker aangeboren.

Maar wat je aan leert is natuurlijk ook heel belangrijk.
Je ziet een grote verandering bij de veulens die naar de keuring zijn geweest.
Er komt naast het wassen en op de trailer staan,ook een hoop prikkels op hen af, op zo'n drukke keuring, maar die ervaring is iets wat bovenop het karakter komt en niet andersom.

**Geplaatst**: 06-09-17 13:52

Geplaatst: 06-09-17 13:52

sneeuwpop schreef:
Als fokker kan ik zeggen dat iig 1 hengst zorgt voor makkelijke veulens die vanaf dag 1 naar je toekomen, ongeacht de inbreng van de moeders.
Dus imo is het zeker aangeboren.

Maar wat je aan leert is natuurlijk ook heel belangrijk.
Je ziet een grote verandering bij de veulens die naar de keuring zijn geweest.
Er komt naast het wassen en op de trailer staan,ook een hoop prikkels op hen af, op zo'n drukke keuring, maar die ervaring is iets wat bovenop het karakter komt en niet andersom.

Ik deel je mening!!

**Geplaatst**: 06-09-17 13:57

Geplaatst: 06-09-17 13:57

Kendra schreef:
Ik ben het heel erg eens met pol1. Soms helpt niks. Charlotte Willekens heeft mij eens verteld dat echte 'waterpaarden' (paardentypen Laarakker) niet te veranderen zijn. Je kunt ze wel wat wennen en desensibiliseren, maar uiteindelijk helpt niks en wint de angst het altijd. Wij hebben zo'n paard op stal gehad. Enorm lief paard, mooi paard. Maar schrok overal van. Iedere verandering, iedere nieuwe ervaring was bedreigend....
Wat hielp: extreme reinheid, rust en regelmaat. Alles 100 x herhalen (ook nieuwe oefeningen waren eng...). Daarnaast Cranio. En een goede baas die zo'n paard aankon.

Het element Water is ook gekoppeld aan angst. Op energetisch gebied kun je best wel wat met zo'n paard maar niet iedereen wil dat.

**Geplaatst**: 06-09-17 14:07

Re: Schrikachtig, karakter of aangeleerd?

Geplaatst: 06-09-17 14:07

In mijn ogen heeft ieder paard een eigen karakter, maar zijn wij de bepalende factor in hun ontwikkeling

**Geplaatst**: 06-09-17 14:12

Geplaatst: 06-09-17 14:12

GabberGill schreef:
In mijn ogen heeft ieder paard een eigen karakter, maar zijn wij de bepalende factor in hun ontwikkeling

Wow, dat is wel heel erg mens-gecentreerd.

Ik kan er best in meegaan dat wij mensen een factor zijn in hoe een paard zich opstelt. Maar dé bepalende factor: nee.

**Geplaatst**: 06-09-17 14:32

Geplaatst: 06-09-17 14:32

Koper schreef:
GabberGill schreef:
In mijn ogen heeft ieder paard een eigen karakter, maar zijn wij de bepalende factor in hun ontwikkeling

Wow, dat is wel heel erg mens-gecentreerd.

Ik kan er best in meegaan dat wij mensen een factor zijn in hoe een paard zich opstelt. Maar dé bepalende factor: nee.

Dit is erg grappig.

Een paard heeft een karakter en wij reageren daarop en brengen ze verder toch?

Dit betekent niet dat wij bepalen hoe hij zich opstelt wel hoe wij hem er doorheen helpen. Ik zeg niet dat je alles kan verhelpen en hem helemaal relaxed krijgt ofzo. hahaha