liekec schreef:@hierboven, maar waarom zou een s&t het voorwaarts neerwaarts moeten bevestigen/vragen? Dat moet met een normale trens toch makkelijk te behalen zijn?
Ja klopt, normaal gesproken is dat ook zo. Sommige paarden hebben echter van nature niet zo de neiging om die hals te laten zakken. Het idee is dat door de druk die achter de oren ontstaat het paard beter snapt wat de bedoeling is. Een beetje op dezelfde manier als dat een paard als het goed is zijn hoofd laat zakken bij lichte neerwaartse druk op het halster of simpelweg door met de hand achter de oren te duwen. Dat is ook een vorm van nageven/wijken voor druk. Ik heb zelf de stang nooit zo gebruikt omdat ik de situatie nooit ben tegengekomen, maar ik kan me goed voorstellen hoe het werkt.
Het gaat hier wel over begrenzend stanggebruik, dwz de stang komt alleen (licht!) in actie op het moment dat het paard zijn hoofd/hals te hoog draagt. Ik weet dat veel mensen het een erekwestie vinden om te rijden op alleen een trensje en zo heb ik ook heel lang gedacht. Wat we alleen moeten onthouden is dat een trens niet altijd de signalen geeft die een paard begrijpt. Soms kan de -in veel opzichten directere- inwerking van een stangetje veel duidelijker zijn. Het doel moet zijn om op een trensje een ontspannen nageeflijk paard te hebben. Soms kan tijdelijk/af en toe gebruik van een stang daarbij helpen.
Misschien nog een laatste verduidelijking. Mijn definitie van voorwaarts-neerwaarts is een paard dat met een lage, lange hals met de neus iets vóór de loodlijn van achter naar voren in balans over de rug loopt en het bit opzoekt. De ruiter biedt contact aan en begrenst op het moment dat het paard te hoog komt met het hoofd. Pas als een paard daar stabiel contact (op de trens) neemt gaan we iets meer oprichten. De stang kan alleen helpen met het vinden van die uitgangs positie.