josien_m_ schreef:Ik ben zeker geen klassiek geschoolde ruiter maar een simpele pony-buiten-rijder tegenwoordig en instructeur. Ik denk wel degelijk dat er een goed en fout houding is en ergens zit dus de overgang. Soms komt het hoofd achter de loodlijn ja, we doen het wel eens fout. Dat is niet te vermijden. Maar laten we niet zeggen dat het niet erg is of zelfs goed voor het paard, z'n spieren of wat dan ook. Een paard heeft een verschrikkelijk groot vermogen tot aanpassing en hij kan er ook nog blij bij kijken om het zo maar te zeggen. Ook dat wil niet zeggen dat het paard er geen last van ondervindt.
Wat is er zo erg aan toegeven of ontdekken van fouten op basis van steeds meer nieuwe kennis over lichaam (en psyche) van het paard?
Goed geschreven, ontzettend mee eens. Ik probeer steeds meer te leren om tot een gefundeerde mening te komen en dit komt heel dicht bij hoe ik er nu over denk.