Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
DynamiteS schreef:even iets anders, hoe stuur je dan een jong paard dat net beleerd is? Die zal toch niet snappen dat die naar links moet als je je rechterbeen aanlegt? Dan heb je toch je teugels + bit nodig.
Ik ben heel eerlijk, ik stuur toch met teugels + bit, maar gebruik mn benen en zit hierbij. Maar mijn paardje reageert nog niet altijd op mn zit, dus dan heb ik toch dat bit nodig. Maar ze begint het te snappen en reageert wel steeds beter op mn been
Gebruik de teugels met name om stelling te houden, kleine ophoudingen als ze te hard gaat (samen met me stem) en om te ondersteunen wat ze wilt nog wel eens haar schouder naar buiten te gooien. Ik probeer nu wel om steeds beter mijn zit en benen er bij te gebruiken en minder teugel hulp. nombrado schreef:elk paard (ook net beleerd) reageert op zit, als je het juist doet.
enige is dat ze door hun nog onbalans met een ruiter erop, soms op de buitenschouder kunnen vallen, waardoor je je buitenhand erbij hebt als "steun" voor je paard. Niet voor het sturen.
een paard stuurt zelf ook niet met zijn hoofd, dus waarom zouden wij het wel doen dan?
wij sturen ook niet met ons hoofd...je kan gewoon naar links kijken en rechtdoor lopen
dat kan een paard ook prima.
famke43 schreef:maar je kunt moeilijk zo'n klein hummeltje dat nog zo onstevig als wat zit gaan leren om te sturen met dr benen,
Lara_Silver schreef:Met mij benen, zit (gewicht) en teugels. Ik vind het ook lichtelijk overdreven teugels echt hulpmiddelen te noemen, maar dat is omdat ik heel realistisch ben over mijn niveau. Ik zet een wending in met mijn benen en begeleidt met de buitenteugel, daarna vraag ik eventueel stelling met mijn binnenbeen en binnenteugel. Ook gebruik ik mijn teugels om zijn schouder te plaatsen en te begrenzen daar waar nodig als het mijn buitenbeen niet lukt alleen. Ik gebruik ze dus ten aanvulling van mijn benen en zithulpen en ze hebben (voor mij) toch nog een belangrijke rol. Daarbij ben ik er niet vies van toe te geven dat ik ook correcties geef met mijn teugels. Is hij doof op mijn been en zithulpen dan herinner ik hem nog maar eens met de binnenteugel wat afwenden is en als hij niet op zit langzamer gaat of halt houdt dan zit ik hem in de mond. Nu gebeurd het zelden, maar ik schaam me niet om het toe te geven.