Geplaatst: 13-05-13 19:01 Simpelman schreef:Duhelo schreef:De vergelijking/tegenstelling met honden vind ik hier trouwens niet opgaan, als je nl kijkt in wilde roedels heb je ongeveerd de gelijkenis als met wilde kuddes paarden. je hebt ook een of twee dominante leiders bij de honden die hun wil opleggen, en dan heb je de rest van de pack die rustiger met elkaar omgaat. Waarom zou je bij honden wél de dominante moeten spelen, en bij paarden niet?
Dat heb ik niet bedoeld te zeggen.
Ik bedoel, als je bij een hond de dominantie druk opvoert komt hij naar je toe een paard gaat wég. Lichamelijk én emotioneel....
Dit schijnt in eerste instantie een beloning voor de ruiter, het paard gaat harder, het wijkt, het buigt, maar ook "vlucht" het, of het begint zich sluit af te sluiten.
Maar dit is iets wat een paard moet léren. De laatste tijd wordt er veel gel*ld over het natuurlijk omgaan met paarden, de paardentaal leren, jezelf min of meer als een paard gedragen. er is enkel 1 probleem... wij zijn geen paarden.
No way dat wij ons kunnen gedragen als een paard, daarvoor is onze bouw simpelweg al niet toereikend (tweevoeters, ogen frontaal).
Wat we wel kunnen is leren hoe de paarden zich gedragen en ons gedrag daarop aanpassen, maar daarvoor moet een paard ook ons gedrag leren en zich daaraan aanpassen.
Je voorbeeld van het wijken is ergens wel juist, in eerste instantie vlucht je paard van het been weg, oké. Maar, een goede ruiter doet op dat moment de druk weg (en is op dat moment niet meer dominant) waardoor het paard na enkele keren de link legt linkerbeen = druk = opzijgaan = druk weg = goed. Paarden zijn ook slim genoeg om te leren wat wij doen en anticiperen daar ook wel op. Mijn jongste paard bv was ik begonnen om met grondwerk achteruit te gaan op het bewegen van mijn vinger, via parelli. Dus ik sta voor mijn paard, beweeg mijn vinger heen en weer, als er geen reactie komt maak je de beweging groter (in vier stappen) tot paard wel achteruit gaat. Paard heeft dat de eerste keren heel vlug gesnapt. Tot op een moment dat ze tijdens de oefening ook zelf een grote zwaaier maakt met haar hoofd, en het touw zo uit mijn handen slipt. Jammer genoeg voor mij had ik de kant vast met een musketon aan, en sloeg dat ding in mijn richting, waarop ik een sprong achteruit maakte. Sindsdien probeert ze bij die oefening nu altijd om mij achteruit te zetten, door te gaan zwaaien met haar hoofd. (en ze is absoluut niet gestresst of bang, oortjes staan lekker vooruit, en is ook niet dominant tegenover mij want ze komt bijlange niet in mijn buurt, en gaat nog altijd netjes opzij, vooruit of achteruit wanneer ik het vraag.
Maargoed, ik wil maar duidelijk maken dat een paard ook mensentaal kan leren, en er vaak beter in is dan dat wij paardentaal kunnen leren
Simpelman schreef:Dit is waar het wat mij betreft in dit topic om gaat, ik denk nl dat het onbegrip dat hier over bestaat de oorzaak is dat het merendeel (zomaar, heel vriendelijk geschat, 80%) van de paarden vandaag ACHTER de loodlijn gaan.
Deze paarden participeren niet, ze zijn hier nooit toe uitgenodigd, de enige manier die de ruiter restte om de "boel bij elkaar te houden" is ze bij de kop te pakken, iets dat het paard op allerlei manieren zal proberen te ontwijken tot het punt dat het dit niet meer kan nl ACHTER de loodlijn.
dit hoeft ook niet perse door het wel of niet participeren komen. Mijn oudste participeert meer dan genoeg (vaak teveel, want ze denkt wel eens dat ze voor mij ook moet denken.). Maar toch loopt zij vaak achter de loodlijn, niet omdat ik hard ben, niet omdat ik geen ruimte geef, maar simpelweg omdat dat voor haar het gemakkelijkste is om tussen de knieen te duiken.Duhelo schreef:Daarnaast, ook als je een paard uitnodigt om mee te spelen, moet je nog altijd de dominantste van de twee "vrienden" zijn, anders heb je het risico dat jouw paard jouw eens een "vriendschappelijk duwtje" geeft omdat hij dat lekker stukje gras wilt. Hoe komt een "duwtje" van 700 kilo paard over tegen een mens van 70 kilo? juist ...
Dat ben ik helemaal met je eens.
Het lijkt er op dat men op dit topic denkt dat ik tégen dominantie ben, dat is niet het geval, ik denk dat het gebruik van dominantie bij de opvoeding van paarden door héél veel ruiters héél erg verkeerd begrepen wordt doordat het bij toepassen ervan in eerste instantie de ruiter beloond wordt.
wil je dit laatste stukje wat nader verklaren? ik ben je perceptie hier kwijt
