Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-05-13 22:39

Geplaatst: 06-05-13 22:39

Het zou heel wat schelen voor veel combinaties als de ruiter zou leren om daadwerkelijk onafhankelijk te zitten. Verder ben ik het helemaal eens met Jasmijn. En wat de vraag van de topicstarter betreft: staar je niet blind op een methode of stroming. Zoek instructie die je inhoudelijk aanspreekt en met adequate kennis van, genoeg ervaring met en vooral liefde voor het correct en biomechanisch gezond opleiden van jonge paarden.

**Geplaatst**: 06-05-13 22:55

Geplaatst: 06-05-13 22:55

Anoeska schreef:
Nu zeg jij toch ook klein beginnen en eventueel opbouwen. Wat is dat dan anders dan Jasmijn die zegt "harder doorkomen als er op de eerste hulp geen correcte reactie komt" (geen quote, mijn interpretatie)

Ik wil de hulpen in de mond niet opbouwen in sterkte, ik doel dan zelf meer op bijvoorbeeld de drijvende hulpen. Als het paard geen hinder ondervind aan een tegenzittende ruiter of fysieke dingen/zadel. Mag een drijvende hulp van mij zover opgebouwd worden tot er reactie is(uiteraard in een logische vlotte opbouw, niet na 1 beenhulp opeens mega hard gaan slaan met de zweep). Dat is in weze hetzelfde als wat Jasmijn zegt, het verschil ligt in het feit dat ik ze weiger op te bouwen in de mond en Jasmijn(correct me if i'm wrong) dat ook voor in de mond bedoeld.

_Marinke_ schreef:
Sorry, hij staat er nu inderdaad een beetje raar door de reacties die er tussen zijn gekomen. Ik doelde op jou reactie (ijssnuiver) maar wel in zijn algemenheid. Jou paarden zijn waarschijnlijk al zo ver opgeleid dat je WEL na kunt denken of je het wel echt goed doet. Maar hoevaak komen we niet ruiters tegen die paarden gaan opleiden en continu gaan nadenken of ze het zelf wel goed doen? Dan word het ook onduidelijk...

Ik heb 1 vrij kort beleerde pony, dus die is nog niet mega hoog opgeleid. Maar wel correct opgeleid en heeft een vreselijk goede basis gekregen. Waardoor ik een heleboel kan en doen en laten omdat ik weet dat ik altijd op die basis kan terugvallen. Mijn andere paard is al een stuk ouder en kan en kent een stuk meer.
Ik denk dat het meer is, dat ik zelf goed kan nadenken wat ik moet doen en hoe belangrijk mijn timing is(je kunt nog zoveel hulpen geven, maar als je timing verkeerd is komt het nooit goed). Dat kan ik bij een volledig onbeleerd dier, maar ook bij een hoger opgeleid dier.

knollentuin schreef:
@ ijssnuiver de vraag, rij jij dan niet met aanleuning? dat zie ik namenlijk geregeld bij het academische..ik vraag me af waarom dat dan is?

Ik rij gewoon met aanluining, maar wel met een licht en luchtig contact. Geen getrek en gedoe of zere vingers/schouders/oid na het rijden. Ben het met je eens dat er in het academische veel zonder aanleuning gereden word. Dat is ook iets waar ik me niet helemaal in kan vinden, maar ik staar me ook niet blind op 1 methode. Trainingstechnisch kan ik me in de basis heel goed in het academische vinden, meer ambitie heb ik ook niet. De dressuur is er voor mij om de paarden soepel en gezond te houden en verder doen we ook nog allemaal andere dingen naast het serieuze rijden.

jasmijn78 schreef:
ijssnuiver schreef:
Met zere vingers van je paard is nooooit goed, dan ben je in mijn ogen onnodig veel te hard bezig geweest. Ik snap niet waarom je eerst iets hard moet aanleren om dan vervolgens je hulpen af te kunnen bouwen. Imo heb je dan niks om af te bouwen.

Maar dan snap je mijn punt niet. Het punt is dat TS zere vingers heeft omdat ze (nog) niet in staat is om de juiste hulpen op een juiste manier te timen en te doseren. Daarom dendert wsl het paard in haar hand. Als ze op dit (jonge groene) paard goed wil leren rijden zal ze net zo lang door moeten oefenen (echt in uren en km maken) tot ze het wel kan. Helaas voor het (jonge) paard. Die moet op die manier 'boeten' voor haar leerproces. En dat klinkt nu heel hard/sneu zoals ik dat stel... Maar feitelijk boeten alle paarden min of meer voor ons leerproces. We moeten allemaal ergens beginnen. Hoe meer ervaren je bent, hoe minder je paard van jou te lijden heeft. Maar ergens moet je wel die ervaring opdoen. Mijn paard 'boet' helaas soms ook nog steeds. Maar wel al een heel stuk minder dan mijn eerste powny 30 jaar geleden.

Ik snap inderdaad je punt niet. Maar dat is omdat ik dit een totaal verkeerde manier van leren en trainen vind. Waarom niet direct goed leren aan zowel paard als ruiter? Waarom niet een stukje theorie erbij wat er in het lichaam moet gebeuren zodat een paard je de aanleuning kan geven en gaat ontspannen en nageven op de voorkant? Een paard moet gaan dragen van achter, rechtgericht worden en heel belangrijk: voorwaarts zijn! Aan de voorkant kun je dan een licht contact met de mond onderhouden, stelling vragen(met hetzelfde lichte contact) en de binnenschouder vrij maken. Maar ik zie niet in waarom je daar zere vingers van krijgt?
En nee ik heb niet de 2 makkelijkste paarden thuis staan, die alles slikken en super makkelijk nageven. Heb vooral met mijn oudere merrie genoeg te stellen gehad en vreselijk veel van haar geleerd. En ook van haar een aantal keer afgestapt met zere nek/schouders/vingers. Pijn in de vingers door te veel vasthouden en wellicht ook door verkeerd timen(zere nek en schouders bleek achteraf door scheef zitten te komen), maar daardoor gaan zoeken in hoe ik nu wel wou rijden en dat was niet zoals ik destijds deed. Daarna academisch terecht gekomen en gezien en vooral ervaren hoe het ook anders kan. Dus ja ik heb ook het licht gezien als je dat zo wil noemen

.

@Liedje: Ik denk dat je ook niet een zwaar vastgeroeste goeroe moet zoeken(of dit nu academisch/klassiek/parelli/freestyle/of iets niet paard gerelateerd is), maar meer iemand die van meerdere dingen voldoende weet om jou les te kunnen geven. Een instructeur moet verder kijken dan zijn neus en specialiteit langer is. En inderdaad, veel academische ruiters zijn heel erg commercieel geworden.

**Geplaatst**: 07-05-13 09:24

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 07-05-13 09:24

TS, wat klinkt jouw verhaal herkenbaar, alsof ik het zelf geschreven heb!
De verscheidenheid aan antwoorden hier is kenmerkend, en draagt bij aan de verwarring neem ik aan

Ik ben er ook nog niet uit en lees mee.

Ik probeerde lang en laag en licht te rijden met mijn pony, maar heb nu een dier dat op de voorhand kukelt. Instructrice bij geroepen, zij gaf aan dat ik mijn teugels korter moest nemen (ongeveer voor het tweede blokje, pony is een Haflinger – om een inschatting van de hals te maken), pony in ‘een blokje rijden’: voorwaarts laten gaan, maar niet uit elkaar laten vallen. Een zwaar gevoel op de teugels hoort hier volgens haar nog bij, dit zou moeten verbeteren naarmate pony meer in evenwicht gaat lopen.
Maar ook hier moet ik de druk op de teugels verhogen als mijn pony haar neus voorwaarts steekt, en nageven als ze zelf nageeft. En eens wat harder inkomen als ze toch blijft tegenduwen.
Ontzettend verwarrend vind ik dit. Sommigen zeggen dat het nageven wel vanzelf komt zonder er wat voor te doen, je moet gewoon voorwaarts rijden en mag vooral niets doen met je handen. Dat heb ik dus gedaan en mijn paardje valt op de voorhand. Anderen zeggen dat je moet begrenzen en volgen mijn instructrice. Dit staat toch lijnrecht tegen elkaar?
Ik krijg dan het kip-of-het-ei idee… Moet het paard eerst leren nageven en kan je dan rijden, of moet je eerst rijden en leert het paard zo nageven? Wat wordt nu bedoeld met in de krul trekken, teveel aan de voorkant werken?

Soms zie ik er op tegen om te rijden omdat ik zelf niet weet of ik wel het goede doe…

PS: ik heb voorlopig 4 instructeurs/instructrices gehad en waren allemaal van het ‘eerst nageeflijk’ principe…

**Geplaatst**: 07-05-13 10:10

Geplaatst: 07-05-13 10:10

@ Wendy: ik denk dat het een misvatting is om te denken dat er GEEN contact moet zijn met de voorkant. Ook degenen die hier zeggen dat ze licht contact hebben, bedoelen niet dat je de teugels dan maar los moet gooien. Je moet wel degelijk een aanleuning/contact behouden met de voorkant maar hiervan hoef je zeker geen pijnlijke vingers/armen/schouders te krijgen. Je kan contact houden door ook meeverende armen te hebben en zo nodig een halve ophouding te maken (als deze door kunnen komen). Je gaat oefeningen rijden, doordat je oefeningen rijdt (bijv. een volte) ben je het paard als het ware aan het losmaken/gymnastiseren, je vraagt stelling (en als het lukt ook meer buiging in het lichaam, dus lengtebuiging) en je houdt contact met de voorkant. Juist door de oefeningen moet het paard zijn evenwicht gaan vinden, soepeler en sterker worden en ja, dan komt die voorkant echt vanzelf in je hand en krijg je die nageeflijkheid. Belangrijk is om te weten dat een paard zijn hoofd en hals gebruikt als balansstok. Zolang het paard niet fijn in evenwicht kan lopen zal hij dus ook zoekende zijn met zijn hoofd/halshouding en moeten wij niet gaan afdwingen aan de voorkant dat het hoofd beneden blijft (dat zou betekenen dat je toch echt wel wat kracht moet gebruiken, je moet dan immers met je handen een bepaalde tegendruk bieden). Je kan alleen wat 'steun' bieden, stelling vragen, en (niet onbelangrijk) zelf in balans zitten, zodat het makkelijker wordt voor het paard om wel het juiste evenwicht te vinden, het hoofd zal dan ook weer gaan zakken. Nageeflijkheid komt dus niet 'vanzelf', je moet weten welke oefeningen je moet rijden en op welke manier je daarin je hulpen moet geven en dan is het gevolg dat het paard nageeflijk wordt. Teugels losgooien of juist heel strak houden (dwingen) en doelloos over de hoefslag door de bak gaan rijden (en daarbij alleen maar met de voorkant bezig zijn) is in ieder geval geen oplossing.

**Geplaatst**: 07-05-13 10:18

Geplaatst: 07-05-13 10:18

maralyn schreef:
Maar zo als jij schrijft, hoop ik niet dat je met paarden omgaat, en dan niet met wat je schrijft, maar de manier hoe je mensen aanspreekt.
Je zou ook eens dingen kunnen vragen ipv dingen concluderen.

Ik hoop wel dat Jasmijn net zo met 'r paard omgaat als ze schrijft. In tegenstelling tot vele anderen hier is Jasmijn gewoon duidelijk en rechtlijnig. Geen speld tussen te krijgen. En zo hoor je ook met een paard om te gaan. Duidelijkheid heeft een paard het meeste aan. En dat dan, zoals gezegd, zo hard als nodig, zo zacht als het kan.

**Geplaatst**: 07-05-13 10:58

Geplaatst: 07-05-13 10:58

Anoeska, daar ben ik het niet mee eens.

Want hoe zij het schrijft, kan ik niet vertalen. Of in mijn hoofd inbrengen, of er een plaatje bij zien.
En dat heb ik bij anderen wel. Dus kan van de ontvanger komen, maar ook van de verzender.

Want zoals Simpelman omschreef, dat kan ik helemaal plaatsen.

Maar zolang een paard geen PIJN heeft/krijgt door het rijden, door de ruiter of het harnachement, dan is er geen fout bij paardrijden.

Laatst bijgewerkt door maralyn op 07-05-13 11:01, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-05-13 10:59

Geplaatst: 07-05-13 10:59

ijssnuiver schreef:
Ik wil de hulpen in de mond niet opbouwen in sterkte, ik doel dan zelf meer op bijvoorbeeld de drijvende hulpen.

Het is niet de hulp in de mond opbouwen. Met een weerstandbiedende hand geldt hetzelfde als met een kuitdruk. Je moet de mate van druk geven of eigenlijk weerstand bieden waarbij je direct een reactie krijgt. Dat verschilt per paard; het ene paard is gevoeliger in de mond dan het andere paard. Het is aan de ruiter aan te voelen hoeveel druk nodig is om snel de gewenste reactie te krijgen zodat je ook snel weer kunt belonen. Als je dan te soft blijft en maar met de mond mee blijft veren terwijl het paard niet nageeflijk is, dan krijg je juist paarden die drammen en zwaar in de hand worden en als planken door de bocht gaan.

Simpelman omschreef dit mooi:

Simpelman schreef:
De hand is rustig, ontspannen, soepel, teder, tolerant echter als hij weerstand biedt is hij als een betonnen plaat.
Het is het paard dat de druk uitoefent en het is het paard dat deze kan opheffen, het beloont hiermee zichzelf en wordt hierheen geholpen door een compliment op het juiste moment van zijn ruiter.

Als het paard nageeft moet onmiddelijk de druk weg zijn. Daar schort het vaak. Niet in de mate van druk zelf.

ijssnuiver schreef:
Ik heb 1 vrij kort beleerde pony, dus die is nog niet mega hoog opgeleid. Maar wel correct opgeleid en heeft een vreselijk goede basis gekregen.

Ik vind het nogal wat om in dat stadium al te spreken van een correcte (dressuurmatige) basis. Of je paard echt een correcte basis heeft blijkt pas als je op hoger niveau belandt. Vanaf M2 niveau zie de paarden die geen goede basis hebben bij bosjes tegelijk door de mand vallen.

ijssnuiver schreef:
Waarom niet direct goed leren aan zowel paard als ruiter?

Prachtige uthopie, maar de realiteit is helaas anders. Niet iedereen heeft evenveel gevoel.
En niet iedereen heeft de beschikking over echt goede instructie en een goed (leer) paard.

Anoeska schreef:
Ik hoop wel dat Jasmijn net zo met 'r paard omgaat als ze schrijft. In tegenstelling tot vele anderen hier is Jasmijn gewoon duidelijk en rechtlijnig.

Dat is altijd wel mijn intentie om zo met mijn paard om te gaan.

Het moeilijkste vind ik vooral het elke dag weer consequent zijn en alert blijven op de kleinste details. Dat vraagt heel veel discipline van jezelf. Ook als je moe bent, zorgen hebt, of gewoon even je dag niet (wat heel menselijk is).

**Geplaatst**: 07-05-13 11:12

Geplaatst: 07-05-13 11:12

maralyn schreef:
Maar zolang een paard geen PIJN heeft/krijgt door het rijden, door de ruiter of het harnachement, dan is er geen fout bij paardrijden.

Ik weet niet of je vaker op het forum RTP kijkt....Maar daar kan je juist heel goed zien hoeveel fouten er gemaakt worden en hoevaak er door de ruiter gewoon slecht gecommuniceerd wordt naar het paard. De hoeveelheid problemen die daar langskomt en die soms op het absurde af is geeft overduidelijk aan dat er echt wel heel veel mis kan gaan, ook als je tuig past en de ruiter het paard geen pijn doet. Je kan een paard echt ontzettend het verzet in jagen, kapot rijden of gewoon bang maken zonder hem pijn te doen hoor.

**Geplaatst**: 07-05-13 11:21

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 07-05-13 11:21

Maar esther, hoe.....?

Zou je me willen uitleggen wat dan fout fout is.

Ik neem een voorbeeld.
Een stoelzit, is niet goed. Niet voor je eigen balans, niet voor van het paard.
Maar ontzettend fout is het ook niet, omdat je het geleerd moet worden, dat je op je bips moet zitten en je bovenbenen en liezen daarin moet ondersteunen. Daardoor creeer je de lijn met hak heup schouder.

Maar wat is dan echt "fout"....

Daarom ben ik van mening (mijn mening dus) dat als je gaat lopen zagen, lopen prikken tot bloedens toe, slecht passend harachement hebt, en niet de juiste instructeur, dat je wel fout bezig bent.
Maar niet iedereen (eigenaren, ruiters, on ervaren) zien dat in natuurlijk.

--mezelf als voorbeeld en dat durf ik hier ook wel neer te zetten: Vroeger loste ik alles met kracht op.
Nu gebruik ik mijn hersens en denk na. Maar.....Dat deed ik niet eerder, tot ik zag hoe het wel kon.

**Geplaatst**: 07-05-13 11:23

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 07-05-13 11:23

Moderatoropmerking:

Even een reactie in dit topic. Een aantal reacties zijn onnodig en op de man. Verzoek om op de bal te blijven spelen en niet op de persoon.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-13 11:26

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-13 11:26

... halleluja, wat een reacties!! Ik wil graag op alles reageren maar loop sowieso al 3 pagina's achter. Een aantal mensen mogen van mij PB verwachten. Hartstikke bedankt voor alle input! Ik heb wat te lezen vanmiddag...

**Geplaatst**: 07-05-13 11:27

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 07-05-13 11:27

hihi succes

**Geplaatst**: 07-05-13 11:28

Geplaatst: 07-05-13 11:28

Reactie op vraag van maralyn -->

Niet consequent zijn is bij de meeste paarden heel fout. Een enkele brave pikt het wel, maar de meeste paarden worden ofwel bang en in zichzelf gekeerd, ofwel hondsbrutaal als ze niet weten waar ze aan toe zijn. Onduidelijk zijn kan ook door bijvoorbeeld been te geven, nog eens been te geven, bij geen reactie nog eens been te geven, een keer wat harder been te geven....En tien minuten later ineens been te geven en dan een tikje. Dat tikje hoeft echt niet hard te zijn en geen pijn te doen, maar dat stukje inconsequent zijn kan een paard compleet gek maken. Zelfde verhaal met vandaag wel de hoeken door willen rijden, morgen gewoon je paard zelf laten bepalen waar ie heen loopt en volgende week ineens nette figuren willen rijden. Dan kan je dat nog zo vriendelijk en beleefd vragen, je paard snapt er de ballen niet meer van...Halthouden is ook altijd een leuke. Vandaag mag ie dribbelen, morgen moet ie ineens stilstaan. Ongeacht of je dat met veel, weinig of geen teugeldruk vraagt, er zijn veel paarden die dit niet snappen en die er zenuwachtig van worden bijvoorbeeld.

Heel, heel veel problemen komen voort uit slechte communicatie richting het paard. En dat hoeft niet altijd grove communicatie te zijn om problemen te geven.

**Geplaatst**: 07-05-13 11:28

Geplaatst: 07-05-13 11:28

TS, heb je al eens gekeken op paardenbegrijpen.nl ?
Misschien is dit iets voor je, er zijn redelijk wat instructeurs
die door het hele land lesgeven

**Geplaatst**: 07-05-13 11:42

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 07-05-13 11:42

Consequentie is zeker heel belangrijk. En daarom is het ook goed, als je iemand aan de bakrand heb staan of in de bak die dat kan zeggen.

Kom ik ook eigenlijk te veel tegen met instructies: Je geeft been, been, niet consequent genoeg, maar je hoort het niet. Dan doe je het dus eigenlijk onbewust "fout".
Maar dan is er dus heel veel "fout", ik bedoel niet alleen met aansporen zoals je bedoeld, maar ook inderdaad met sturen, halthouden.
Maar ook vooral met houding. Hakken naar beneden (eigenlijk gewoon horizontaal houden van de voet, tenen naar binnen (knieen aangesloten op het paard) Schouder heup hak. Elleboog in een knik. Onstpannen, mee veren op het paard.
Op manege's gaat dat vaak, ik zeg niet altijd, maar vaak al fout.

(eigenlijk, zou iedereen die wil paardrijden een correcte instructeur moeten hebben, met paarden die correct bereden worden en het eigenlijk al niet meer anders kan. Maar....dat is bijna onmogelijk)

Just natural, hele goeie site!! (vind ik dan)

Dan terug te komen op nagevelijkheid.
Ik heb geleerd, waar ik stage heb gelopen dat nageven, letterlijk geven is van de paardenmond.
Het dier wordt van achteren naar voren gereden, waardoor hij dus kracht verzet vanuit achteren naar voren, en dat wordt opgevangen in het bit en de liezen.

Ook kijkend wat het paard doet, wat gebeurt er als ik iets meer geef, gaat hij dan nog mijn hand op zoeken? Of gaat hij dan meteen met zijn kop omhoog? (En dat zie je ontzettend veel, teugels iets geven, en ipv zoeken gaan ze met hun hoofd omhoog) Maar....Waar komt dat dan weg?
Ruiter die het paard eigenlijk teveel vasthoud? Een ruiter die te ruw is en het paard wat is overgeeft?

**Geplaatst**: 07-05-13 11:45

Geplaatst: 07-05-13 11:45

Jasmijn: bedankt voor je bijdrage. Je omschrijft heel mooi waarom ik wel eens moe wordt van alle 'stromingen' die zaken soms erg ingewikkeld voorstellen waardoor ruiters erg onzeker lijken te worden.

Paardrijden is eigenlijk heel simpel (zoals jij het helder omschrijft)
dat simpele correct uitvoeren is echter heel moeilijk.

Dat wil niet zeggen dat de manier/methode/stijl verkeerd is. Vaak wil dat zeggen dat jij er zelf nog niet handig genoeg in bent.

**Geplaatst**: 07-05-13 11:51

Geplaatst: 07-05-13 11:51

Allemaal leuk en aardig die weerstandbiedende hand. Maar dat moet wel op het juiste moment gebruikt worden. We hebben het hier over verschillende stadia van waar het paard zich bevindt in de opleiding. Paarden die niet in evenwicht lopen (en daar hebben we het hier over?) kunnen niet correct nageven en dus niet nageven op een weerstandbiedende hand. Dan is het niet meer of minder dan dwingen, vasthouden en wachten tot het paard het opgeeft en wegduikt voor de druk. Daar krijg je wel pijnlijke handjes van ja

Nageven moet dan ook niet het doel op zich zijn, het moet het gevolg zijn van .... blablabla

**Geplaatst**: 07-05-13 11:56

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 07-05-13 11:56

Ansie, volledig mee eens.

Mag ik dan nog een paar vragen stellen? (voordat mensen hier schreeuwend achter hun laptop zitten.....Dat is niet mijn bedoeling, want ik wil graag antwoorden op mijn vragen)

**Geplaatst**: 07-05-13 12:36

Geplaatst: 07-05-13 12:36

_Esther_87_ schreef:
Niet consequent zijn is bij de meeste paarden heel fout. Een enkele brave pikt het wel, maar de meeste paarden worden ofwel bang en in zichzelf gekeerd, ofwel hondsbrutaal als ze niet weten waar ze aan toe zijn.

Het punt is dat er echt heel veel brave paarden zijn die veel te veel pikken. En dan maar klagen dat de KWPN-er van tegenwoordig niet voor de amateur is weggelegd. Er zijn veel die denken dat ze paarden netjes kunnen zadelmakmaken en africhten omdat ze de fjord van de buurman hebben 'ingereden', of een ander soortig ras met heel braaf temprament. Op zich niets mis met die ervaring, maar met zulke paarden wordt je ook niet snel op je fouten gewezen. Daar kom je wel achter als je op een iets slimmer/tempramentvoller dier stapt. Die vragen toch meer reactiesnelheid en daadkracht van een ruiter en vooral een hele consequente aanpak.

Zoals deze:
[img]http://external.ak.fbcdn.net/safe_image.php?d=AQAw47wUkB8vMvS2&url=http%3A%2F%[/img]

Dit is vakwerk. Dit is wat ik een gemiddelde amateur die hier roept over hoe je een paard zadelmak moet maken en aan moet rijden niet zie doen. Ik denk dat de meeste niet eens beseffen dat het er zo aan toe kan gaan bij een temperamentvoller exemplaar, nog dat ze in staat zijn om zo'n dier zo mooi in balans uit te blijven zitten zonder het te hinderen. Als zulk soort dieren in dit stadium schrikken van een ruiter die er af valt of uit balans raakt, dan heb je pas echt een probleem. Maar deze man doet dat fantastich. Dit zou ik ook niet nadoen hoor, dat terzijde. (maar de meeste leken zullen dit wel allemaal zielig vinden, denken dat het paard overdondert wordt en zo. En zouden vooral heel veel grondwerk adviseren en natuurlijk het zadel en hoofdstel even laten checken. Daat heeft deze prof natuurlijk niet aan gedacht

)

pol013 schreef:
Jasmijn: bedankt voor je bijdrage. Je omschrijft heel mooi waarom ik wel eens moe wordt van alle 'stromingen' die zaken soms erg ingewikkeld voorstellen waardoor ruiters erg onzeker lijken te worden.

Geen dank

Ansie schreef:
Paarden die niet in evenwicht lopen (en daar hebben we het hier over?) kunnen niet correct nageven en dus niet nageven op een weerstandbiedende hand.

Ieder enigzins normaal paard kan gewoon nageven op een weerstandbiedende hand zodra hij gewend is aan ruitergewicht en voorwaarts gaat op je been. Dan vind hij zijn balans vanzelf. Tenzij je zo'n brak dier hebt of eentje die zo atactisch als een deur is... Maar zo'n paard zul je al helemaal niet als rijpaard moeten willen gebruiken. Vaak wordt onderschat wat een paard aankan en overschatten ruiters zichzelf.

Als hij niet nageeft loopt hij met een weggedrukte rug en dat is zeker niet bevordelijk voor de balans. Hoe hoog of laag of diep je hem instelt is afhankelijk van je graad van africhting. Maar gewoon nageven en je hand volgen kun je al in een heel vroeg stadium leren.

Ansie schreef:
Nageven moet dan ook niet het doel op zich zijn, het moet het gevolg zijn van ....

Niet mee eens. Een paard moet in eerste instantie gewoon voorwaarts reageren op je been en daarna moet hij nageven op een weerstandboedende hand. Dat is in de eerste fase dus het doel op zich. Zonder dat kun je niet aan balans, rechtgerichtheid en uiteindelijk verzameling en oprichting gaan werken. Daar heb je aanleuning voor nodig.

**Geplaatst**: 07-05-13 12:38

Re: Identiteitscrisis: Rijstijlen? Klassieke dressuur?

Geplaatst: 07-05-13 12:38

Weer prachtig omschreven Jasmijn. Ik vind het persoonlijk ook niet geheel eerlijk naar een paard om hem eerst zogezegd 'zijn balans te laten vinden' zonder hem te vragen na te geven en vervolgens daar ineens wel om te vragen....Dan snapt ie het net en ga je vervolgens de hele balans weer veranderen en vragen om anders te bewegen....Veel eerlijker imo als je het in één keer goed aanleert.

**Geplaatst**: 07-05-13 12:45

Geplaatst: 07-05-13 12:45

Ik herken mezelf volledig in je verhaal en sinds een jaar heb ik gevonden wat ik zocht

Kijk eens of hier een coach bij jou in de buurt tussen staat: http://www.akasha-rijkunst.nl/locatie-AZHCers.php
Lees wat op de site, probeer eens een lesje, ... voor mij is deze manier een goed antwoord op mijn zoektocht.

**Geplaatst**: 07-05-13 12:46

Geplaatst: 07-05-13 12:46

Een paard kan toch helemaal zijn "balans" niet vinden als het niet nageeft, en daarmee de rug los laat en doorbuigt in de knieën. Als je niet direct begint met het jonge paard te leren nageven leer je hem slechts zijn lichaam op een onjuiste manier te gebruiken onder de ruiter.

**Geplaatst**: 07-05-13 12:52

Geplaatst: 07-05-13 12:52

Helaas doet mijn link het niet. Ik had een prachtig filmpje van Herman Koorman op een paard die echt afgaat als een kanon tijdens het zadelmakmaken en hij blijft dan zo mooi stil zitten. Maar als je even googled op zijn naam, dan vindt je ook mooie filmpjes van zadelmakmaken.

**Geplaatst**: 07-05-13 12:55

Geplaatst: 07-05-13 12:55

Simpelman schreef:
Een paard kan toch helemaal zijn "balans" niet vinden als het niet nageeft, en daarmee de rug los laat en doorbuigt in de knieën. Als je niet direct begint met het jonge paard te leren nageven leer je hem slechts zijn lichaam op een onjuiste manier te gebruiken onder de ruiter.

Precies!

**Geplaatst**: 07-05-13 12:57

Geplaatst: 07-05-13 12:57

Normaal post ik vrijwel nooit maar hier wil ik wel even op reageren. Ook voor mij is het verhaal van TS heel herkenbaar! Ik heb op latere leeftijd een jong paard gekocht en wilde het nu echt "goed" doen. Ik ben me gaan bezig houden met Parelli (heel leuk!) en me verder gaan verdiepen in allerlei rijstijlen. Zo verwarrend!
Je leest nu heel veel over Rechtrichten dus ik heb zowel les gehad op de manier van Antoine de Bodt en het rechtrichten aan de hand. Ik vond het maar ingewikkeld....

Nu ben ik terecht gekomen bij een instructrice die het gewoon heel simpel houdt. Te beginnen met voorwaarts en nageven.
Ik kan me ook helemaal vinden in wat Jasmijn hier schrijft, helemaal top! $_/-\o_$

(en als afwisseling "Parelli-en" we nog lekker verder)