Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-11-12 13:50

Geplaatst: 21-11-12 13:50

ik denk dat het daarom ook belangerijk is dat je een instructeur zoekt die bij je past, niet alleen iemand die hetzelfde idee heeft van paardrijden maar ook ongeveer het zelfde denkt, en uitleg zoals jij het kan begrijpen, want de boodschap moet wel over komen natuurlijk!

**Geplaatst**: 21-11-12 13:53

Geplaatst: 21-11-12 13:53

Dat is wel handig ja. Je moet geen verlegen en timide leerling een bullebak van een instructeur geven of omgedraaid

**Geplaatst**: 21-11-12 14:17

Geplaatst: 21-11-12 14:17

Het klopt inderdaad dat een goede amazone of ruiter niet altijd een goede leermeester is.
Heb ooit les gehad van een Z 2 amazone en die kon gewoon heel goed overbrengen wat de bedoeling was.
Toen daarnaast les gehad van een amazone die vandaag de dag behoorlijk bovenin de gelederen meerijdt, voor heel Nederland bekend is, aardige meid, maar het overbrengen van de informatie werkte gewoon niet. Goed kunnen rijden en goed kunnen lesgeven zijn voor mij 2 hele andere dingen.

**Geplaatst**: 21-11-12 15:05

Re: Over lesgeven en leerstijlen

Geplaatst: 21-11-12 15:05

Jazeker, ik word werkelijk doodgegooid met verschillende leerstijlen etc.
Ik weet niet of dit 'nieuw' is, maar nu wordt dit zeker meegenomen in de instructeursopleiding.
En dat vind ik een hele goede zaak

**Geplaatst**: 21-11-12 15:12

Re: Over lesgeven en leerstijlen

Geplaatst: 21-11-12 15:12

Net als de eyeopener die ik vrijdag had bij het rondje instructie.. Johan Hamminga zei: "Stelling is niet anders dan buiging die het binnenachterbeen ruimte geeft om onder te treden". Voor mij een schoot in de rood, omdat ik mensen in de bak heb gehad die een handje hadden van altijd maar stelling vragen zonder duidelijke visie/doel hierbij. Misschien is de stelling van J.H. niet 100% kloppend met de boekjes, maar wel verhelderend en concreet. Vanuit daar kun je weer oefeningen en techniek gaan gebruiken om het te gaan toepassen als ruiter zijnde.

Ik bedenk met net een stukje over concreet - semi-concreet - en abstract, maar dat gooi ik hier later wel neer. Nu eerst zelf rijden

**Geplaatst**: 23-11-12 09:54

Re: Over lesgeven en leerstijlen

Geplaatst: 23-11-12 09:54

leuk topic, vooral ook omdat er van twee kanten belicht wordt, instruktie en leerlingen, en..?zijn alle instrukteurs ook weer niet leerlingen?
ik herken in de meeste verhalen de manier waarop ik probeer mensen te helpen, moet ook lachen om de herkenning van velen.. en ik vind het prettig om te lezen dat de groep die wil leren 'voelen ' groter wordt $*\o/*$
ik heb ook de orun gedaan , puur omdat je op sommige stallen niet les mag geven zonder een papiertje, ik heb er absoluut dingen geleerd, maar ook hoe ik het niet zou willen.
ik ga meelezen!! en vast ook nog meer reageren maar ik moet nu : aan de slag!!

**Geplaatst**: 24-11-12 17:31

Geplaatst: 24-11-12 17:31

dressuur518 schreef:
ik denk dat het daarom ook belangerijk is dat je een instructeur zoekt die bij je past, niet alleen iemand die hetzelfde idee heeft van paardrijden maar ook ongeveer het zelfde denkt, en uitleg zoals jij het kan begrijpen, want de boodschap moet wel over komen natuurlijk!

Helemaal met je eens.
Imo moet je als ruiter (lesklant) ook bewust zijn (worden) van wat je zoekt.
Ik heb ondertussen ondervonden dat ik zelf een faalangstige perfectionist ben, ik moet dus geen militaire bullenbak hebben maar een instructeur die vanuit een positieve houding begint. Daarnaast ben ik soms vanuit mijn faalangst wat bang om actie te ondernemen en moet diegene me op een positieve manier kunnen motiveren/onder mijn reet kunnen schoppen, zonder dat die mijn ego aantast want dan verschrompel ik helemaal tot passief meehobbelen.
En daarnaast blijk ik meer respect voor en vertrouwen in oudere mannen te hebben en rij ik daarvoor doorgaans het beste.
Qua leerstijl van Kolb ben ik een dromer/doener, dus ik moet wat handvaten meekrijgen en verder rustig de tijd krijgen om te voelen en uit te proberen wat het effect is en wat ikzelf aan oplossingen kan inbrengen. Een instructeur die me dus bij elke pas iets toeroept zal het beste niet uit me kunnen halen.

Niet elke instructeur zal dus bij mij passen en ik vind het aan mij om een passende instructeur te zoeken bij mijn karakter en instelling.

**Geplaatst**: 24-11-12 17:50

Re: Over lesgeven en leerstijlen

Geplaatst: 24-11-12 17:50

Ik heb een tijd kinderen springles gegeven op de ponyclub en wat kinderen die in het springen uitkwamen prive les gegeven.

Ik vind het zelf heel belangrijk om uit te leggen wáárom je iets doen en wáárom je iets op die manier moet doen. Zeker bij kinderen werkt "omdat ik het zeg" natuurlijk niet.

Ik maakte altijd een uitgebreid praatje met kinderen voor de les begon.
Liet ze over hun pony vertellen, wat ze leuk vonden aan het rijden, wat moeilijk was, wat ze zouden willen kunnen in de paardensport.
Persoonlijk vond ik dat je daaruit wel kon uitmaken hoe dat kind het rijden zag en hoe je het beste dingen uit kon leggen.

Zonder iemand de theoretische kant en het waarom te vertellen kan ik geen les geven.
Zowel in de paardensport als op de sportschool.

(Ik merk dat als ik iemand vertel wat voor oefeningen ze moeten doen om af te vallen maar ze niet vertel hoe en waarom juist die oefeningen goed zijn zal de motivatie veel sneller verdwenen zijn).

**Geplaatst**: 24-11-12 20:33

Re: Over lesgeven en leerstijlen

Geplaatst: 24-11-12 20:33

Dat heb ik ook, uitleggen hoe je iets doet, waarom je dat doet, waarom op dat moment. En vaak als de ruiter uit zichzelf anders reageert leg ik uit hoe dat voor het paard is en waarom het paard daarop niet reageert zoals wij graag zouden willen. Vaak is het dan ineens heel logisch en dus voor de ruiter veel gemakkelijker om op de juiste manier te reageren...Ook als ik er niet naast sta.
En dat is wat ik wil. Ik wil iemand leren rijden op een manier waarbij hij ook als ik er niet ben kan voelen wat er gebeurt en kan bedenken wat daarop een passende reactie/juiste hulp is.

Ik ken, zeker uit mijn eigen ponytijd veel instructeurs die alleen maar stonden te vertellen wat de ruiter moest doen. Echt van; 'binnenbeen, nu wat opvangen, ophouding geven...' Alleen maar dat, zonder enige uitleg. Zelf heb ik gelukkig meestal wel instructie gehad die me juist heel veel uitleg gaf (anders was me dit ook niet opgevallen natuurlijk, dan was het normaal geweest).
Wat mij opvalt is dat mensen die zo les krijgen vaak kwaad worden/hun geduld verliezen als ze alleen rijden en het lukt niet. Niet vreemd, want het lukt inderdaad niet als je geen idee hebt wat je aan het doen bent. Maar wel vreselijk jammer als je denkt leuk te kunnen rijden, maar in feite alleen maar commando's kan volgen.

**Geplaatst**: 25-11-12 10:04

Geplaatst: 25-11-12 10:04

Beginnende leerlingen heb ik les gegeven af en toe op mijn brave paard. Ik praat dan over volwassenen en over kinderen. Tevens heb ik op vraag mensen aanwijzingen gegeven. Ik voel me dus meer leerling als instructeur met mijn geringe instructeur ervaring. Op dit moment rijd ik veel onder begeleiding en probeer ik zoveel mogelijk mee te kijken als er les wordt gegeven door mijn instructrice. Ik weet inmiddels dat ik veel zie (vrijwel alles wat beter kan) en mijn leerpunt ligt meer in de oplossingen voor problemen leren aan te bieden. Dat is de reden dat ik nu ook warmbloed onder begeleiding er bij rijd.
Uitgangspunt in het zelf rijden en les geven voor mij is het paard. Voor beginners: het paard moet zo min mogelijk last van de ruiter hebben of krijgen. Voor de gevorderde ruiter als je afstapt moet het paard wat beter zijn geworden als toen je er op stapte middels loswerkende oefeningen . De gevorderde ruiter past zich aan het niveau van het paard aan evenals wat het paard aanbiedt. Een paard kan wel Z2 zijn, maar als hij vastzit moet je het op kunnen brengen om helemaal onderaan te beginnen want anders wordt paard alleen maar vaster en vaster in zijn rug, bij wijze van spreken.
Dat betekent dus dat als ik volwassenen voor het eerst krijg die paard willen rijden, ik ze uit ga leggen de kwetsbaarheid van de rug van het paard en hoe belangrijk het is dat ze goed leren zitten in alle gangen. Tevens hoe gevoelig de mond is en dat ze daarom als ze kunnen zitten ze pas de beugels krijgen en als dat goed gaat de teugels er bij krijgen. Bij kinderen leg ik dat uit in de zin van: paard mogen wij geen pijn doen. Bij volwassenen praat ik over balans van de mens en evenwicht van het paard nadat ik die begrippen heb uitgelegd. Hierdoor heb ik tot nu toe zeer gemotiveerde volwassenen en kinderen gehad die begrijpen dat aan de longe gaan een aantal malen een zeer belangrijk onderdeel is van het les krijgen en een gang die, ook al is het niet leuk, wel gegaan moet worden. De volwassenen begrijpen dat correct leren paardrijden een verantwoordelijkheid is die ze op zich nemen op het moment dat ze paard willen leren rijden. Tevens dat het ook gaat om hun eigen veiligheid en als ze buiten beugels verliezen hoeft dus niemand in paniek te raken want ze kunnen gewoon blijven zitten. Wat me opvalt is dat tot nu toe de inhoud van de les zich vanzelf aanbiedt iets waar ik in het begin wel benauwd voor was dat ik niet zou weten wat aan te bieden. Van alle ruiters laat ik iemand een paar foto’s maken op het moment dat ik het plaatje vind kloppen. Souvenirs van het avontuur zijn belangrijk en worden zeer gewaardeerd. Filmpjes maken en foto’s vind ik persoonlijk iets waar ik op alle niveaus gebruik van zal blijven maken omdat het zo leerzaam is.
De mensen komen bij mij omdat ze graag buiten willen rijden (in Frankrijk). Dus zodra ze in staat zijn om goed te blijven zitten als paard gaat draven, of weer stappen of gaat galopperen en stappen mogen ze mee naar buiten. Dan gaan we voorzichtig opbouwend KM maken met braaf paard volgend achter mij of naast mij die zich ’s ochtends al in een echte buienrit heeft mogen uitleven. De glunderende gezichten spreken dan boekdelen. De kinderen neem ik alleen aan de hand mee naar buiten en dan loop ik naast het paard of ze moeten echt kunnen paardrijden.
Voordat mensen paard gaan rijden bij mij tot nu toe heb ik ze het een en ander uitgelegd over het wezen van het paard. Dat stukje o.a. dat het paard een vluchtdier is en hoe je daar mee om moet gaan heb ik zelf heel erg gemist in mijn les krijgen als kind. Tot nu toe zijn mijn leerlingen blij en tevreden en ik dus ook.

Ik zal alleen les gaan geven aan mensen als ik ook echt het gevoel heb dat ik iets toe kan voegen. Anders zal ik ze door sturen naar iemand anders. Die luxe kan ik mij veroorloven want ik hoef er niet van te leven.

**Geplaatst**: 25-11-12 16:02

Geplaatst: 25-11-12 16:02

knollentuin schreef:
leuk topic, vooral ook omdat er van twee kanten belicht wordt, instruktie en leerlingen, en..?zijn alle instrukteurs ook weer niet leerlingen?
ik herken in de meeste verhalen de manier waarop ik probeer mensen te helpen, moet ook lachen om de herkenning van velen.. en ik vind het prettig om te lezen dat de groep die wil leren 'voelen ' groter wordt $*\o/*$
ik heb ook de orun gedaan , puur omdat je op sommige stallen niet les mag geven zonder een papiertje, ik heb er absoluut dingen geleerd, maar ook hoe ik het niet zou willen.
ik ga meelezen!! en vast ook nog meer reageren maar ik moet nu : aan de slag!!

Ik heb Orun gedaan om dezelfde reden en kan me nog goed de eerste les herinneren: er werd gevraagd wat je verwachtingen waren, wat je graag wilde leren. Dus ik vertelde dat ik graag meer over didactiek wilde leren. Vervolgens is dat in de rest van de cursus niet meer aan bod gekomen en werd er alleen voor het examen even gezegd dat je blz. ... t/m .... wel moest leren omdat er vragen over gesteld konden worden.
Heb om dat te leren veel meer gehad aan de instructeurstrainingsweken bij Bartels, Tineke is één van de meest didactisch begaafde mensen die ik ken.