superlise schreef:Helemaal eens met wat Chaos hierboven typt! Ik erger me groen en geel aan die los-vast verbindingen waarvan iedereen denkt dat het ''zo lekker vriendelijk'' eruit ziet. Als jij elke keer je handen naar voren kan steken terwijl je paard in dezelfde krul loopt heet dan geen aanleuning.. Ik wil wat in mijn hand hebben want dan kan het ook mee uitschuiven, wat een paard niet voelt kan hij ook niet volgen.
Dat vind ik dus nog steeds iets heel moeilijks he

De ene instructeur wil dat je je paard als een veer opspant tussen de achterhand die je er met je been onder rijdt en je hand. Daar kreeg ik het commentaar dat ik veel te veel weggaf en dat ik nooit kon verwachten een paard in verbinding te rijden als ik elke keer de voorkant openhield. In het begin van de les was hij dan zo loeizwaar in mijn hand dat mijn eigen spieren begonnen te verzuren
maar daarna kwam soms ook het loslaten van het paard uit en had ik hem aan het lopen, gewoon echt wauw, kende mijn eigen beest niet meer terug zo waanzinnig aan het lopen. In de les lukte me dat laatste stuk wel maar thuis niet altijd en dan zat ik soms erop met het gevoel 600 kilo in mijn handen te hebben en zelf bijna in tranen want lekker rijden is dat niet.En dan kom je bij een andere instructeur en die zegt loslaten. En meestal voelt dat allemaal wel lekker en makkelijk (als paard niet zoiets krijgt van halladiejee, lekker mijn kop erop en zoek het maar uit joh) maar ik ben van daaruit ook nog nooit verder gekomen dan een beetje voorwaarts neerwaarts hobbelen en weet het stuk erna naar meer oprichting ook niet. Of, o crisis, een paard wat in de lage lijn op je hand gaat lopen hangen en jij hebt je teugels bij het gespje en kunt vooruit rijden en schakelen wat je wil maar paard steekt middelste hoef op en blijft lekker duwen.
En wat dan, de een zegt geen gezeik, teugels op maat en laat hem maar accepteren dat ie in dat frame moet, de andere zegt gewoon doorrijden met lange teugels en stille hand want hij komt ooit echt wel (maar hoe lang moet je dat blijven proberen en accepteren dan voordat het betert?) en een derde zegt friemel hem maar los en daarna biedt je weer open/ontspanning aan.
Ik weet echt waar eerlijk nog steeds niet wat nou goed is en wat wijsheid is. Ook omdat de ene keer dit succes heeft en de andere keer dat.

Het neusje dien je met je been eruit te rijden! Niet eruit te tillen. Als je moet gaan tillen, dan snap ik wel waarom je liever geen lichte verbinding hebt, want dan doet je paard niet meer wat je wilt. Maar je lost het op de verkeerde manier op, zoals je het nu omschrijft dan