bulck schreef:Zooist; idd amen!!!
In deze discussie blijf je de kloof hebben tussen de opleiding en het wedstrijdgebeuren. Elk oefening apart rijden is vaak het moeilijke niet, maar alles aan elkaar rijden, met behoud van ritme, soepelheid, gedragenheid, expressie én dan nog zorgen dat je net dat beetje beter bent dan de beste, dat is wedstrijdrijden.
Je hebt meerdere wegen die naar Rome leiden, en waar succes komt kijken krijg je snel 'de pot-verwijt-de -ketel-dat-hij zwart-ziet 'effect.
Persoonlijk vind ik het scala een mooie leidraad bij de opleiding, omdat het structuur geeft, een hou vast zeg maar. Maar voor de wedstrijdsport, moet je afwerken en daarbij hoort zowieso dat je out of the box moet leren kijken. Wat zijn de sterktes van je paard, wat zijn de zwaktes. Waar ligt dat aan? (ervaring van ruiter, lichamelijk beperking van paard, toch kleine 'vergroeide' fouten in de basis?)
Ik heb zelf LDR en rollkur gereden, en als ik terug een verder afgericht paard zou hebben, dan zal ik dat mss terug toepassen. Ik heb ondervonden dat door deze techniek je nog meer controle, een nog sterker bewegend paard krijgt en je een stap verder kan zetten dan het niveau dat je ervoor haalde. Maar mijn kennis en manier van rijden vanuit het scala blijft een surplus en altijd een basis om op terug te vallen.
En in c als je het scala onder de knie hebt, is ldr of rollkur heel gemakkelijk daaraan te breien. immers heeft je paard geleerd zichzelf te dragen, rechtgericht te zijn, en is een hoofd-halshouding plaatsing simpel te bepalen omdat je paard vanuit zijn 'core' kan werken (geleerd heeft te gebruiken) en die houding ongedwongen gevraagd kan worden. Hetgeen wat je vanuit rollkur,ldr kan bekomen is dat je paard electrisch wordt voor een minimale hulp (dat zijn dan de vele overgangen, schijnovergangen en schakels, waar sommige mensen zo van huiveren.
Hoewel datzelfde eveneens in het scala gebruikt wordt om een paard tot dragen en sluiten te brengen en daar vaak grover wordt ingewerkt) een stretching van de bovenlijn, en dat alles om in de proef een kaderhouding te creeeren, waarin je mooi van de hand, expressief je paard doorheen de oefeningen kan loodsen.
En verder is elke methode op papier altijd mooier dan in de praktijk. We zijn immers allemaal mensen en werken met levende dieren. Dus er zijn altijd factoren die kunnen meespelen waardoor er hiaten ontstaan en vaak komen deze voort vanuit de ruiter (spanning, stress, day off, druk op de schouders etc, onkunde/onmacht).
Allereerst is het niet een kwestie van "het Scala onder de knie krijgen". Dit is immers een levenslange weg.
Daarnaast is het zo dat je dan zou moeten weten dat je LDR niet nodig zou moeten hebben als je je met het Scala bezig houdt.
Het punt is echter dat de F.E.I. voorschrijft dat het Scala de richtlijn is, dus ja, we moeten wel zeggen dat we aan de hand van het Scala werken.
Maar hoevelen werken er daadwérkelijk aan de hand van het Scala...?! Bitter weinig ruiters, omdat ze zich er nooit in verdiept hebben of omdat zij nooit de juiste instructeur op hun pad hebben gehad, want dan zou je geen "uitstapje" moeten hoeven maken naar het huidige LDR!
Waar het om gaat is dat jij en ik iets anders verstaan onder expressie:
Voor jou betekent dat spektakel!
Voor mij betekent dat Schwung!
En aangezien spektakel hoger scoort dan Schwung omdat dat voor elke leek zichtbaar is en de dressuur elke huiskamer binnen moet komen, gaan we voor het spektakel, helaas....