gebakje schreef:@ Snoevie,
misschien dat jij te zwaar was door te veel te eten maar ik ben te zwaar door mijn ziekte, mijn organen werken niet zoals het moet en mijn spijsvertering dus ook niet. Dit heeft trouwens niks te maken met mijn schildklier of te veel eten. ik heb net als mijn ouders en broer altijd hetzelfde gegeten en ben vanaf mijn 1e maand gelijk dik geweest.ik ben vanaf mijn 4e op dieet na dieet gezet en wat ik ook deed en welk dieet dan ook, ik viel nooit genoeg af. Ik kan dus niet lopen omdat mijn lichaam te veel pijn heeft wegens zuurstofgebrek ( ik ga hier niet te veel medisch op in) je kan het vergelijken met MS. Als iemand de kracht en inzet zou hebben om te kunnen afvallen dan zou ik het zijn absoluut, maar op een andere manier bewegen als zittend kan ik dus niet. als ik sta of lig dan kijgen mijn hersenen te weinig zuurstof en krijg ik last van spierspasmen,(schudden met mijn hoofd en armen) ik slaap ook op 2 hoofdkussens omdat ik niet plat liggen kan. Staan lukt op mijn goede dagen wel en zodra ik een goede dag heb loop ik ook een uur op flink tempo met mij honden. Het vervelende is alleen dat ik zomaar 2 weken nergens last van heb en zo weer 4 dagen wel, een stabiel conditie is daarom niet te verkrijgen vanuit een lopende of liggende sport. ( liggend is dus bv zwemmen) ik bouw het op maar door mijn ziekte kan dat niet consequent.alleen bij een zittende sport zoals bv paardrijden lukt het wel omdat dit de enige houding is waarbij ik genoeg zuurstof binnen krijg. Zelf als ik autorijd dan moet ik mijn stoel niet te ver voor of achterover zetten omdat ik anders last kijg van spierspamen.alleen bij de rechte houding van het paardijden heb ik geen tot weinig last. en dan nog moet ik elk moment en elke dag nemen zoals hij komt, soms heb ik weken geen last en dan bouw ik mijn conditie weer lekker op maar als ik dan een crisis heb. ( crisis is last van aanvallen) dan duurt het zowieso 2 weken voordat deze over is. Dan moet ik alles weer van voor af aan opbouwen omdat ik alleen maar in mijn rolstoel zitten kan. Mijn conditie zakt dan weer in als een plumpudding en ik moet alles van voor af aan weer opbouwen. Dit kost enorm veel energie maar ik ondanks alle pijn die ik steeds moet doorstaan is het de enige manier van beweging waar ik baat bij heb. maar ik ben het zeker met je eens dat het beter voor je paard is als iemand lichter is.
ik rij overigens recreatief, waarvan 80% stap 15% draf en maximaal 5% gallopeer. en maximaal 1,5 uur op mijn paardje rijd op buitenrit en in de bak maximaal 45 minuten tot 1 uur. en dit 3 tot 4 keer per week. de andere dagen is ze vrij of rijd mijn man van 90 kilo ( die zeer slank is) en elke donderdag rijd mijn bijrijdster van 54 kilo.
oke waar ik niet bij kan met mijn bollekop is dat je doodleuk verkondigt nog te autorijden.
autorijden met beetje zuurstof gebrek oke dat hoefd nog niet zo sireeus te zijn.
maar sireeus rijden terwijl je last van spierspasmen ?! ben je wel helemaal goed in je hoofd.
hoop niet dat je hier uit de regio komt voordat je dadelijk in een spas mijn kleine mee van straat veegt.
denk dat geen enkele ouder je dat in dank afneemt sireeus.
er is een rede waarom normale mensen als ze bepaalde medicijnen krijgen al niet mogen autorijden.
en dat gaat alleen nog maar om het puntje sufheid die je krijgt met sommige middelen maar sireeus dat jij nog dood leuk loopt te verkondigen dat je ondanks dat je weet dat je van die spasmes kan krijgen sireeus in de auto stapt.
ben je wel helemaal goed ?! pak de fiets !(en een helm) zit je ook meteen rechtop