Bokt.nl

Josje84 schreef:

Ik denk dat het voor alle dieren geldt die in de buurt van mensen leven. Omdat ze niet letterlijk in woorden kunnen spreken zijn ze goed ontwikkeld op andere signalen "lezen".
Het schijnt ook zo te zijn dat een paard al voelt hoe jij ademt als je op hem zit.
Dus stel, 200 M van je af zie je een tractor o.i.d naderen, dan zit je zelf al met ingehouden adem, of oppervlakkige adem op de rug van je paard. Hij voelt dat en schiet dan ook al in de stress, omdat dat daarachter wel hééél eng moet zijn. Ik probeer wel is in zogenaamde `enge`situaties juist bewust heel rustig te ademen, of te gaan fluiten, geen stress voor het paard.

Jannepauli schreef:

Ach lieve mensen.. het is zo simpel!
Een paard is een kudde- en vluchtdier met als specialisme een tot in perfectie ontwikkeld vermogen tot het lezen van (elkaars) lichaamstaal.
Als het dominante paard bv zijn oor een halve milimeter beweegt, dan reageert het niet-dominante paard daar al op en zal doen wat van hem verwacht wordt. Wij mensen hebben dat vermogen niet -we herkennen heel grofmazig wel dingen van elkaar en naar de zaken die wij onbewust wél oppikken, daar luisteren we vaak niet eens naar. Voor paarden zijn wij vaak gewoon grove horken, en dat is ook heel vaak de basis van problemen tussen paard en mens: onze signalen zijn te groot, te grof, onze stemmen te hard, onze gebaren te groot..

unicorn_kiss schreef:

Ik denk dat dit bij sommige het geval is, maar lang niet allemaal.
Die van mij neemt mijn stemming niet over, tenminste als ik er niet op rijd.
Maar het probleem is, dat je bij bv. angstig of zenuwachtig rijden, je rijstijl gewoon compleet anders is en het paard gewoon dàar op reageert en niet per sé op jouw stemming.

unicorn_kiss schreef:

Ik denk dat dit bij sommige het geval is, maar lang niet allemaal.
Die van mij neemt mijn stemming niet over, tenminste als ik er niet op rijd.
Maar het probleem is, dat je bij bv. angstig of zenuwachtig rijden, je rijstijl gewoon compleet anders is en het paard gewoon dàar op reageert en niet per sé op jouw stemming.

Tjuppie schreef:

unicorn_kiss schreef:

Ik denk dat dit bij sommige het geval is, maar lang niet allemaal.
Die van mij neemt mijn stemming niet over, tenminste als ik er niet op rijd.
Maar het probleem is, dat je bij bv. angstig of zenuwachtig rijden, je rijstijl gewoon compleet anders is en het paard gewoon dàar op reageert en niet per sé op jouw stemming.

Ik denk wel dat dit bij elk paard het geval is. En als de ruiter zegt van niet, dan betekent dat dat de ruiter die signalen niet oppikt, maar dat het paard ze nog steeds wel geeft! Dat zegt dan meer over de ruiter dan over het paard. Paarden zijn veel gevoeliger dan men vaak denkt.

ydnew schreef:

Wij hadden hier een paard waar je voor moest denken, die durfde eigenlijk niks zelf te beslissen, als er maar een ander paard voor hem liep was het goed.

Wij reden ook wel met het voorop of alleen en dan was er helemaal niks aan de hand. Wel wat kijkerig maar niet andersom staan en wegspringen.

De vorige eigenaar was zelf angstig en geen beste ruiter en daar was het paard erg lastig en angstig voor alles wat bewoog. Hij was dan ook zeer verbaast dat ik (als vrouw zijnde) alleen met hem weg kon en ging. Als je zelf zeker bent en het paard leiding geeft dan voelen ze dat zeer zeker aan! Bij de een wat extremer dan de ander.

Jannepauli schreef:

Ach lieve mensen.. het is zo simpel!
Een paard is een kudde- en vluchtdier met als specialisme een tot in perfectie ontwikkeld vermogen tot het lezen van (elkaars) lichaamstaal.
Als het dominante paard bv zijn oor een halve milimeter beweegt, dan reageert het niet-dominante paard daar al op en zal doen wat van hem verwacht wordt. Wij mensen hebben dat vermogen niet - we herkennen heel grofmazig wel dingen van elkaar en naar de zaken die wij onbewust wél oppikken, daar luisteren we vaak niet eens naar. Voor paarden zijn wij vaak gewoon grove horken, en dat is ook heel vaak de basis van problemen tussen paard en mens: onze signalen zijn te groot, te grof, onze stemmen te hard, onze gebaren te groot..
Als jij down, zenuwachtig, opgewekt, angstig, onzeker, vrolijk etc. bent.. veranderen er minimale zaken in ons lijf en onze spierspanning en ademhaling. Dat hebben we zelf niet eens in de gaten. Maar een paard registreert dat wel, en zal er dan in principe ook op reageren.
Als jij gespannen op een paard zit, of gewoon op de grond met een paard in contact bent, dan komt jouw gespannenheid 'luid en duidelijk' over, hoezeer je je best ook doet om dat te verbergen. Voor het paard is dat niet anders dan een teken dat hij ergens voor moet opletten en in het ergste geval klaar moet zijn voor de vlucht. En dat is precies waar het allemaal om draait: niet luisteren (of oppikken) naar de signalen van de leider en de groep, betekent domweg gevaar voor eigen leven. En als vlucht- en prooidier weet je dat overleven bestaat uit 'luisteren'.
Toch is het wel zo dat een paard niet meer op alles wat wij doen zal reageren- ze hebben wel een bepaald leervermogen waardoor ze uiteindelijk wel weten dat bepaalde signalen van de mens niet veel te betekenen hebben - je kunt dat vergelijken met het feit dat wij in het Chinees bepaalde woorden leren te herkennen en dan bij benadering weten wat er gezegd wordt.

unicorn_kiss schreef:

ydnew schreef:

Maar dat vertaalt zich ook naar zekerdere handelingen, en niet per sé gewoon het gevoel van zelfzekerheid.