Henrieke schreef:Urielle schreef:Ik zal het je nog sterker vertellen: in mijn ogen zijn juist de wat minder getalenteerde ruiters betere instructeurs dan de hele getalenteerde ruiters. Als je enorm veel talent en ruitergevoel hebt, zul je een heleboel dingen onbewust juist doen, waardoor je je paarden aan het lopen krijgt. Als je veel hulp van je eigen instructeurs en kilometers en rijervaring nodig hebt om problemen op te lossen en dus zelf hele nachten na ligt te denken over oplossingen en je eigen problemen, kun je dat ook weer meenemen naar je lesklanten. Ik zou niks hebben aan een instructeur die wel even opstapt en mijn paard er even doorheen rijdt, of zelfs het hele probleem niet tegenkomt omdat hij zo fantastisch rijdt. Wel aan een instructeur die goed kan zien dat ik bepaalde fouten maak die hijzelf ook maakte en heeft opgelost.
Inderdaad, ik ben het helemaal met je eens! Rijden leer je niet uit een boekje of volgens de 'dressuurregels' maar door het vaak te doen en er veel mee bezig zijn. Dat wil niet zeggen dat ik die dressuurregels niet goed zou vinden.
@ aerdenhout;
Zij weet heus wel waar het probleem zit, maar waarom zou ze er op moeten? Ik moet het toch ook zat zelf op kunnen lossen? We zijn er alleen maar mee vooruit gegaan.
vind ik ook. Mijn instructrice zegt ook altijd "ik ben heus geen grand prix ruiter, maar het gevoel is er"
dit vind ik zelf heel fijn.
.
Maar moest er eentje willen mogen ze er altijd effe op
Ik les er bij omdat ik ze vertrouw in hun kunnen.