Veulen84 schreef:Vind met instructeurs vaak dat ze zich zo slecht kunnen verplaatsen in mensen en paarden en ze kunnen ook nog eens niet verduidelijken.
Ooit (6 jaar geleden dus het is echt ooit) stond ik in hongarije in een bak. De betreffende instructeur van dienst had me al de hele week gedrild en ik had echt het gevoel dat ik er niks van bakt. Ik stond daar en plots klonk er een koorts Yes uit de ruiters (5 stuks groepen zijn daar niet zo groot). En ik keek een beetje vreemd op. De instructeur keek me aan en zij, ze spreken engels, jij gaat ze lesgeven. Het was pure ellende, echt waar. Aan het einde kreeg ik een waslijst met commentaar:
- waar zijn de voorbeelden
- waarom zo stijf
- waarom maar 1 ruiter aanspreken
- Waar is de variatie
enz... Ik werd er gek van. Maar een maand later vond ik het prima. (Nadeel is dat ik wel eens een engels woordje in me lessen gooien).
Ik ben hier in nederland naar een instructeurs opleiding geweest als ruiter, maar ook als leerling instructeur. Het was niks, het niveau was veel te laag. Prima dat je een leerling vertelt dat hij een volte moet doen, maar waarom en vooral hoe doe je het beter. Niet: het is een ei, maar: je rijdt te ver door over de hoefslag en mist de X, daardoor is het een ei, wendt eerder af en kom over de X.
Ik ben eerlijk als ik zeg dat ook ik het wel eens vergeet, maar het doel is om je te verbeteren, niet om rondjes te rijden. Dat kun je in je up in de bak ook wel. (The riders think that there is not enough lesson in the lesson.)
Ik vraag instructeurs die me lesgeven altijd om meer inhoud in de les te stoppen en ik vraag me leerlingen ook altijd om me uit te dagen om meer in een les te stoppen. Maar ik vraag leerlingen ook om me te vertellen wanneer ze het niet snappen, het is 2 richtingsverkeer. Dat betekend dat als ik vraag om wijken en de ruiter snapt het niet, dat ik met een betere uitleg moet komen. Bv door het uit te beelden, het gevoel te omschrijven (wat is daar mis mee, waarom zegt nooit iemand wat je zou moeten voelen), of met een voorbeeld.
Ik vind de huidige kwaliteit van lesgevers te laag. Ze hebben te weinig zelf gebruik gemaakt van goede lessen en hebben dus geen goed voorbeeld gehad. Het heeft niks met leeftijd te maken, maar wel met inspanning. Oude instructeurs kunnen ook slechte instructeurs zijn en niet elke goeie ruiter is ook meteen een goede instructeur. Maar dit telt ook voor jonge instructeurs.
Daarom vind ik ook dat iemand met 1 paard ervaring maar wel 10 verschillende instructeurs een betere lesgever kan zijn, dan iemand met 10 paarden en geen of 1 instructeur. voorbeeld doet volgen namelijk.
Dit vind ik ook erg goed omschreven.
Ik heb vaak meegemaakt dat ik instructeurs tegenkwam die tegen mij zeiden, dat is fout, en dat ik dan echt zoiets had, ja dus???? En nu? Hoe nu verder.
Ik moet zeggen dat dat voor mij ook een leerervaring is geweest.
Ik probeer altijd dingen die ik uitleg te onderbouwen, natuurlijk vergeet ik zoiets weleens, maar ik betrap mezelf daar dan wel op, en leg het dan achteraf ook uit. Ik zal nooit zomaar zeggen, rijd eens een volte, en het kind een volte laten rijden en dan alleen maar zeggen, nee dat is niet goed, of ja dat is heel goed, nee waarom is het goed, en waarom is het niet goed.
Ik denk dat dat ook scheelt wanneer je studeert aan een pabo en weet hoe je kinderen moet benaderen.
Jouw manier van lesgeven staat me heel erg aan!
Van je gewicht uit het zadel halen voor verlichte zit tot aan z'n hoofd omhoog halen.