Cassidy schreef:Nog een kleine kanttekening: een eigenaar van een trainings- of handelsstal, zal de nodige verknipte dieren tegenkomen, en zuinig zijn op zijn medewerkers. Geen paard, maar dan ook geen enkel paard is het waard om je nek op te breken en voor de rest van je leven in een rolstoel te belanden, als je dat al kunt navertellen. Je zult op een gegeven moment ook moeten weten en aan durven te geven dat een paard te moeilijk voor je is. En daar is ook niets mis mee.
Daar ben ik het helemal mee eens. We lezen dit stukje nu van, wat stom dat ze er niet weer op mocht. Maar we zouden idd ook kunnen denken dat de eigenaar van de zaak daaro weet wat hij doet en een duidelijke reden gehad zou hebben om te zeggen dat ze er niet weer op zou gaan. Misschien was het paard wel te sterk voor haar en is ze niet de ruiter die m aan kan. Waarom dan problemen gaan veroorzaken door haar er weer op te zetten. Het kan zijn dat het paard het uit onzekerheid deed, uit speelzigheid of uit ondeugd. En ik denk dat dit een heel erg groot verschil maakt met hoe een paard erop reageerd. De oorzaak kan een goede voorbode zijn voor mogelijke herhaling. Dus doet je paard het uit verzet, tja, dan zal het het denk ik sneller gaan koppelen als wanneer hij het doet uit frisheid (denk ik)
Maar boven alles denk ik ook dat het te maken heeft met het paard zelf. De ene heeft die dingen nou eenmaal een stuk sneller door dan een ander.

.
. 