Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-06-09 12:41

Geplaatst: 03-06-09 12:41

Ik ga mee met de meesten hier, dat het een combi is van beiden met de nadruk op gevoel. Ik merk dit aan mezelf, ik ben echt een denker en zit daardoor mezelf vaak in de weg met rijden omdat ik vaak zoveel denk dat er dan geen ruimte meer is om te voelen en te doen. Mijn paard houdt me gelukkig altijd een spiegel voor, als ik namelijk in mijn eigen valkuil trap dan merk ik gelijk dat het rijden niet zo gaat als ik zou willen. Ik moet dan echt bij mezelf bewust een knop omzetten. Is moeilijk maar gelukkig lukt het steeds beter en kan ik ook steeds langer in de gevoelsmodus blijven staan. Als het me trouwens niet lukt om de knop te vinden blijf ik maar denken "waarom lukt(e) het nou niet". Enige wat dan nog helpt is om even tussendoor met een lang teugeltje te draven. Anders word ik gek van mezelf en mijn paard van mij. Krijg ik het gevoel dan nog niet te pakken, stap ik uit. Lukt het wel dan pak mijn paard op en rijd weer verder.

Ik besteed trouwens bewust niet teveel tijd meer aan analyseren waarom iets wel of niet lukt(e) omdat ik anders uren kan blijven hangen in nadenken hierover. In de auto of op de fiets op weg naar huis mag ik nadenken, hierna is het klaar. In 99 % van de gevallen weet ik toch wel dat iets niet gelukt is omdat ik teveel in het denken en te weinig in het voelen en doen zat.

**Geplaatst**: 03-06-09 13:28

Re: paardrijden: denksport of gevoelssport?

Geplaatst: 03-06-09 13:28

ik vind het meer een gevoelssport, maar je moet er ook weer bij nadenken hoe je een oefening inrijd en als je je proef rijd. maar als je op je paard zit en hij moet een beweging maken is het puur op gevoel. ook aan de teugelrijden is dat zo.

**Geplaatst**: 03-06-09 13:34

Geplaatst: 03-06-09 13:34

@SusanH
Sorry ik pik gewoon op het laatste bericht in, zonder U tegen te spreken; Mijn inziens leert de aankomende ruiter eerst iets bewust te doen, daar denkt zij/hij over na. Net als bij fietsen of het leren lopen(hier spreek ik ook uit ervaring), maar die fase zijn we snel weer vergeten. Die handelingen 'verplaatsen' van het 'bewuste' (denken) naar het onbewuste (voelen). Sportpsychologen, zoals Rico Schuyers (hoop dat ik z'n naam goed spel), werken daar sterk aan m.b.t. de te rijden proef, zodat er tijd overblijft voor onverwachte dingen tijdens de proef.
Maar in het dagelijkse training, ieder op z'n eigen niveau, zal men een gedeelte gevoelsmatig afhandelen, en de nieuwe of moeilijke oefeningen vaak zeer 'denkend' meemaken. Hoe meer ervaring, handigheid, rijkunstig niveau, hoe meer 'denken' zich verplaatst naar 'gevoel' of anders gezegd het 'bewuste' zich verplaatst naar het onbewuste. MAAR omdat je zelfs op het hoogste niveau nog steeds op nieuwe uitdagingen getracteerd wordt, blijft het bewuste steeds aanwezig.
Op deze plaats is het ook nuttig begrip te vragen voor instructeurs: Vaak zijn zij zich niet meer bewust van hetgeen zij in hun rijden en corrigeren automatisch doen. Voor hen is het vaak uitermate moeilijk dat aan hun leerlingen door te geven.

Toch een persoonlijk opmerking, SusanH over U laatste alinea: Ik zou in een vergelijkbaar geval wel trachten precies uit zoeken waar ik in mijn rijden een fout heb gemaakt, om dan de volgende dag precies dat punt in alle rust aan te pakken. Een les die ik heb gekregen van mijn mentor en vriend Ernest van loon. Die zei dan altijd (hij was een optimist wat mij betreft): "Die fout maak je dan nooit meer." 'NOOIT MEER' is mij in ieder geval nooit gelukt, maar het heeft mij, echt geen talent, toch ver gebracht.

Met vriendelijk Groet Kadankovitc

**Geplaatst**: 04-06-09 12:31

Geplaatst: 04-06-09 12:31

Dat is zeker waar, ik geef alleen aan hoe het bij mij werkt. Ik leer door eerst te denken, maar mijn valkuil is dat ik in het denken blijf hangen en daardoor niet toekom aan voelen en doen. Dat kan belemmerend werken. Daarom probeer ik bewust meer de nadruk naar het gevoel te leggen door het denken op een veel lager pitje te zetten. Ik denk ook wel even na waarom iets niet lukte, maar doe dit bewust niet te lang omdat ik anders blijf hangen in allerlei analyses. Ik probeer dan idd wel de volgende keer die fout sneller te herkennen, en in het meest gunstige geval, die fout niet meer te maken.

**Geplaatst**: 04-06-09 19:11

Geplaatst: 04-06-09 19:11

Ik vind dat het voor een groot deel een gevoelssport is.
Jij voelt je paard aan, en dan bedenk je wat je moet doen en dan geef je een hulp.
En dan voel je hoe je paard daar op reageert.