Idifix schreef:Ik vind het zodadelijk niet meer terug wat de juiste verwoording was.
Ben net terug van rijden en ik kom er echt niet ontspannen af. Het gaat van kwaad naar erger.
Ik probeer rustig zeker tien min in te stappen naar mijn idee doe ik daar nog te weinig afwisseling. Dus ben ik me bewust van.
Maar als we dan gaan draven begint ze plots heel kijkerig te worden terwijl ze anders dat ook wel eens doet maar nu echt overdreven elk blaadje, vogeltje is reden om niet mee te werken en rond te kijken lijkt het.
Ik kan ze met gemak lang laten maar laag gaat ze dan bijna niet, en als je na een tijdje toch wat teugel wil opnemen is het een en al rennen, hoofd omhoog en nog wat kijkeriger doen. heb echt het idee dan alsof ik er niets aan te zeggen heb,en het een soort van protest is ook. ik kan mezelf nog moeilijk een houding geven heb ook de neiging voorover te vallen.
Kortom ik word dan boos op mezelf, op haar .. ik heb donderdag les gepland een halfuurtje maar aaangezien dit pas zo is sinds 2 weken vraag ik me af of ik niet eerst medisch moet laten nakijken ik weet het even niet meer.
Misschien wat kort door de bocht, maar vergeet ook niet de lente best voor kriebels kan zorgen 
de ene heeft er al wat meer/vroeger/later last van dan de andere en als je met een merrie zit, kunnen hormonen ook nog meespelen in het plaatje. Hoe lang heb je de merrie al? Ik zie dat je er 2 weken die problemen mee hebt en vraag me af of er al eerder zo'n dingen geweest zijn.
Wat het specifieke inrijden betreft voor mij (ik zeg vaak hetzelfde): ik focus vooral op het scherp maken op de hulpen. Voor mij is dat vooral werken op nageeflijkheid en reactie op been en beugelhulpen. De fysieke opwarming volgt daar vanzelf uit omdat je veel tempowisselingen doen, zijgangen. Ik bekijk het dus gewoon wat anders. Heb dat niet zelf bedacht, ben leerling van Kadankovitch.
Wat ik zelf zou proberen is teruggaan naar basale communicatie. Niet omdat jij of het paard niet weten wat alles wil zeggen (al is er vaak nog wat dat opnieuw bevestigd mag worden, kan dat uiteraard niet beoordelen wat jou betreft) maar omdat het enorme rust geeft. Als je in het begin focust op bijna belachelijk gemakkelijke dingen, kan er weinig misgaan.
Ik illustreer even; je vraagt een overgang van stap naar halt en indien de reactie te traag is, geef je een correctie. Indien de reactie zo snel was als jij wilt, dan beloon je uitgebreid (ik zou zelfs suiker durven geven). Dan vraag je een overgang naar stap en ga je weer belonen als het goed is en anders even inzetten met je been. Die stappen herhaal je tot je paard lekker scherp is en zelfzeker over je reacties. Dan neem je er iets bij, bv een zijgang of een overgang naar draf... de voorspelbaarheid van jou als ruiter, zal zorgen dat het paard zich veilig voelt en vooral op jou wil letten. Iedere keer als je paard de aandacht verliest zou ik teruggaan naar zo'n gemakkelijke oefening die na een tijd heel vertrouwt is. Je ziet ze denken: 'oh dit ken ik, dit kan ik!'$
Hopelijk kan je er iets mee
Geplaatst: 19-04-18 08:44 
)