SarahIlse schreef:RoyalMemory schreef:Ik vind de toevoeging van o.a. Jannico erg interessant.
Ik merk trouwens aan mijn paarden dat ze iets meer begrenzing prettiger vinden; ze zijn meer ontspannen en het is duidelijker voor ze. Anders beginnen ze toch wat te zwalken en dit lijkt onzekerheid op te roepen. Dat is niet wat ik wil. Dus ik ben weer iets duidelijker en dat geeft rust. Fijn.
Mijn dochter vond het als baby heel fijn om te worden ingebakerd, mijn zoon had het niet nodig. Dus ik denk dat het ook per paard verschilt. Wat de een fijn vindt kan voor de ander net averechts werken
Heb ik ook ondervonden. Een constante, zachte verbinding doet echt wonderen.
Vandaag hier weer even gereden, vrij veel wind, maar wat een rust vandaag op stal.Werkt heel goed voor ons. Ik heb vandaag ook haar neusriem (hoge neusriem) eraf gehaald zodat er alleen een kopstuk met frontriem en bitje over was en daar reageerde ze ook bijzonder goed op. Veel ontspannender en meer 'durven' kauwen. En het eerste héle rondje draf in de stretch.
De galop vandaag ook meegepakt, ze sprong vandaag in een keer goed aan op de rechterhand. Dus ging erg fijn vandaag.
@Watermill, misschien doordat je paard altijd gewent was om andere spieren aan te spannen en ze nu ineens haar buikspieren moet gaan gebruiken, dat de pijn daarvan komt. Zeker omdat je er ook bij zegt dat ze een aantal maanden niets heeft hoeven doen.
De eesrte stap in de belering vanuit het zadel is het aan een contactteugel gaan rijden.
De ruiter neemt een permanente, zachte, soepele, meegaande, tedere verbinding.
Het paard bepaalt waar en hoe het zijn hoofd en hals draagt.
Van hier uit kunnen we gaan inwerken als het paard daar aan toe is.
Veel mensen hebben er moeite mee die contante verbinding in stand te houden, dit moeten ze erst bij zichzelf bevestigen, een onafhankelijke zit en hand, zonder dat kunnen geen subtiele hulpen gegeven worden en zal het paard geen vertrouwen in de hand hebben.