Professor schreef:Het losrijden gebeurd met 20 minuten in stap rekken en strekken en daar zijn de "normale" oefeningen voor.
Dat zijn te beginnen wijken voor de kuit, Renvers, Travers, Appuyeren , wendingen op de voorhand op de achterhand, achterwaarts gaan.
Dat alles op verschillende lijnen. Wanneer het paard dan in de hand staat en los is en de hulpen aanneemt zonder verspanningen kan men beginnen met de warming up.
En dat in draf en galop waarbij men dan de verschillende tempi rijdt.
Ik voel er niet zoveel voor om met de stopwatch in de hand 20 min zus en dan 20 min zo te rijden en in alle gangen steeds van zijgang naar zijgang te rijden... Continu zijgangen rijden vind ik erg belastend voor paarden en ik vind de gehoorzaamheid/reactie, tempocontrole en het behoud van de basisaspecten (takt, aanleuning, impuls etc) belangrijker. Ik doe dat door het op kleine stukjes te houden, veel te schakelen en te varieren.
Doordat mijn paarden dagelijks de hele dag buiten komen, gedoseerd en afwisselend getraind worden en gezond zijn en exterieurmatig geen grote afwijkingen hebben, zijn ze van zichzelf al redelijk soepel. Zij hoeven niet elke dag hetzelfde programma af te werken. Soms ben ik na 20 min al klaar, soms na een uur.
Professor schreef:Heel eenvoudig, in de tweede wereldoorlog
Stam jij van voor de oorlog?
Professor schreef:Schakelen???? Daar gaat u al weer een knullige uitdrukking,
Gut, gaan we weer op die tour? Jammer hoor... Je luisterde zeker ook graag naar het polygoon journaal? Goede oude tijd he?
Professor schreef:Bovendien biedt de Dressuur de Klassieke zoveel mogelijk heden om een paard te rekken en te strekken dat dat halsverbuigingen wat u beschreef geen enkele meer waarde geeft.
Ik vind het wel waarde hebben en voor mij werkt het prima. Ik vind het ook waarde hebben om aan mijn eigen lijf te werken naast het paard, en ook dat werkt voor mij prima. Het eindresultaat is wel 'klassiek'. (ik heb het eindresultaat nog niet behaald, maar kom zo af en toe wel wat dichter in de buurt
)
cherie78 schreef:Allereerst moet een paard reageren op een drijvende hulp.
Ja dat is belangrijk. Je paard moet voor het been zijn en nageeflijk. Veel kleine stukjes schakelen en nageeflijkheid bewaren. Dan komt hij vanzelf beter op het achterbeen. met schakelen moet je wel oppassen. veel paarden hebben snel door dat als ze even naar voren gereden worden, ze daarna weer wat teruggereden worden. Dan komen ze eigenlijk al iets voor je hulp terug. Daarom schakel ik ook vaak in etappes: een stukje naar voren en dan van daaruit nog iets vlotter naar voren rijden en dan pas terug. Het gaat er om dat je paard alert blijft op je hulp, die blijft afwachten.