Bokt.nl

pien_2010 schreef:

Dank je wel Jannico, geweldige post, dat van die bal is nieuw voor mij! Kun je als je tijd hebt de andere varianten geven. Dit vind ik zeer interessant.

jannico schreef:

pien_2010 schreef:

Dank je wel Jannico, geweldige post, dat van die bal is nieuw voor mij! Kun je als je tijd hebt de andere varianten geven. Dit vind ik zeer interessant.

Het ligt een beetje aan de situatie. Er wordt ook gerefereerd aan de demi arret wanneer het paard leunt op de hand, de actie is dan ook opwaarts (zonder de hand naar voren te brengen) en "korter"

Of om vlak voor de overgang de balans te herstellen ,hier is de hand minder snel bijvoorbeeld.

Een vrij onorthodoxe oplossing voor paarden die echt structureel achter het bit kruipen en niet te repareren zijn met demi arrets is rijden met stokken ipv teugels aan de bitring. De rechterhand van PK Bertrand Ravoux heeft dit in een clinic laten zien bij het paard van 1 van mijn beste vrienden. Haar arabiertje is zo handig dat hij zelfs achter de demi arret kruipt en heel veel spanning op de kaak heeft.

Met de stokken kan je enkel nog "duwen". Het verschil voor dat paard was enorm. Het is wel uiteraard iets om niet zomaar te doen en dit paard was al bekend met het "carrotstick riding" van parelli.

Maargoed in 98% van de gevallen heb je zoiets niet nodig natuurlijk.

Herfstdraad schreef:

Jannico, hoe sta jij in de oplossing die Carl Hester voor dit probleem aandraagt, de fantastic elastic teugels?

Babootje schreef:

Herfstdraad schreef:

Jannico, hoe sta jij in de oplossing die Carl Hester voor dit probleem aandraagt, de fantastic elastic teugels?

daar ben ik ook nieuwsgierig naar.
Het is een niet toegestane teugel op het wedstrijdterrein. Ik kan me daar iets bij voorstellen, want ik denk dat je daarmee ook het werkelijke probleem 'maskeert'.

Moet wel zeggen dat ik er te weinig van weet. Als iemand als Carl Hester zn naam eraan verbindt... Ik kan me voorstellen dat het bijvoorbeeld bij jouw paard die moet wennen aan wat meer aanleuning wel zou kunnen helpen. Ik zou het dan wel zien als tijdelijke oplossing. .

Herfstdraad schreef:

Heb gister proberen te rijden met meer verbinding en ook wat meer op het tempo gelet. Paard werd in plaats van langer en meer richting de hand, korter in de stap, wat zuur en op een kant niet verbinding nemend. Ik had het vermoeden hier ‘te snel’ te gaan en een paar stappen over te slaan. Is het dan beter om eerst met de verbinding aan de slag te gaan of toch eerst met het tempo?

pien_2010 schreef:

Duidelijke vraag moeilijk antwoord. Je paard laat jou in ieder geval duidelijk voelen dat hij hier in ieder geval slechter van wordt. Ik denk zelfs dat je hem dan beter in de natuurlijke houding kunt blijven rijden, dus langer teugeltje en dat je met meer verbinding beter in de les kunt experimenteren.

pien_2010 schreef:

en dat je met meer verbinding beter in de les kunt experimenteren

Janneke2 schreef:

Nieuwsgierige vraag.

Vorige pagina, foto van een mooie Fries, schuimende mond.

Hoe zien jullie 'dat dit dier de kaak vast heeft'...?
(Een verkrampte houding kun je zien op een foto, maar dat was niet aan de orde.)

pien_2010 schreef:

Het probleem is Babootje dat ik het niet kan zien en als ik dit lees bang ben dat ze met teveel druk rijdt, niet op het juiste moment nageeft en dus van voor naar achteren rijdt, want paard wordt zelfs korter! Dan ben je verder van huis want dan verslechterd het paard. Vandaar mijn advies om in de les te beginnen met constante verbinding te rijden. Rijden met de halve ophouding betekent op het juiste moment ontspannen en ik denk dat dit nu net niet gebeurd. Een instructrice kan haar daarmee helpen want die ziet wat ze doet en hoe de reactie van het paard te interpreyeten. Dan ga ik mee met Steinbrecht dat je beter een paard in de natuurlijke houding kunt rijden in plaats van voor naar achteren.

Babootje schreef:

pien_2010 schreef:

Het probleem is Babootje dat ik het niet kan zien en als ik dit lees bang ben dat ze met teveel druk rijdt, niet op het juiste moment nageeft en dus van voor naar achteren rijdt, want paard wordt zelfs korter! Dan ben je verder van huis want dan verslechterd het paard. Vandaar mijn advies om in de les te beginnen met constante verbinding te rijden. Rijden met de halve ophouding betekent op het juiste moment ontspannen en ik denk dat dit nu net niet gebeurd. Een instructrice kan haar daarmee helpen want die ziet wat ze doet en hoe de reactie van het paard te interpreyeten. Dan ga ik mee met Steinbrecht dat je beter een paard in de natuurlijke houding kunt rijden in plaats van voor naar achteren.

Dan snap ik je. Van Herfstdraad krijg ik alleen niet de indruk dat ze met teveel druk rijdt (maar dat is slechts een gevoel hoor). Mijn vraag aan haar was dan ook: Wat doe je met je instructeur?

oji schreef:

Zo eindelijk het filmpje van herfstdraad op de laptop kunnen kijken, op tel zie je zo weinig. Allereerst stoer dat je een filmpje durft te plaatsen waarvan je weet dat er nog heel veel werk aan is!

Wat bedoelde de osteopaten met scheef Herfstdraad? Scheef lopen, zoals zoveel/alle nog aan het begin van de africhting staande paarden in meer of mindere mate doen, of scheef staande wervels?

Want als ik naar het filmpje kijk vind ik je paard niet dusdanig scheef dat dat voor mij een verklaring kan zijn voor het niet rad. Ik heb zelf het idee dat er achter iets niet lekker zit. Ik stap zie je ook dat ie kort-lang is en in draf is het net of die hele achterhand stijf gehouden wordt. Het klopt dat ie absoluut niet voorwaarts denkt, maar het oogt alsof ie niet naar voren durft. Waar komt dat vandaan? Is dat pijn, is dat vastzitten? want het is in ieder geval niet dat jij hem aan de voorkant tegen zit te houden.

Hoe loopt ie als ie los is? loopt ie dan wel voorwaarts en losser door het lijf en durft ie dan wel ruimere passen achter te maken?

Hoe lang heb je hem nou? Is dat sinds nov vorig jaar of heb je hem al langer? Wat ik niet snap is dat je zegt dat ie aan het begin al niet zuiver liep maar wel dat ie volledig gekeurd en gezond is bevonden. Als een paard zo onregelmatig loopt zou ie lijkt mij niet door een klinische keuring komen, of dit beeld moet helemaal niet te zien zijn als ie niet onder het zadel is.

jannico schreef:

Ik ga er zeker vanuit dat je het beste voorhebt en je hebt duidelijk een aantal behandelaars rond je. Ik ga deze niet in twijfel trekken. Ik ben het in de basis wel eens met de analyse van Oji, maar ik weet ook uit ervaring dat het een moeilijk proces kan zijn.

Minder gerelateerd aan de technische kant van het verhaal, maar ik ben heel benieuwd naar de stand van zijn voeten en kwaliteit van de voeten op dit moment. Mijn ervaring van paarden uit spanje is dat ze ronduit slecht der op staan.

Herfstdraad schreef:

Er valt weinig aan te snappen, hij is door keuringen gekomen. Voor mij hebben andere kopers hem laten keuren, maar durfden het niet aan omdat hij op zijn rechtervoorbeen een 2/3 kreeg omdat de keuringsarts de voet niet goed kon beoordelen door de rotstraal. Verder was hij goed en is er geen aanleiding geweest tot het schieten van rontgenfoto’s van hals en/of rug tijdens het keuren. Onbelast is hij in draf niet onregelmatig maar voorzichtig en kort lang. Na verloop van tijd wordt dit een stuk beter. Sinds vorig jaar november is moeilijk te zeggen. Hij heeft na de keuring een staande castratie ondergaan en is net na de castratie bij mij gekomen. Toen liep hij natuurlijk ontzettend stijf wat 3/4 weken heeft geduurd voordat hij daarvan herstelde. Daarna heeft er iets gebeurd waar hij van schrok oid waardoor hij lelijk ten val is gekomen in de paddock op zijn linkerzijde en heeft hij een aantal maanden gerevalideerd aan de longe waarbij hij ook meerdere malen nagekeken is door kliniek en er volgens hun nog geen aanleiding was tot verder onderzoek. Ook hebben we geprobeerd hem te revalideren aan de hand, dat is wat minder succesvol gebleken omdat hij erg angstig is voor de zweep. Er staat een filmpje van hem op youtube in spanje wat het een en ander verklaard over zijn gedrag. Ik ben geen professional die hier ontzettend snel verbetering in kan aanbrengen maar een simpele b ruiter die een paard heeft gekocht met meer in zijn rugzak dan aanvankelijk te merken/onderzoeken was.

Paard durft niet weg, wat volgens osteopaat komt door een zeer gevoelige TLO overgang en een scheefstaand bekken. Zijn rechterbekken helft staat wat geroteerd maar verbeterd duidelijk. Zijn rechterachterbeen wordt minder ver onder de massa geplaatst en daarbij ook nog iets naar binnen. Toen hij voor het eerst behandeld is, werd er veel meer gevonden. Ik ga in deze af op de dierenarts/osteopaat die aangeven dat de gevoeligheid er nog zit maar niet gaat veranderen tenzij hij een ander lichaamsgebruik gaat aanleren. De osteopaat heeft het vermoeden dat hij jaren in de krul is getrokken aan de voorkant met een stang waarbij de rug ontspannen en zijn onderlijn aanspannen voor hem ontzettend vreemd is. Mocht er na een half jaar nog geen verbetering zijn dan zouden we verdere stappen ondernemen maar hij verbeterd nog elke keer. Het begin van het filmpje is toen hij net was opgepakt.

Herfstdraad schreef:

Graag zou ik vanaf nu hier geen discussies meer over wensen, er worden geen kosten of moeite gespaard om het ethisch verantwoord te laten. Na een of twee keer melden dat mijn paard niet rad is, is dat voor mij duidelijk en mag er van worden uit gegaan dat er adequaat overleg plaatsvind met zowel instructie als osteopaat en dierenarts. De osteopaat is met regelmaat (elke 6/8 weken) in beeld sinds hij opgepakt is en daarvoor ook in het revalideren.

Herfstdraad schreef:

De osteopaat is met regelmaat (elke 6/8 weken) in beeld sinds hij opgepakt is en daarvoor ook in het revalideren.

Herfstdraad schreef:

De commentaren die terecht zijn hebben er wel dusdanig ingehakt dat ik er over heb gedacht maar te stoppen en hem op een weilandje te zetten.

Babootje schreef:

Uit jouw verhaal wordt mij niet duidelijk wat nu precies de bevindingen zijn geweest bij het keuren van het paard. Ik begrijp dat eerdere kopers het paard niet hebben gekocht omdat het niet rad was (mogelijk door rotstraal)? Maar heb jij hem daarna nog laten keuren (kreupelheidsonderzoek) en was hij toen wel goed?
Zijn er foto's gemaakt? Dat wat ik zie aan het paard zit namelijk ook voornamelijk voor.
Als jij schrijft "Hij is door keuringen gekomen" wat voor keuringen waren dat dan? Als een keuringsarts een bemerking maakt of een been niet kan keuren door bijvoorbeeld rotstraal geldt bij mij niet als "door een keuring komen".
Je zegt: "Onbelast is hij in draf niet onregelmatig maar voorzichtig en kort lang". Ik vraag me dan af: Wie heeft je dat verteld? Kort lang is onregelmatig en is dus kreupel. Zou bij mijn veearts er bij een keuring dus echt niet doorkomen.
Kortom, de vraag is: is er daarna nog kreupelheidsonderzoek gedaan? Of heb jij hem gekocht met die klinische bemerking?

Babootje schreef:

Het is natuurlijk nooit leuk om te horen dat je paard niet rad is. Daar ligt een pijnpuntje bij jou. Je hoort ons niet zeggen dat het ethisch niet verantwoord is wat jij doet. Dat vul je zelf in.
Kijk, je laat ons een filmpje zien van wat jij zegt het beginstadium, waarvan je zelf weet dat het paard daar niet goed loopt. Maar als wij daar dan iets van zeggen, dan vat je dat op als kritiek en ben je beledigd. Dat begrijp ik niet goed. Waarom laat je dan niet zien hoe hij nu is? Of voor mijn part: hoe hij was en hoe hij nu is?

Ik ben vaak "over de vloer" bij de veearts dan wel voor mij zelf of voor mensen die ik begeleid bij een aankoopkeuring of voor onderzoek naar de veearts en weet dus goed hoe keuringen en kreupelheidsonderzoeken in zijn werk gaan. Voor het doen van kreupelheidsonderzoek of een bewegingsbeoordeling gaan dus ook zadel en hoofdstel mee want de veeartsen waar ik over de vloer kom willen een paard ook onder het zadel zien, tenzij het kreupelheidsonderzoek meteen al een duidelijke kreupelheid laat zien. Juist bij vermoeden van een rugprobleem is dat belangrijk.

Maar jouw verhaal geeft mij geen indruk van goed en grondig uitgevoerd onderzoek. Niet bij de aankoopkeuring en niet daarna.

Het hele verhaal geeft mij de indruk dat je erg onzeker bent en ik denk niet in de laatste plaats over je paard. Als er vorderingen zijn gemaakt is dat toch prima? Maar als je twijfels hebt, waarom niet het paard nog een keer grondig door de molen halen?
Een 2nd opinion bijvoorbeeld bij een andere kliniek dan die het paard heeft gekeurd.