Bokt.nl

Professor schreef:

Net zadelmak??? Wist u dat bij het uitstrekken van de gangen het normaal is wanneer de aanleuning iets meer word??? Dat dat biomechanisch niet anders kan.
U heeft natuurlijk altijd dezelfde teugellengte?

nombrado schreef:

net zadelmak? waarom zou ik met een net zadelmak gaan uitstrekken? wat is het nu daarvan?
laat het paard eens eerst met ruiter de basis doen, ipv uitstrekken en zo het paard zwaar in de hand te laten worden, omdat hij de kracht vanachter nog niet heeft, dit op eigen benen uit te voeren?

ART_UMA schreef:

Op maat in de zin van in contact, is de vraag. Uberstreichen is een controle, waarbij de verzameling (het gaan ) niet mag veranderen. Maar in piaffe zijn er toch wel voorbeelden te zien waarbij er geen contact is (doorhangende teugel), je kunt dat natuurlijk ook minimaal contact noemen, maar ik neem aan dat je dat niet bedoelt.

Professor schreef:

Nee nu gaat u weer dingen in de pen drukken, u schrijft zelfs een net zadelmak paard heeft bij mij een lichte aanleuning.
En u schrijft tempo verschillen rijden, en daarmee doelde ik op met uitstrekken.
Helaas quote u alleen dingen die u nog enigermate kunt beantwoorden alle andere laat u wanneer u er niet meer uitkomt weg. Het belangrijkste daar leest u overheen.

quadripes schreef:

anders kan het namelijk zich niet losmaken uit de zware aanleuning die het heeft als het op de voorhand gaat.

quadripes schreef:

@Moll: de enige keren waarin datgene wat ik beschreven heb stug aanvoelt, is wanneer je als ruiter niet op tijd nageeft.

verder kun je 'hangend' absoluut geen paard van achteren naar voren rijden, omdat je dan je zithulpen en voelende zit compleet uitschakelt. dus dan zou mijn hele verhaal al niet op kunnen gaan. en dat is uit de praktijk geschreven.

verder voelt deze aanleuning/teugelcontact met het paard bij het ene paard wat zwaarder dan het andere paard, omdat het ene paard van nature wat meer druk pakt dan het andere. maar de lichtheid in de verbinding komt altijd van achteruit, niet vanwege dat wat je met je handen doet (dan kruipt het paard namelijk achter de teugel). zodra het paard goed in evenwicht gaat en de achterbenen op de juiste manier kunnen ondertreden daardoor, zal de verbinding licht aanvoelen.

zodra het paard iets uit dat evenwicht verliest, zal het zwaarder worden.

door heel snel correcties te voeren, kun je dus telkens naar een fijnere afstemming tussen de hulpen werken. en deze correcties zijn degene die ik zojuist heb beschreven en wat Professor in de Duitse termen heeft aangegeven.

dat zou u toch moeten weten, u heeft het heel vaak over Feinabstimmung gehad.

daarom is het belangrijk het paard niet 'bang voor het bit' te laten worden, dus eerst aan de juiste aanleuning te werken met het gewicht op de voorhand (dan heb je voornamelijk sturende teugelhulpen) en vervolgens het paard vandaar uit te laten kennismaken met de teugelhulpen die het meer gaan verzamelen. zo werk je van achteren naar voren.

je kunt niet beginnen met nageven voordat het paard aanleuning kan nemen (want dan wordt het paard wel bang van het bit), maar dat heb ik nou ook al een paar keer opgeschreven.

Professor schreef:

Men kan alleen nageven wanneer het paard nageeft.

Moll schreef:

Citaat:

Men kan alleen nageven wanneer het paard nageeft.

het paard moet het iniciatief nemen om na te geven dan staat de ruiter toen, en niet anders om, je vraagt als ruiter om antwoord , als de vraag beandwoord woord staat men toe

Citaat:

dat geen wat u schrijft ben ik het wel mee eens echter zou ik u dit in uitvoering zien brengen, zoals u zegt wat u met uw hand en arm bewerksteligt of juist niet, ik lees uit uw antwoorden dat de arm niet mee beweegt in de beweging, echter staat de hand stil tenopzichte van de mond van het paard en aangezien het paard beweegt en u als ruiter ook kan de hand nooit geheel stilstaan, want dan zou deze star en hard zijn ook al zou u uw hand openen en of sluiten, de bewging word niet afgemaakt.

dus zou ik u het graag zien doen, zoals u beschrijft.

Professor schreef:

Citaat:

dat geen wat u schrijft ben ik het wel mee eens echter zou ik u dit in uitvoering zien brengen, zoals u zegt wat u met uw hand en arm bewerksteligt of juist niet, ik lees uit uw antwoorden dat de arm niet mee beweegt in de beweging, echter staat de hand stil tenopzichte van de mond van het paard en aangezien het paard beweegt en u als ruiter ook kan de hand nooit geheel stilstaan, want dan zou deze star en hard zijn ook al zou u uw hand openen en of sluiten, de bewging word niet afgemaakt.

dus zou ik u het graag zien doen, zoals u beschrijft.

Mijnheer Moll, u haalt nu werkelijk dingen door elkaar.
De Franse opvatting is het vanuit de pols en eventueel ook de vingers.
De Duitse opvatting is: het weleens vanuit de elleboog en de hand (door het indraaien van de pinken).
Waarom u zo stellig steeds weer die ellebogen erbij haalt, een ellebooggewricht is lang zo snel niet als het polsgewricht laat staan de vingers.
Daar raakt u nl een punt wat in het boek van Fillis als randbemerking staat.

nombrado schreef:

Helaas professor heeft U dit verkeerd begrepen/gelezen
Iemand had het hier over handen niet loslaten want anders valt het paard op de voorhand.
daarin heb ik gereageerd dat het daarin van belang is het juiste tempo aan te houden zodat het paard op eigen benen loopt, niet op voorhand of handen van de ruiter.
loopt het paard op de voorhand? dan klopt je tempo dus niet.
( als je daarmee niet weet welk tempo ik bedoel? heel simpel LANGZAMER tempo!) waarom????
dat mag U zelf overdenken

Wat heb ik weer een engelengeduld in mijn uitleg

quadripes schreef:

nombrado: u citeert de helft en dan mist u het punt.

moll: u kunt gewoonweg niet vol blijven houden dat wat ik beschrijf star en stug is. waar leest u dan dat ik de armen stijf houd? met stijve armen kun je niet een licht, spelend, soepel contact met het bit onderhouden. dat kan alleen als men de handen draagt en nergens spierspanning optreedt.

u spreekt over 'meegaan met het paard', maar u heeft het telkens over het meegaan met het hoofd. ik spreek over meegaan met de bewegingen van de mond. en de hand die ten opzichte van het hoofd stil moet staan. ik denk dat u die zinsnede niet juist hebt opgevat.

verder heeft ook Professor al eerder in termen benoemd, wat ik hierboven beschrijf. dat is exact hetzelfde.

Citaat:

uit kunt niet ontkennen dat wanneer de elboog star word gehouden en niet soepel is, er niet voldoen me gegaan kan worden met het paard, de hand word immers gedragen van uit de elleboog boven de schoft dus wanner deze niet los is heeft de rest geen zin

Moll schreef:

niemand heeft het over een overdreven beweging, ik altans niet.

en stil is relatief dat ben ik met u eens

Professor schreef:

Dat staat hier toch, wanneer het paard nageeft in de kaak (de mond opent) op dat moment geeft men als ruiter na.
Het is het eind van de ophouding/parade. Zonder deze is de halve ophouding geen halve ophouding.

nombrado schreef:

mond opent?

Professor schreef:

Een paard moet alleen afkauen op het bit, wanneer dit door een halve ophouding gevraagd word.
Wanneer een paard constant knabbelt op het bit is dit een vorm van ontrekken.
Dan is de aanleuning niet in orde, het paard is eigelijk constant achter de teugel.
Achter de teugel is, men heeft een schijnbaar lichte verbinding met de mond, maar het paard reageeerd niet direct op de voorwaarts drijvende hulpen. Het heeft niets met achter de loodlijn kruipen het paard kan dit ook doen bij een lange teugelvoering waar de neuslijn duidelijk voor de loodlijn is.

Professor schreef:

nombrado schreef:

mond opent?

Niet geweten dat dat nageven is???? Of heeft u de neusriem zo strak dat het paard dit niet kan?

nombrado schreef:

ik trek niet zo hard