Bokt.nl

Citaat:

Dus hieruit valt geen lering te trekken?

murphy102 schreef:

Tja, ...de onafhankelijke zit!
Heb zojuist de dvd van het hengstentation van Paul Schockemöhle zitten bekijken. Het was heerlijk weer eens paarden gereden te zien worden zoals het hoort: voorwaarts van achteren uit zonder voor op de handrem gezet te worden, zonder valse knik! Oh, er was genoeg op de zit van een aantal mensen aan te merken, hoor, maar ze zaten hun paard niet in de weg, sterker nog: er zat slechts 1 (misschien 2) routinier tussen. Een verademing. Doordat de paarden anders gereden worden, klassiek dus, en doordat mensen anders op hun paard zitten, konden paarden laten zien wat ze in huis hadden. Dit in tegenstelling tot wat onze Nederlandse top- en subtopruiters laten zien. Dan heb ik het niet over ruiters als Sander Marijnissen e.d. Ga eens kijken bij de PAVO-cup of waar dan ook.
Uiteraard werd ook Totilas getoond, eerst onder Gal, daarna onder Alexander Matthias Rath. Dacht toch echt dat er een ander paard binnen kwam, in die zin, dat Totilas 2x langer is geworden onder Rath!!
Deze ruiter doet zijn uiterste best om dit "modern" gereden paard (ja, verrreden is wel het woord) om te turnen naar een klassiek te scholen paard. Het valt niet mee om die geprogrammeerde kunstjes er uit te rijden. Met name dat voorbeen-gewapper en een achterbeen wat er niet IS, zal veel tijd in beslag gaan nemen en zal zeker ten koste gaan van het spektakel, maar er zal een ander paard onder vandaan komen.
Om weer terug te komen op het onderwerp van de onafhakelijke zit:
Edward Gal hangt achterover in een stoelzit met een BOLLE onderrug. Zijn voorbenen komen al VOOR de singel uit bij de elleboog van het paard. Gelukkig houden die mega-wrongen op zijn zadel hem IN het zadel en voorkomen deze dat de benen van Gal op de schouders van het paard belanden...! Algehele stijfheid in het lichaam van Gal!
Dan naar A.M. Rath: deze jongeman heeft een keurige correcte zit, getuige de licht-HOLLE onderrug die ontspannen is!. Als gevolg daarvan een correcte beenligging!
Een zeer plezierig ogende Rath in een correcte, onafhankelijke zit, die zijn paard volgt in de beweging en hem geen moment in de weg zit, terwijl hij zijn handen vol heeft aan de omscholing van dit paard.

Sportscholen dienen een commercieel belang voor diegene die lekker achter S.J. aanhobbelen. Ik heb niets tegen sportscholen ansich, maar een onafhankelijke zit leer je alleen te ontwikkelen OP een paard!
De bewegingen van dit levende materiaal zijn NIET te verkrijgen in een sportschool! Diegenen die dat hier wel verkondigen hebben dan zelf zeer waarschijnlijk ook geen onafh. zit en begrijpen ook niet wat het IS! Op een sportschool werk je alleen aan conditie. Getuige de houding van de Nederlandse topruiters. Zij werken zich suf in de sportschool en hangen (op een enkeling na; reeds genoemd) in een stoelzit of REMzit op/in hun paard.
Zoals Professor ook al benoemde, Anky zat vroeger, net als Adelinde overigens, prachtig op haar paard. Daar is niets meer van over!

Inderdaad, zelf ben ik ook van de ouwe stempel. Zitten en dus ook een onafh. zit verkrijg je en verbeter je je leven lang op heel veel verschillende paardenruggen.
Hoe?
* Zitles aan de longe met alle mogelijke oefeningen, tot en met het buitenbeen over de hals van het
paard in ALLE gangen met de armen zijwaarts, enz. enz.
* Verlichte Zitles met alle mogelijke oefeningen die daarbij horen,... ja, voor de dressuurruiter!
* Springles, cavalettiwerk met de armen op de rug en zelfs zonder beugels over laag werk. "Zit" daarbij
op je knieën en bovenbeen; rechte rug, maar liever een holle dan een bolle rug; enkelgewrichten naar
binnen gekanteld. Hier uithoudingsvermogen in krijgen. Wordt veel te weinig gedaan! Dressuurmatig
springen of springtechnisch dressuren!
* Voltigewerk!!
* Regelmatig tijdens het dressuurwerk zonder beugels rijden, ja, juist ook die Z-ruiter!

Tel daar je stalwerkzaamheden en het lesgeven (ik maak zelf vele kilometers tijdens mijn lessen) bij op en je hebt geen dure sportschool nodig!
Ik wil nog wel eens zien of SJ op een leeftijd van bijv. Paul Stecken (91 jaar) en zo zijn er nog meerderen, nog in zo'n conditie is als deze oudgedienden nu nog steeds zijn...!!!!

piepenfiets schreef:

Veel ideeen over teugelcontact, Herr von Neindorffs beroemde uitspraak verschillend opgevat.Dus ook nog een stukje gelezen.Opvallend vaak tegengekomen dat e.e.a. vooral gaat over de balans tussen drijvende en begrenzende hulpen,nergens iets duidelijks over hoeveel weerstand genomen,danwel ruimte gegeven dient te worden,het lijkt eigenlijk een kwestie van gevoel.Een stukje wat me erg aanspreekt:Der zügel soll fein,gummibandartig, einwirken so dass er jederzeit in die lage ist,in der bewegung des Pferdes geringfügig nachzugeben oder anzunehmen

piepenfiets schreef:

Veel ideeen over teugelcontact, Herr von Neindorffs beroemde uitspraak verschillend opgevat.Dus ook nog een stukje gelezen.Opvallend vaak tegengekomen dat e.e.a. vooral gaat over de balans tussen drijvende en begrenzende hulpen,nergens iets duidelijks over hoeveel weerstand genomen,danwel ruimte gegeven dient te worden,het lijkt eigenlijk een kwestie van gevoel.Een stukje wat me erg aanspreekt:Der zügel soll fein,gummibandartig, einwirken so dass er jederzeit in die lage ist,in der bewegung des Pferdes geringfügig nachzugeben oder anzunehmen

Moll schreef:

quadripes schreef:

teugelgewicht kan het doel zijn, maar nooit het begin. net zoals lichtheid door verzameling een doel is, maar ook niet een begin kan zijn.

heb ik ergens geschreven dat ik mijn hand vast zet? mijn hand staat op 1 plaats, maar beweegt voortdurend met het paard mee of soms even niet (=ophouding). en dat gaat om milimeters.

dus de arm beweegt zoals ik al die tijd aan geeft en dit is meer bij jonge paarden dan bij hoger geschoolde paarden, en dat s dus mijn punt in het geheel, dat de hand altijd mee gaat in de beweging van ht paard en nooit stil staat tenopzichte van de beweging, dat het mm werk is is ook van zelfsprekent de ruiter moet immers kunnen sluiten, maar in dat stuk moet er losheid zijn in de arm en hand van de ruiter.

quadripes schreef:

toch staat de hand soms wel onbeweeglijk stil tov de beweging in de mond, anders kun je nooit het paard laten nageven.

quadripes schreef:

nageeflijkheid is niet hetzelfde al nageven, nombrado. je haalt steeds van alles door elkaar. alleen een ontspannen paard kauwt op het bit.

en ik geef het paard nergens de schuld van.

quadripes schreef:

dat je die termen nu nog niet begrijpt, daar kan ik niets aan doen.

Professor schreef:

piepenfiets schreef:

Veel ideeen over teugelcontact, Herr von Neindorffs beroemde uitspraak verschillend opgevat.Dus ook nog een stukje gelezen.Opvallend vaak tegengekomen dat e.e.a. vooral gaat over de balans tussen drijvende en begrenzende hulpen,nergens iets duidelijks over hoeveel weerstand genomen,danwel ruimte gegeven dient te worden,het lijkt eigenlijk een kwestie van gevoel.Een stukje wat me erg aanspreekt:Der zügel soll fein,gummibandartig, einwirken so dass er jederzeit in die lage ist,in der bewegung des Pferdes geringfügig nachzugeben oder anzunehmen

Dat wordt de kinderen in Duitsland algemeen geleerd.
Wat van Neindorff, Stecken of wie dan ook zegt of schrijft komt op het zelfde neer.
De werking van een Durchhaltende teugelwerking weet iedere ruiter omdat dit geleerd word, dit is om het paard na te laten geven in de nek. Dit is niets als een onbeweegelijke hand, die werkt als een bijzetteugel, en wanneer het paard nageeft in de nek ontspant deze teugel automatisch en heeft men een gummibandartige verbindung.
Dan komt de nagevendehand. En de aannemende hand.
Dit zijn gewoon teugelhulpen. Dan heeeft men nog de opende en de sluitende hand.
Dat laatste is niets anders dan de 1e en 3e teugelwerking.
Het is alleen op zijn Duits, en in het Nederlands is het eigenlijk hetzelfde.
En men dient nooit te vergeten dat de teugelhulpen altijd in samenwerking zijn met de zit- en beenhulpen.

En wat men bedoeld met een stillehand is iets anders dan een durchhaltende zügelhilfe.
Dieze laatste is wel onbeweeglijk stil en beweegt geen milimeter.

De grote fout die de meeste ruiters hebben in hun zit is dat wanneer zij de drijvende hulpen inzetten zij automatisch de teugel aanspannen. De tweede fout is het omgekeerde de ruiter gaat met de hand naar voren bij de drijvende hulpen, dit doet men alleen wanneer men het frame verlengen wil.
De verbinding zijn net twee stokjes, dat hebben velen gehoord maar weten daar eigenlijk niets mee te beginnen, en dat is ook maar een deel van de teugelvoering.
Dat met die twee stokjes: Een goed gereden paard volgt de hand, zowel naar voren als naar achteren met zijn hele beweging en hoofd en hals houding.
Wanneer de hand naar voren gebracht worden ziet het er uit of het paard door twee stokjes de neus naar voren geschoven word, dito omgekeerd.
Deze uitdruk met die twee stokjes komt uit het militair, het Nederlandse militair, en zegt eigenlijk het zelfde als die met de gummiband.
En dan hangt er nog vanaf hoe dik is die gummiband.

quadripes schreef:

als je mijn post goed zou hebben gelezen...

"om dit voor elkaar te krijgen, moet het paard in evenwicht zijn en van achteren naar voren gereden worden. anders kan het namelijk zich niet losmaken uit de zware aanleuning die het heeft als het op de voorhand gaat.

en hiervoor heb je dan weer een ruiter nodig die dit voor elkaar kan krijgen en alleen een ruiter met een goede, onafhankelijke, voelende zit kan een paard zo rijden."

dan zou je snappen dat wat je zegt, naast het feit dat het ervan blijk geeft dat de terminologie je nog steeds niet duidelijk is, volkomen overbodige opmerkingen zijn.

en nu ga ik weer lesgeven

quadripes schreef:

Moll schreef:

dus de arm beweegt zoals ik al die tijd aan geeft en dit is meer bij jonge paarden dan bij hoger geschoolde paarden, en dat s dus mijn punt in het geheel, dat de hand altijd mee gaat in de beweging van ht paard en nooit stil staat tenopzichte van de beweging, dat het mm werk is is ook van zelfsprekent de ruiter moet immers kunnen sluiten, maar in dat stuk moet er losheid zijn in de arm en hand van de ruiter.

toch staat de hand soms wel onbeweeglijk stil tov de beweging in de mond, anders kun je nooit het paard laten nageven. (= de werking van de bijzetteugel)

verder bedoel ik met het volgen van de beweging: de hand volgt de beweging van de mond - dus de kauwbewegingen, het nageven, enz. niet zozeer de hoofdbeweging.

de hand dient ten opzichte van de hoofdbeweging onbeweeglijk te zijn (dus hij staat stil vanuit het paard gezien, anders krijg je een onrustige hand), maar ten opzichte van de mond beweeglijk waarbij onbeweeglijk soms ook een optie is.

en ik vind de term 'teugelgewicht' erg moeilijk te plaatsen: de teugels zijn als het ware doorgeeflijnen, zenuwbanen. bij teugelgewicht krijg ik het gevoel dat de teugels doorhangen of in elk geval geen contact met de mond onderhouden. dat kan bij een hoogopgeleid paard wel, omdat dat paard inmiddels een zelfhouding heeft gekregen. maar bij minder hoogopgeleide paarden zul je toch niet alleen op teugelgewicht kunnen rijden.

verder is een licht teugelcontact natuurlijk altijd het streven (om even op Philippe Karl in te gaan), maar dit is in mijn ogen iets anders dan alleen op teugelgewicht rijden. een licht teugelcontact krijg je juist door met de handen verschillende vormen van contact te onderhouden. het zijn eigenlijk hulpen die je met de rest van je lichaam ook geeft, maar dan specifiek met de teugels: je onderhoudt het contact, je begrenst het contact, je geeft na enz.

uiteindelijk ontstaat dan een licht contact met de mond, wanneer het paard geaccepteerd heeft dat er grenzen zijn waarbinnen het kan bewegen. en dat kan met een langere of kortere teugel, dat kan met een jong en ouder paard. dat maakt niet uit.

om dit voor elkaar te krijgen, moet het paard in evenwicht zijn en van achteren naar voren gereden worden. anders kan het namelijk zich niet losmaken uit de zware aanleuning die het heeft als het op de voorhand gaat.

en hiervoor heb je dan weer een ruiter nodig die dit voor elkaar kan krijgen en alleen een ruiter met een goede, onafhankelijke, voelende zit kan een paard zo rijden.

piepenfiets schreef:

Daar is ieder zich van bewust maar het ging hier over teugelcontact,daar rijden we immers mee in de kr.
Het met open mond kauwen van een veulen niet verwarren met het kauwen van een volwassen paard,het laatste betekent weldegelijk ontspanning.
Vraag elke NH-er die "at liberty"zonder enige vorm van fysiek contact of optoming werkt.

Professor schreef:

Citaat:

Dit is typisch de meest laagste en domste bemerking die er is, IQ en leren van de hulpen van het rijden en het aanvoelen van het rijden sorry kan u meerdere topruiters noemen die analfabeet zijn.
Het niet hebben van genoeg IQ, dat is een farce van u.
Heb kinderen gehad die leerproblemen hadden en een naar uw zeggen lage IQ hadden, die de theorie van het rijden sneller begrepen dan diegene met een hoog IQ, dat is nonsens wat u daar schrijft, wat trouwens uw gevoel duidelijk naar voren brengt.

Abacab schreef:

In het blad Nature Reviews Neuroscience 10, 585–596 (2009) is er een zeer boeiend artikel geplaatst over de bevindingen van een diepgaand wetenschappelijk onderzoek over intelligentie bij topsporters: Inside the brain of an elite athlete: the neural processes that support high achievement in sports.

voor meer info:
Kielan Yarrow’s homepage: http://www.hexicon.co.uk/Kielan/
Peter Brown’s homepage: http://www.sobell.ion.ucl.ac.uk/brown/brownhome.htm
John Krakauer’s homepage: http://www.columbiampl.org/

De conclusie van deze studie is dat topsporters absoluut een bovengemiddeld IQ hebben. Het onderzoek verklaart ook waarom IQ belangrijk is voor een topsporter. Echt een zeer boeiend en interessant artikel om eens te lezen!

Op zich is de conclusie natuurlijk helemaal zo verassend niet. Ook in de paardensport weten we dat we niet alleen een fysiek capabel- maar ook intelligent paard moeten hebben om de top te kunnen bereiken.

Citaat:

deze opmerking, kan je aan zien, dat je mij niet begrijpt
als een paard op de voorhand gaat, doe je als ruiter iets al niet goed en zal je met je tempo moeten spelen om dit voor elkaar te krijgen, echter zonder hand
ik heb nooit een zware aanleuning, ook niet bij een paard die op de voorhand gebouwd is, of net zadelmak.
Waar zou dat aan liggen denk je?