Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-12-20 23:05

Geplaatst: 20-12-20 23:05

Ikke, bedoel jij waarom je een paard zou trainen in meer dan een goed gebruik van zijn lichaam buiten de basisgangen, sturen en halthouden die nuttig zijn als je op een paard wilt rijden?

**Geplaatst**: 20-12-20 23:30

Geplaatst: 20-12-20 23:30

Kelly_ann schreef:
Je kan van iedereen iets leren, ook van een stroming waar je niks mee hebt. En dat mis ik wel eens.

Het is makkelijk kritiek hebben, te verketteren en verafschuwen.... Zo bitter en zo zonde.

Ben ik met je eens en ik vind vrijwel alles met paarden interessant.
Je kunt ook van vrijwel alles wat leren

Ik ga bijvoorbeeld rustig de ene week naar een dressuurclinic vervolgens naar een dravertrainer en een week later naar een Parellidag.
(in normale tijden dan..)
Niet alles spreekt mij aan en soms staan dingen mij zelfs tegen maar dan heb ik wel een oordeel op basis van eigen ervaring die verder reikt dan twee filmpjes op YouTube en horen zeggen.

**Geplaatst**: 20-12-20 23:51

Geplaatst: 20-12-20 23:51

fransje23 schreef:
Ikke, bedoel jij waarom je een paard zou trainen in meer dan een goed gebruik van zijn lichaam buiten de basisgangen, sturen en halthouden die nuttig zijn als je op een paard wilt rijden?

Iets kort door de bocht maar ja, dat dus.

Ik hecht geen waarde aan wedstrijden, status of prestaties. Ik heb paarden om met paarden bezig te zijn.
En als het dan een hoger doel moet hebben, ook met dit stel wil ik weer op reis. Waarheen, geen idee, dat komt wel.

Daarvoor neem ik les: ik wil dat mijn paarden goed getraind mee op reis kunnen. Dat die training voor een heel groot deel ook dressuurtraining is, maakt lessen een stuk simpeler, maar dan heb je wel nog een instructeur nodig die dat doel snapt. Onze instructrice is ook onze reisgenoot dus dat zit hier wel goed.

**Geplaatst**: 21-12-20 08:42

Geplaatst: 21-12-20 08:42

Er wordt vaak gezegd, de dressuur is er voor het paard. Maar in hoeverre is die er voor het paard en wanneer begint het deel waar de berijder wil pronken?

Babootje schreef:
Omdat die meetmomenten nodig zijn om te weten of je in de goede richting traint. Die meetmomenten zijn gebaseerd op het SKALA. Alle onderdelen daaruit "takt, losgelatenheid, aanleuning, schwung, rechtrichten en verzamelingen komen in die volgorde in de dressuurproeven terug door middel van oefeningen. Van B tot en met ZZZwaar. Bij het correct uitvoeren van die oefeningen kunnen jij en je paard laten zien of je toe bent aan een volgende stap in de training. Als die onderdelen niet in orde zijn, d.w.z. als je niet 1 winstpuntje kunt rijden, kun je feitelijk niet over naar de volgende stap in je training. Door je niveau door een ander te laten beoordelen/meten weet je zeker dat jullie als combinatie toe zijn aan die volgende stap. Ook al denk je zelf thuis nog zo lekker te rijden, kun je dat zelf natuurlijk niet beoordelen. Dat is alsof de slager zijn eigen vlees keurt.
Aan die meetmomenten zijn wedstrijden verbonden, maar dat is op zich eigenlijk helemaal niet nodig. Het meetmoment is van belang.
Juryleden hebben een opleiding gevolgd om dit goed te kunnen beoordelen. Naast de opleidingen die in de afgelopen jaren best zwaarder zijn geworden, wordt je tegenwoordig ook zomaar geen jury. Nu is het zo dat je - naast de scholing zelf - in ieder geval zelf ook een vergelijkbaar niveau moet rijden of gereden hebben wil je in een bepaalde klasse mogen jureren.

Daar heb je toch geen jury of wedstrijd voor nodig? Kan prima met je instructeur of vraag desnoods iemand die je op dat gebied hoog hebt zitten eens te komen kijken. En je eigen gevoel, uiteindelijk is een meetmoment ook maar een momentopname.

**Geplaatst**: 21-12-20 08:59

Geplaatst: 21-12-20 08:59

fransje23 schreef:
Er wordt vaak gezegd, de dressuur is er voor het paard. Maar in hoeverre is die er voor het paard en wanneer begint het deel waar de berijder wil pronken?

Dat is de basis van het hele probleem. Mensen die iets te graag in de spotlights staan EN een te grote groep mensen die oh an ah over roept, zonder te wweten waar het over gaat.

Dat schept de omgeving waar het randverschijnsel "mensen ontmoeten" tot hoofddoel wordt.

fransje23 schreef:
Babootje schreef:
Omdat die meetmomenten nodig zijn om te weten of je in de goede richting traint. Die meetmomenten zijn gebaseerd op het SKALA. Alle onderdelen daaruit "takt, losgelatenheid, aanleuning, schwung, rechtrichten en verzamelingen komen in die volgorde in de dressuurproeven terug door middel van oefeningen. Van B tot en met ZZZwaar. Bij het correct uitvoeren van die oefeningen kunnen jij en je paard laten zien of je toe bent aan een volgende stap in de training. Als die onderdelen niet in orde zijn, d.w.z. als je niet 1 winstpuntje kunt rijden, kun je feitelijk niet over naar de volgende stap in je training. Door je niveau door een ander te laten beoordelen/meten weet je zeker dat jullie als combinatie toe zijn aan die volgende stap. Ook al denk je zelf thuis nog zo lekker te rijden, kun je dat zelf natuurlijk niet beoordelen. Dat is alsof de slager zijn eigen vlees keurt.
Aan die meetmomenten zijn wedstrijden verbonden, maar dat is op zich eigenlijk helemaal niet nodig. Het meetmoment is van belang.
Juryleden hebben een opleiding gevolgd om dit goed te kunnen beoordelen. Naast de opleidingen die in de afgelopen jaren best zwaarder zijn geworden, wordt je tegenwoordig ook zomaar geen jury. Nu is het zo dat je - naast de scholing zelf - in ieder geval zelf ook een vergelijkbaar niveau moet rijden of gereden hebben wil je in een bepaalde klasse mogen jureren.

Daar heb je toch geen jury of wedstrijd voor nodig? Kan prima met je instructeur of vraag desnoods iemand die je op dat gebied hoog hebt zitten eens te komen kijken. En je eigen gevoel, uiteindelijk is een meetmoment ook maar een momentopname.

En die momentopname is meestal slechter door het circus wat we er zelf van gemaakt hebben.

**Geplaatst**: 21-12-20 10:17

Geplaatst: 21-12-20 10:17

fransje23 schreef:
Er wordt vaak gezegd, de dressuur is er voor het paard. Maar in hoeverre is die er voor het paard en wanneer begint het deel waar de berijder wil pronken?

Babootje schreef:
Omdat die meetmomenten nodig zijn om te weten of je in de goede richting traint. Die meetmomenten zijn gebaseerd op het SKALA. Alle onderdelen daaruit "takt, losgelatenheid, aanleuning, schwung, rechtrichten en verzamelingen komen in die volgorde in de dressuurproeven terug door middel van oefeningen. Van B tot en met ZZZwaar. Bij het correct uitvoeren van die oefeningen kunnen jij en je paard laten zien of je toe bent aan een volgende stap in de training. Als die onderdelen niet in orde zijn, d.w.z. als je niet 1 winstpuntje kunt rijden, kun je feitelijk niet over naar de volgende stap in je training. Door je niveau door een ander te laten beoordelen/meten weet je zeker dat jullie als combinatie toe zijn aan die volgende stap. Ook al denk je zelf thuis nog zo lekker te rijden, kun je dat zelf natuurlijk niet beoordelen. Dat is alsof de slager zijn eigen vlees keurt.
Aan die meetmomenten zijn wedstrijden verbonden, maar dat is op zich eigenlijk helemaal niet nodig. Het meetmoment is van belang.
Juryleden hebben een opleiding gevolgd om dit goed te kunnen beoordelen. Naast de opleidingen die in de afgelopen jaren best zwaarder zijn geworden, wordt je tegenwoordig ook zomaar geen jury. Nu is het zo dat je - naast de scholing zelf - in ieder geval zelf ook een vergelijkbaar niveau moet rijden of gereden hebben wil je in een bepaalde klasse mogen jureren.

Daar heb je toch geen jury of wedstrijd voor nodig? Kan prima met je instructeur of vraag desnoods iemand die je op dat gebied hoog hebt zitten eens te komen kijken. En je eigen gevoel, uiteindelijk is een meetmoment ook maar een momentopname.

Vergeten wordt hier dat thuis rijden en in de achtertuin rijden twee hele verschillende zaken zijn. Een paard in eigen omgeving met een ontspannen ruiter die alle tijd heeft om de oefeningen uit te voeren wanneer het goed voelt is altijd makkelijker dan een paard in een vreemde omgeving, een ruiter met spanning en oefeningen laten zien wanneer het moet ipv wanneer het paard goed genoeg voelt. Mijn ervaring is dat je paard thuis 200% voor elkaar moet zijn om op wedstrijd misschien de 100% te kunnen halen afhankelijk van allerlei factoren. Imo wedstrijden rijden is dus een stukje moeilijker dan je paard thuis goed aan het lopen te krijgen.

Dressuur zou er voor ieder paard moeten zijn om een ruiter goed te kunnen dragen zonder er nadelige gevolgen van te ondervinden. Dat wil zeggen, over de rug, in horizontaal en verticaal evenwicht. De rest is imo "bijzaak" dit is al moeilijk genoeg voor velen.

**Geplaatst**: 21-12-20 10:34

Geplaatst: 21-12-20 10:34

Elisa2 schreef:
Vergeten wordt hier dat thuis rijden en in de achtertuin rijden twee hele verschillende zaken zijn. Een paard in eigen omgeving met een ontspannen ruiter die alle tijd heeft om de oefeningen uit te voeren wanneer het goed voelt is altijd makkelijker dan een paard in een vreemde omgeving, een ruiter met spanning en oefeningen laten zien wanneer het moet ipv wanneer het paard goed genoeg voelt. Mijn ervaring is dat je paard thuis 200% voor elkaar moet zijn om op wedstrijd misschien de 100% te kunnen halen afhankelijk van allerlei factoren. Imo wedstrijden rijden is dus een stukje moeilijker dan je paard thuis goed aan het lopen te krijgen.

Maar wat is de toegevoegde waarde voor een paard?

**Geplaatst**: 21-12-20 10:40

Geplaatst: 21-12-20 10:40

Voor een paard heeft wedstrijden rijden uiteraard geen toegevoegde waarde, tenzij de ruiter er beter door leert rijden.

**Geplaatst**: 21-12-20 10:42

Geplaatst: 21-12-20 10:42

fransje23 schreef:
Babootje schreef:
Omdat die meetmomenten nodig zijn om te weten of je in de goede richting traint. Die meetmomenten zijn gebaseerd op het SKALA. Alle onderdelen daaruit "takt, losgelatenheid, aanleuning, schwung, rechtrichten en verzamelingen komen in die volgorde in de dressuurproeven terug door middel van oefeningen. Van B tot en met ZZZwaar. Bij het correct uitvoeren van die oefeningen kunnen jij en je paard laten zien of je toe bent aan een volgende stap in de training. Als die onderdelen niet in orde zijn, d.w.z. als je niet 1 winstpuntje kunt rijden, kun je feitelijk niet over naar de volgende stap in je training. Door je niveau door een ander te laten beoordelen/meten weet je zeker dat jullie als combinatie toe zijn aan die volgende stap. Ook al denk je zelf thuis nog zo lekker te rijden, kun je dat zelf natuurlijk niet beoordelen. Dat is alsof de slager zijn eigen vlees keurt.
Aan die meetmomenten zijn wedstrijden verbonden, maar dat is op zich eigenlijk helemaal niet nodig. Het meetmoment is van belang.
Juryleden hebben een opleiding gevolgd om dit goed te kunnen beoordelen. Naast de opleidingen die in de afgelopen jaren best zwaarder zijn geworden, wordt je tegenwoordig ook zomaar geen jury. Nu is het zo dat je - naast de scholing zelf - in ieder geval zelf ook een vergelijkbaar niveau moet rijden of gereden hebben wil je in een bepaalde klasse mogen jureren.

Daar heb je toch geen jury of wedstrijd voor nodig? Kan prima met je instructeur of vraag desnoods iemand die je op dat gebied hoog hebt zitten eens te komen kijken. En je eigen gevoel, uiteindelijk is een meetmoment ook maar een momentopname.

Die meetmomenten zijn ook nodig om te beoordelen of je wel een goede instructeur hebt. Als je al jaren dezelfde instructeur. hebt en je komt nog de B of L niet uit moet je je ook achter de oren gaan krabben of je wel de juiste instructeur hebt.

@Earth, in je eigen achtertuin ben je geneigd om omwille van het goede gevoel dat het rijden jou geeft concessies te doen in bijvoorbeeld controle of de recht gerichtheid van je paard. Je paard kan jou een goed gevoel geven in de zin dat het ontspannen is maar toch niet van achter uit gereden zijn, of niet vvoldoende gecontroleerd en vloeiend in de overgangen, etc etc.Dus die meetmomenten zijn er ook om jou bewust te maken van wat je doet en je leert er ook echt iet van (als je daarvoor openstaat natuurlijk).
Meetmomenten zijn minder een momentopname dan je zou denken. Zoals Elisa al zegt, moet je je paard op een wedstrijd kunnen laten zien met alle externe factoren zoals op vreemd terrein, drukte, vlaggetjes, bloembakken, kraampjes, die je in je achtertuin niet tegenkomt. En moet je paard dus thuis voor 200% kunnen lopen als je hem voor 100% op een wedstrijd wil laten zien. Dan is het echt geen momentopname meer

In verband met Corona zijn er nu geen wedstrijd(evenement()en meer; de laatste tijd - voor de opnieuw zwaardere maatregelen - waren er wel meetmomenten. Dus zonder prijsuitreiking en de hele poespas eromheen. Die vind ik ideaal. Gewoon aankomen, losrijden, je wedstrijd rijden, protocol mee en weer gaan. Dat bevalt moet ik zeggen uitstekend.

**Geplaatst**: 21-12-20 11:19

Geplaatst: 21-12-20 11:19

Babootje schreef:
Omdat die meetmomenten nodig zijn om te weten of je in de goede richting traint. Die meetmomenten zijn gebaseerd op het SKALA. Alle onderdelen daaruit "takt, losgelatenheid, aanleuning, schwung, rechtrichten en verzamelingen komen in die volgorde in de dressuurproeven terug door middel van oefeningen. Van B tot en met ZZZwaar. Bij het correct uitvoeren van die oefeningen kunnen jij en je paard laten zien of je toe bent aan een volgende stap in de training. Als die onderdelen niet in orde zijn, d.w.z. als je niet 1 winstpuntje kunt rijden, kun je feitelijk niet over naar de volgende stap in je training.

Ik heb dit vaak gehoord, maar ben het geleidelijk aan als een soort sprookje gaan beschouwen.

Ik vond de opmerking wel grappig, 'dat het Skala pas in de 19e eeuw is opgesteld'. En zoiets belangrijks als balans, verticaal of horizontaal komt er niet in voor. (Natuurlijk kun je het er omheen vlechten, maar feit is: het is belangrijk en wordt niet genoemd.)

En dan wil ik het niet hebben over 'onder aanleuning wordt houding verstaan, neus mag achter de loodlijn, Maultaetigkeit houdt in dat de tong binnenblijft en de mond niet te ver open gaat'.

Ook is mij duidelijk dat in de B proeven minder moeilijke oefeningen worden gevraagd dan in ZZ- zwaar of GP.

Maar daarna vind ik het een brave, nietszeggende opmerking worden. Je zou kunnen zeggen dat in de B enkel gekeken wordt naar 'takt, losgelatenheid en aanleuning'. Onder het motto dat Schwung, rechtrichten en verzameling 'voor gevorderden is'.
Kan ik mij voorstellen, maar ik hoor tot diegenen die vinden dat het Skala (Italiaans voor trap) geen ladder of piramide is, maar een wenteltrap. Dus ook in de B al graag rechtrichten en verzameling voor groentjes.
En desnoods Schwung voor groentjes, maar ik vind Schwung een resultaat dat vanzelf komt, itt rechtrichten waar je hulpen voor moet geven en verzameling die je moet vragen dmv je zit en houding. Een dier dat in balans is, zich kan ontspannen en lekker beweegt gaat vanzelf swingen. (In de B misschien wat veel gevraagd, maar graag in de M 'de pan uit swingen'!)
Zoals Tineke Bartels zei: "Dressuur is goed als de leek het mooi vindt."

Verder ken ik de uitspraak 'dat het normaal is om in stap al Z oefeningen te kunnen doen, maar in draf is het nog M en in galop is het L'.
Die lijn van denken staat niet in de proeven. Dat maakt dingen ook moeilijk.
Gewoon omdat met name een jong paard die spieren nog niet heeft om zichzelf in balans te houden in bijvoorbeeld de grote volte terwijl je in stap nette pirouettes kunt rijden.
Goed: jong paard, grote volte in galop mislukt:
wat afhankelijk van de situatie verlies van takt geeft (in elk geval van de stabiliteit in ritme op de gewenste lijn, niet noodzakelijk fouten in de galopbeweging zelf)
hoe dan ook spanning creëert,
ten koste gaat van de aanleuning en Schwung, rechtrichten moet dit soort dingen voorkomen dus denkbaar is het daar fout gegaan en
doorgaans kukelen paarden dan op de voorhand, sommige PRE's gaan dan juist soms over in tiera-tiera. (Schrijf je vast anders, mijn Spaans is niet zo best.)

Verder ben ik nadrukkelijk niet tegen meetmomenten, dat houdt een mens scherp.
Ik ben wel een groot voorstander van online proefjes: we hebben een gigantisch milieu probleem dus ieder weekend je dier in de sleurstal achter de dieselslurper naar een wedstrijd terrein: liever niet.

**Geplaatst**: 21-12-20 11:22

Geplaatst: 21-12-20 11:22

7ofhearts schreef:
Los van het feit of dit paard nu "kapot gereden is " door training en steeds maar overvragen.......mijn punt sluit helemaal aan aan de reactie van Kelly-ann, die Totilas enorm veel show en kijkplezier vond hebben.
Ik vind dit soort dingen dus absoluut in één lijn liggen met circusdieren en hun voorstelling.
En inmiddels zijn gelukkig en ook heel terecht circusdieren "verboden "........in elk geval zeker wilde dieren.

Mensen hebben door de eeuwen heen genoten van dieren die al on-natuurlijke kunstjes moesten uitvoeren.
En hoe gevaarlijk het was om met een leeuw of tijger in een kooi te durven staan.......handen werden stuk geklapt en het publiek stond op de banken.
Wat een geweldenaar om dat te durven en die dieren dat "te leren "

Ik vind alle takken van dierensport daar min of meer mee te vergelijken.
We leren het dier met min of ( veel ) meer dwang een kunstje en showen dat vol trots aan het publiek.
Kijk eens wat IK kan.

Het is het dier worst of het de polka kan dansen..........sterker nog, hij danst het liever niet.
Dieren in de sport/ show is puur een keuze van de mens.
Hebzucht van de mens, en ik durf bijna te zeggen de frustratie van de mens.
"Ik blink nergens in uit.......maar dát kan IK "
En natuurlijk is dat raar om te zeggen/ bekennen dus we komen met verhaaltjes over de band met het dier, het spiegelen, het bloed-zweet en tranen die het gekost heeft om zo ver te komen.
We pochen over de goede verzorging en de dure dierenartsrekeningen.......want ja.........we houden zo veel van het dier, niks is ons te gek.
En waarom???
Omdat wij snakken naar dat publiek op de banken.
Het geld dat er mee verdiend kan worden en de eeuwige roem.

En sterft het dier, dan onthullen we met rollende tranen over de wangen een standbeeld voor het beest, laten boeken en films maken en prijzen het de hemel in, over hoe mooi en bijzonder het wel niet was.
Mijn vraag is dan........Voor wie?!
En ik denk dat ik het antwoord wel weet.
Niet voor het dier .
Die heeft zijn kunstje gedaan.......onder dwang of om de mens tevreden te houden.

Dat topsporters zichzelf kapot maken is triest........maar wel een eigen keuze.
Topsport/ shows met dieren is zéker niet de keuze van het dier.
Het is de keuze van de mens die willens en wetens het dier met zich meetrekt.......gehuld onder de mantel der liefde.
Arm beest.

Maar nou ga je (als de zoveelste) weer volslagen voorbij aan de uitspraken van zijn eerste amazone: Jiska. Die overigens zo bejubeld wordt in he stuk van KdL.
Aldus Jiska kwam er geen dwang bij kijken, moest je het paard eerder afremmen om dit niet al veel eerder en veel erger te tonen toen hij jong was zelfs al.
Die hadden we dus beter in de wei kunnen laten staan? Om te voorkomen dat hij, al dan niet om de mens te pleasen, zo was gaan lopen?
Niet dat dat een slecht leven is voor een paard. Maar in de wei staan én werken vind ik ook geen slecht leven.

**Geplaatst**: 21-12-20 11:27

Geplaatst: 21-12-20 11:27

pol013 schreef:
7ofhearts schreef:
Los van het feit of dit paard nu "kapot gereden is " door training en steeds maar overvragen.......mijn punt sluit helemaal aan aan de reactie van Kelly-ann, die Totilas enorm veel show en kijkplezier vond hebben.
Ik vind dit soort dingen dus absoluut in één lijn liggen met circusdieren en hun voorstelling.
En inmiddels zijn gelukkig en ook heel terecht circusdieren "verboden "........in elk geval zeker wilde dieren.

Mensen hebben door de eeuwen heen genoten van dieren die al on-natuurlijke kunstjes moesten uitvoeren.
En hoe gevaarlijk het was om met een leeuw of tijger in een kooi te durven staan.......handen werden stuk geklapt en het publiek stond op de banken.
Wat een geweldenaar om dat te durven en die dieren dat "te leren "

Ik vind alle takken van dierensport daar min of meer mee te vergelijken.
We leren het dier met min of ( veel ) meer dwang een kunstje en showen dat vol trots aan het publiek.
Kijk eens wat IK kan.

Het is het dier worst of het de polka kan dansen..........sterker nog, hij danst het liever niet.
Dieren in de sport/ show is puur een keuze van de mens.
Hebzucht van de mens, en ik durf bijna te zeggen de frustratie van de mens.
"Ik blink nergens in uit.......maar dát kan IK "
En natuurlijk is dat raar om te zeggen/ bekennen dus we komen met verhaaltjes over de band met het dier, het spiegelen, het bloed-zweet en tranen die het gekost heeft om zo ver te komen.
We pochen over de goede verzorging en de dure dierenartsrekeningen.......want ja.........we houden zo veel van het dier, niks is ons te gek.
En waarom???
Omdat wij snakken naar dat publiek op de banken.
Het geld dat er mee verdiend kan worden en de eeuwige roem.

En sterft het dier, dan onthullen we met rollende tranen over de wangen een standbeeld voor het beest, laten boeken en films maken en prijzen het de hemel in, over hoe mooi en bijzonder het wel niet was.
Mijn vraag is dan........Voor wie?!
En ik denk dat ik het antwoord wel weet.
Niet voor het dier .
Die heeft zijn kunstje gedaan.......onder dwang of om de mens tevreden te houden.

Dat topsporters zichzelf kapot maken is triest........maar wel een eigen keuze.
Topsport/ shows met dieren is zéker niet de keuze van het dier.
Het is de keuze van de mens die willens en wetens het dier met zich meetrekt.......gehuld onder de mantel der liefde.
Arm beest.

Maar nou ga je (als de zoveelste) weer volslagen voorbij aan de uitspraken van zijn eerste amazone: Jiska. Die overigens zo bejubeld wordt in he stuk van KdL.
Aldus Jiska kwam er geen dwang bij kijken, moest je het paard eerder afremmen om dit niet al veel eerder en veel erger te tonen toen hij jong was zelfs al.
Die hadden we dus beter in de wei kunnen laten staan? Om te voorkomen dat hij, al dan niet om de mens te pleasen, zo was gaan lopen?
Niet dat dat een slecht leven is voor een paard. Maar in de wei staan én werken vind ik ook geen slecht leven.

Jiska zei zelf dat z’n draf niet goed genoeg was en dat ze hem bijna had laten staan..

Heb ergens een filmpje geplaatst van toot als 4 jarige en vooral zijn galop is enorm goed! Zo zie je maar weer dat de uitspraak dat je aan de draf kan sleutelen een understatement is..

Wat betreft wedstrijden en lessen, ik zie tegenwoordig maar weinig juryleden die echt kijken of het paard recht en ontspannen is. Zolang het maar flitsend is heb je al punten. Kom je met een simpele knol die goed gereden is, eindig je onderaan.

Laatst nog bij een les staan kijken, wijken ging elke keer mis. Alleen maar geschreeuw van houd de schouder er in en duw hem opzij. Terwijl ik vanaf de kant zag dat het in de bocht ervoor al mis ging. Dan denk ik, tja diegene op het paard denkt nu kan ik wijken, maar of het goed gebeurt hebben ze geen idee van.

**Geplaatst**: 21-12-20 11:39

Re: Totilas, ongezond lichaamsgebruik

Geplaatst: 21-12-20 11:39

MarjanB: heb je dat hele artikel gelezen? Ook de alinea die na dat stukje kwam? Want ik las daar dat ze de draf vooral te simpel vond. Tót ze zo ver kwam dat ze hem wat kon sluiten. En toen kwam die beroemde draf heel snel om de hoek kijken.

En wat jij schrijft over de sport ervaar ik helemaal niet zo. Iig niet van B tot Z. Ik heb 'simpele knollen' eindig wel eens 'ondernaan' maar meestal omdat er dan in de basis iets niet uit de verf kwam. en eindig ook juist flink bovenaan als dat wel lekker lukte.

**Geplaatst**: 21-12-20 11:43

Geplaatst: 21-12-20 11:43

Je hebt m.i. geen wedstrijden nodig om in te kunnen schatten of je een goede instructeur hebt, of niet. Dat is gewoon een kwestie van je gezonde kritische verstand gebruiken en je niet blindstaren op de methode en het gelijk van 1 persoon. Gaan jij en je paard niet vooruit, hou je geen positief gevoel over aan het rijden, heb je geen fijne wisselwerking met je instructeur, dan is het tijd om een ander te zoeken. En daarbij geen genoegen te nemen met de eerste de beste.

Punt is uiteraard dat je wel wat bagage nodig hebt als ruiter om een goede inschatting te kunnen maken van de kwaliteit van een instructeur. Wat dat betreft is het doodzonde dat veel ruiters in de beginfase geen goede basis mee krijgen, en daarmee een hoop verkeerde dingen aanleren waarvan ze heel lang kunnen blijven denken dat dat zo hoort. Meestal ten nadele van het paard.

Dan de discussie over wedstrijden als meetpunt. Laten we wel wezen, hoe veel wedstrijdruiters zien een wedstrijd puur als een meetmoment? Het gaat al snel vooral om winstpunten en uitslagen. En daarbij is de potentie van het paard helaas tegenwoordig nogal eens doorslaggevender dan de rijtechnisch kwaliteit van de ruiter. In die zin dat een ruiter met een talentvol paard eerder het voordeel van de twijfel krijgt dan een ruiter met een eenvoudig bewegend paard.

Wedstrijden zijn er voor de ruiter, om jezelf en je paard te laten zien, om je te profileren en de competitie aan te gaan met andere ruiters. Je hebt geen wedstrijden nodig om een rijkunstig betere ruiter te worden, je wordt er vooral een betere wedstrijdruiter van.

**Geplaatst**: 21-12-20 11:51

Geplaatst: 21-12-20 11:51

Babootje schreef:
Die meetmomenten zijn ook nodig om te beoordelen of je wel een goede instructeur hebt. Als je al jaren dezelfde instructeur. hebt en je komt nog de B of L niet uit moet je je ook achter de oren gaan krabben of je wel de juiste instructeur hebt.

@Earth, in je eigen achtertuin ben je geneigd om omwille van het goede gevoel dat het rijden jou geeft concessies te doen in bijvoorbeeld controle of de recht gerichtheid van je paard. Je paard kan jou een goed gevoel geven in de zin dat het ontspannen is maar toch niet van achter uit gereden zijn, of niet vvoldoende gecontroleerd en vloeiend in de overgangen, etc etc.Dus die meetmomenten zijn er ook om jou bewust te maken van wat je doet en je leert er ook echt iet van (als je daarvoor openstaat natuurlijk).
Meetmomenten zijn minder een momentopname dan je zou denken. Zoals Elisa al zegt, moet je je paard op een wedstrijd kunnen laten zien met alle externe factoren zoals op vreemd terrein, drukte, vlaggetjes, bloembakken, kraampjes, die je in je achtertuin niet tegenkomt. En moet je paard dus thuis voor 200% kunnen lopen als je hem voor 100% op een wedstrijd wil laten zien. Dan is het echt geen momentopname meer

In verband met Corona zijn er nu geen wedstrijd(evenement()en meer; de laatste tijd - voor de opnieuw zwaardere maatregelen - waren er wel meetmomenten. Dus zonder prijsuitreiking en de hele poespas eromheen. Die vind ik ideaal. Gewoon aankomen, losrijden, je wedstrijd rijden, protocol mee en weer gaan. Dat bevalt moet ik zeggen uitstekend.

Als je geen progressie boekt in de loop van de jaren kan een ander instructie inderdaad een idee zijn.
Maar een ruiter met een beetje kritisch denkvermogen kan die conclusie zelf wel trekken.
Er hoeft ook geen wedstrijdniveau aan te hangen.

Ook om controle te testen zijn meetmomenten overbodig. Een buitenrit zegt meer over de controle en samenwerking.
Of voor de wat angstigere ruiter, die m.i. vaak voor dressuur kiest, ga gewoon eens in de bak van een ander rijden. Doe een keer mee met een clinic.

Meetmomenten, en wedstrijden, zijn er niet voor het paard maar voor de ruiter.

**Geplaatst**: 21-12-20 11:58

Geplaatst: 21-12-20 11:58

Babootje schreef:
Omdat die meetmomenten nodig zijn om te weten of je in de goede richting traint. Die meetmomenten zijn gebaseerd op het SKALA. Alle onderdelen daaruit "takt, losgelatenheid, aanleuning, schwung, rechtrichten en verzamelingen komen in die volgorde in de dressuurproeven terug door middel van oefeningen. Van B tot en met ZZZwaar. Bij het correct uitvoeren van die oefeningen kunnen jij en je paard laten zien of je toe bent aan een volgende stap in de training. Als die onderdelen niet in orde zijn, d.w.z. als je niet 1 winstpuntje kunt rijden, kun je feitelijk niet over naar de volgende stap in je training.

Janneke2 schreef:
Ik vond de opmerking wel grappig, 'dat het Skala pas in de 19e eeuw is opgesteld'. En zoiets belangrijks als balans, verticaal of horizontaal komt er niet in voor. (Natuurlijk kun je het er omheen vlechten, maar feit is: het is belangrijk en wordt niet genoemd.)

Balans is impliciet aan alle voorwaarden van het Skala. Zonder balans al geen takt etc. Zo logisch, waarom zou je dat apart nog moeten noemen?

Janneke2 schreef:
En dan wil ik het niet hebben over 'onder aanleuning wordt houding verstaan, neus mag achter de loodlijn, Maultaetigkeit houdt in dat de tong binnenblijft en de mond niet te ver open gaat'.

Als jonge paarden met de neus nog wat achter de LL lopen (dwz. niet op de borst) om de verbinding te behouden is dat niet zo erg. Dat is gewoon nog een kwestie van kracht. In de hogere rubrieken moet de neus gewoon op de LL kunnen.
Alles dat niet correct is zie je in meerdere of mindere mate in de puntentelling terug. Een paard in de B die de neus wat achter de LL heeft wordt minder zwaar aangerekend als een paard in het Z of hoger.

Janneke2 schreef:
Ook is mij duidelijk dat in de B proeven minder moeilijke oefeningen worden gevraagd dan in ZZ- zwaar of GP.
Maar daarna vind ik het een brave, nietszeggende opmerking worden. Je zou kunnen zeggen dat in de B enkel gekeken wordt naar 'takt, losgelatenheid en aanleuning'. Onder het motto dat Schwung, rechtrichten en verzameling 'voor gevorderden is'.
Kan ik mij voorstellen, maar ik hoor tot diegenen die vinden dat het Skala (Italiaans voor trap) geen ladder of piramide is, maar een wenteltrap. Dus ook in de B al graag rechtrichten en verzameling voor groentjes.
En desnoods Schwung voor groentjes, maar ik vind Schwung een resultaat dat vanzelf komt, itt rechtrichten waar je hulpen voor moet geven en verzameling die je moet vragen dmv je zit en houding. Een dier dat in balans is, zich kan ontspannen en lekker beweegt gaat vanzelf swingen. (In de B misschien wat veel gevraagd, maar graag in de M 'de pan uit swingen'!)
Zoals Tineke Bartels zei: "Dressuur is goed als de leek het mooi vindt."

Rechtrichten in de B is te zwaar werk voor een paard op B niveau van 3 of 4 jaar. Dat is pas aan de orde in een beetje in L2 en dan in het M. Paard moet dan 5 jaar zijn. Daar horen recht stellende en verzamelende oefeningen bij zoals schouder binnenwaarts en contragalop en vervolgens travers en renvers (ga je al naar het Z). In het M moet je al wat verzameling kunnen laten zien met meer impuls zodat de draf meer gedragen wordt (2e draf). In het Z mag je starten als je paard 6 jaar oud is.
Je moet recht richten niet verwarren met recht stellen dat natuurlijk wel in de B aan de orde is Recht stellen hoort bij balans.
Ik weet niet zo goed wat ik met die uitspraak van Tineke Bartels moet...

Janneke2 schreef:
Verder ken ik de uitspraak 'dat het normaal is om in stap al Z oefeningen te kunnen doen, maar in draf is het nog M en in galop is het L'.
Die lijn van denken staat niet in de proeven. Dat maakt dingen ook moeilijk.

Die uitspraak en lijn van denken ken ik niet. Wel is het goed om paarden ingewikkeldere oefeningen in stap aan te leren en is de moeilijkheidsgraad in draf en galop natuurlijk hoger. En trainen mensen die in het L2 zitten al vaak richting M. Maar er zit niet voor niets een leeftijdsgrens aan de klasse waarin je je paard uitbrengt. Dat vind ik ook goed. Betekent dat ik mijn 3 jarige nog niet in het L mag uitbrengen.

Janneke2 schreef:
Gewoon omdat met name een jong paard die spieren nog niet heeft om zichzelf in balans te houden in bijvoorbeeld de grote volte terwijl je in stap nette pirouettes kunt rijden.
Goed: jong paard, grote volte in galop mislukt:
wat afhankelijk van de situatie verlies van takt geeft (in elk geval van de stabiliteit in ritme op de gewenste lijn, niet noodzakelijk fouten in de galopbeweging zelf)
hoe dan ook spanning creëert,
ten koste gaat van de aanleuning en Schwung, rechtrichten moet dit soort dingen voorkomen dus denkbaar is het daar fout gegaan en
doorgaans kukelen paarden dan op de voorhand, sommige PRE's gaan dan juist soms over in tiera-tiera. (Schrijf je vast anders, mijn Spaans is niet zo best.)

En daarom is het goed dat die meetmomenten er zijn. Want je kunt pas door als jij en je paard hebben laten zien dat jullie eraan toe zijn en alle onderdelen vloeiend kunnen rijden. Dus een ronde volte kunt rijden (= controle en recht stellen), overgangen vloeiend (is balans), een middendraf kunt rijden (= is takt en balans), hals strekken (= correcte aanleuning controleren), op een rechte lijn binnenkomen en halt houden (= balans, recht stellen, aanleuning) en ga zo maar door.

B is echt al niet makkelijk voor de meeste achtertuinruiters, die dan vervolgens met schouder binnenwaarts travers etc aan de slag gaan zonder dat het paard daar de basis voor heeft. Dat is echt niet zo goed om je paard gezond te houden.

**Geplaatst**: 21-12-20 12:33

Geplaatst: 21-12-20 12:33

fransje23 schreef:
Babootje schreef:
Die meetmomenten zijn ook nodig om te beoordelen of je wel een goede instructeur hebt. Als je al jaren dezelfde instructeur. hebt en je komt nog de B of L niet uit moet je je ook achter de oren gaan krabben of je wel de juiste instructeur hebt.

@Earth, in je eigen achtertuin ben je geneigd om omwille van het goede gevoel dat het rijden jou geeft concessies te doen in bijvoorbeeld controle of de recht gerichtheid van je paard. Je paard kan jou een goed gevoel geven in de zin dat het ontspannen is maar toch niet van achter uit gereden zijn, of niet vvoldoende gecontroleerd en vloeiend in de overgangen, etc etc.Dus die meetmomenten zijn er ook om jou bewust te maken van wat je doet en je leert er ook echt iet van (als je daarvoor openstaat natuurlijk).
Meetmomenten zijn minder een momentopname dan je zou denken. Zoals Elisa al zegt, moet je je paard op een wedstrijd kunnen laten zien met alle externe factoren zoals op vreemd terrein, drukte, vlaggetjes, bloembakken, kraampjes, die je in je achtertuin niet tegenkomt. En moet je paard dus thuis voor 200% kunnen lopen als je hem voor 100% op een wedstrijd wil laten zien. Dan is het echt geen momentopname meer

In verband met Corona zijn er nu geen wedstrijd(evenement()en meer; de laatste tijd - voor de opnieuw zwaardere maatregelen - waren er wel meetmomenten. Dus zonder prijsuitreiking en de hele poespas eromheen. Die vind ik ideaal. Gewoon aankomen, losrijden, je wedstrijd rijden, protocol mee en weer gaan. Dat bevalt moet ik zeggen uitstekend.

fransje23 schreef:
Als je geen progressie boekt in de loop van de jaren kan een ander instructie inderdaad een idee zijn.
Maar een ruiter met een beetje kritisch denkvermogen kan die conclusie zelf wel trekken.
Er hoeft ook geen wedstrijdniveau aan te hangen.

Ook om controle te testen zijn meetmomenten overbodig. Een buitenrit zegt meer over de controle en samenwerking.
Of voor de wat angstigere ruiter, die m.i. vaak voor dressuur kiest, ga gewoon eens in de bak van een ander rijden. Doe een keer mee met een clinic.

Meetmomenten, en wedstrijden, zijn er niet voor het paard maar voor de ruiter.

Dat ben ik toch niet met je eens Fransje. Dat ruiters die conclusie zelf wel kunnen trekken. Ik zie toch veel ruiters jaaaren lang bij dezelfde instructeur lessen omdat ze zich daar prettig bij voelen en geen steek vooruit komen. Je prettig voelen bij een instructeur is natuurlijk ook belangrijk, maar als dat een instructeurs is die je de hemel in prijst terwijl dat niet terecht is omdat je nooit de confrontatie leert op te zoeken., dan is is dan fijn voor de ruiter maar niet fijn voor het paard.
Het kost soms heel veel jaren eer ze erachter zijn dat ze niet goed zitten met instructie terwijl ze dat eerder had kunnen weten als ze op wedstrijd waren gegaan.
Geldt ook voor buitenrijden. Sommigen hangen er gewoon een strenger bit in, dat bv op wedstrijd niet zou zijn toegestaan.

Die check van meten i.r.t. instructie is er zelfs tot op het hoogste niveau.

**Geplaatst**: 21-12-20 12:35

Geplaatst: 21-12-20 12:35

"De lijn van denken" rondom de uitspraak dat het normaal is om in stap al Z oefeningen te kunnen doen en in draf is het nog M en in galop is het L gaat over balans.

Dat een dier (of de combinatie, ook een ruiter moet een sterk 'core' hebben!) in stap niet zulke sterke 'core' spieren hoeft te hebben (uiteraard moet je daar aan werken)
in draf gooien de achterbenen van het nog niet recht gerichte paard de boel tijdens het zweefmoment 'alle kanten op behalve de goede' - dus andermaal rompspieren trainen en rechtrichten
(recht stellen is leuk en aardig, maar het gaat mij als dressuurruiter om de achterhand, het gelijkelijk dragen en stuwen en het vermogen van de romp om die kracht op te vangen).

En een van de 'bon mots' uit dezelfde richting: 'het paard leert goed galopperen in stap en draf'. $_/-\o_$

Uiteraard kan het dier zelf al galopperen, maar onder de ruiter is het een ander verhaal.
Uiteraard galoppeer je op gegeven moment korte stukken, waarbij je dan controleert 'of hij niet op de voorhand valt, scheef wordt, of subtielere fouten laat zien in de aanleuning - en dan ga je in stap en draf verder met het draagvermogen van de achterhand, of dat ene achterbeen, etc.

Dr. Rainer Klimke zei in de jaren 1970 al dat veel dressuurpaarden kracht tekort kwamen (hij deed militairy, Ingrid heeft het niet van een vreemde).
Ik ken mensen die met hun paard veel galop deden (vanaf het derde jaar dat het dier onder het zadel was) en inmiddels GP rijden. (Maar die hadden genoemd voorwerk op orde en de galop was correct qua balans en het hele Skala.)

**Geplaatst**: 21-12-20 12:48

Geplaatst: 21-12-20 12:48

Wat wordt er dan bedoeld met rechtrichten Babootje? Wellicht weer een term die de een zo bedoelt en de ander zo, waar het uiteindelijk op uitdraait dat het dezelfde term is.

Verder, klinkt het gemaal over de achtertuinruiters nogal denigrerend en worden ze hier over een kam geschoren, wat niet helemaal fair is te noemen. Daarbij ga ik mee met wat iemand voor mij zegt; laten we het in klasses denken weglaten. Als we dan toch de dressuur aan het ontleden zijn.

Overigens beginnen velen die in het B/L starten niet met een paard van 3/4, maar met een dier dat al wat heeft meegemaakt. Ik denk dat het aantal amateurs dat eens een paar proefjes meerijd vele malen groter is dan het aantal amateurs/(semi) profs die hun paard met 6 jaar in het Z (willen) hebben.

**Geplaatst**: 21-12-20 13:17

Geplaatst: 21-12-20 13:17

denisesilver schreef:
Wat wordt er dan bedoeld met rechtrichten Babootje? Wellicht weer een term die de een zo bedoelt en de ander zo, waar het uiteindelijk op uitdraait dat het dezelfde term is.

Recht stellen heeft meer te maken met sturen, tussen twee teugels en twee benen, voorhand voor de achterhanden in balans komen. Die voorwaarde - dat een paard in balans, recht tussen twee teugels en 2 benen etc kan lopen - moet er zijn om vervolgens recht richtende oefeningen te gaan uitvoeren, waardoor het paard meer (gelijke) bespiering en souplesse ontwikkelt. Dan kun je vervolgens naar meer verzameling. [/quote]

denisesilver schreef:
Verder, klinkt het gemaal over de achtertuinruiters nogal denigrerend en worden ze hier over een kam geschoren, wat niet helemaal fair is te noemen. Daarbij ga ik mee met wat iemand voor mij zegt; laten we het in klasses denken weglaten. Als we dan toch de dressuur aan het ontleden zijn.

Het is niet om denigrerend te doen, maar die meetmomenten zijn gewoon nodig om te weten of je goed traint.
Ruiters en amazones die echt heel ervaren zijn, die meer paarden van onbeleerd de basis (tot ZZZwaar) door hebben gereden of hoger kunnen die basis heel goed thuis erin rijden. Maar die zie je toch ook wel vaak starten, meestal vanaf het M om de paarden die toch vaak meer sensibel zijn te laten wennen aan de wedstrijden. Hun meetmomenten beginnen dan op een hoger niveau.

Kan je paard bv niet op de juiste manier hals strekken (d.w.z. ver genoeg zakken en niet op de voorhand donderen), dan is de aanleuning niet goed. Het is ontzettend moeilijk om dat allemaal goed te beoordelen en ervan te leren als je alleen maar 'in de achtertuin' rijdt. Net zoals je voor een kreupelheid beter ter beoordeling naar de veearts kunt gaan in plaats van dat je op je eigen oordeel af gaat.
Het in "klasses" beoordelen moet je juist niet weg laten want die klasses zijn verbonden aan het trainingsniveau en de leeftijd waarop het verantwoord is om dat te rijden.

denisesilver schreef:
Overigens beginnen velen die in het B/L starten niet met een paard van 3/4, maar met een dier dat al wat heeft meegemaakt. Ik denk dat het aantal amateurs dat eens een paar proefjes meerijd vele malen groter is dan het aantal amateurs/(semi) profs die hun paard met 6 jaar in het Z (willen) hebben.

En als we het over leeftijd hebben. De maatstaf is niet dat een prof of semi prof het paard met 6 jaar in het Z wil hebben, de maatstaf is, dat het niet eerder mag. Dat er thuis een grijs gebied zit en dat niet iedereen zich daar thuis aan houd dat is evident, maar het principe is goed. Het mag gewoon niet eerder.
Maar het mag natuurlijk wel later. Voor de B starters met een ouder paard geldt gewoon de volgordelijkheid in training die voor oudere paarden net zo belangrijk is. Een recht gesteld en in balans gaand paard is ook als het ouder is een voorwaarde voor een stapje naar een hoger trainingsniveau.

Laatst bijgewerkt door Babootje op 21-12-20 13:24, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-12-20 13:20

Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-20 13:20

Ik heb jaren met een paard op een stal gestaan waar internationale wedstrijden werden gereden.
Op drukke dressuurwedstrijden vertoonde mijn paard daar stereotype gedrag.
Hij had echt stres op die specifieke momenten.
Niet vanwege de drukte zo bleek, want was er een menwedstrijd of een andere drukke dag zoals “dag van de gehandicaptensport” stond hij vrolijk met zijn neus naar buiten om de aandacht in ontvangst te nemen.
Hij reageerde dus blijkbaar niet op de drukte maar op de energie die er omheen hing.
Ik zou dus ook niet weten met welk doel ik mijn paard aan deze energie nog zou willen blootstellen.

**Geplaatst**: 21-12-20 13:25

Geplaatst: 21-12-20 13:25

Babootje schreef:
@Earth, in je eigen achtertuin ben je geneigd om omwille van het goede gevoel dat het rijden jou geeft concessies te doen in bijvoorbeeld controle of de recht gerichtheid van je paard. Je paard kan jou een goed gevoel geven in de zin dat het ontspannen is maar toch niet van achter uit gereden zijn, of niet vvoldoende gecontroleerd en vloeiend in de overgangen, etc etc.Dus die meetmomenten zijn er ook om jou bewust te maken van wat je doet en je leert er ook echt iet van (als je daarvoor openstaat natuurlijk).
Meetmomenten zijn minder een momentopname dan je zou denken. Zoals Elisa al zegt, moet je je paard op een wedstrijd kunnen laten zien met alle externe factoren zoals op vreemd terrein, drukte, vlaggetjes, bloembakken, kraampjes, die je in je achtertuin niet tegenkomt. En moet je paard dus thuis voor 200% kunnen lopen als je hem voor 100% op een wedstrijd wil laten zien. Dan is het echt geen momentopname meer

In verband met Corona zijn er nu geen wedstrijd(evenement()en meer; de laatste tijd - voor de opnieuw zwaardere maatregelen - waren er wel meetmomenten. Dus zonder prijsuitreiking en de hele poespas eromheen. Die vind ik ideaal. Gewoon aankomen, losrijden, je wedstrijd rijden, protocol mee en weer gaan. Dat bevalt moet ik zeggen uitstekend.

Maar dan nog heb ik geen wedstrijden nodig om te meten of ik het goed doe. Want dan rijst de vraag, moet je met het rijden altijd via het skala of wat voor theorie dan ook rijden? Is dat de enige weg naar Rome? En idd, waarom rijd je eigenlijk? Om winstpunten te rijden? Of omdat je er gewoon plezier in hebt om zoals Ikke zegt, lekker met je paard bezig te zijn?
Misschien moeten we wat meer loslaten om 1 doel na te streven, maar misschien moeten we meer gaan genieten van hoe het rijden voelt. Dat het dan niet altijd even perfect eruit ziet of dat je er geen winstpunt mee zou halen, maakt dan niet uit toch? Er even vanuit gaande dat je het paard niet in de weg zit of zo rijdt dat je paard er blessuregevoelig van wordt. Maar geniet van het proces ipv het doel

**Geplaatst**: 21-12-20 13:26

Geplaatst: 21-12-20 13:26

@Classical: Misschien zou je op zoek kunnen gaan naar de oorzaak.
Als je het wil ontwijken is ook prima, maar dan houd je het mogelijk gewoon in stand.

**Geplaatst**: 21-12-20 13:33

Geplaatst: 21-12-20 13:33

Babootje schreef:
Dat ben ik toch niet met je eens Fransje. Dat ruiters die conclusie zelf wel kunnen trekken. Ik zie toch veel ruiters jaaaren lang bij dezelfde instructeur lessen omdat ze zich daar prettig bij voelen en geen steek vooruit komen. Je prettig voelen bij een instructeur is natuurlijk ook belangrijk, maar als dat een instructeurs is die je de hemel in prijst terwijl dat niet terecht is omdat je nooit de confrontatie leert op te zoeken., dan is is dan fijn voor de ruiter maar niet fijn voor het paard.
Het kost soms heel veel jaren eer ze erachter zijn dat ze niet goed zitten met instructie terwijl ze dat eerder had kunnen weten als ze op wedstrijd waren gegaan.
Geldt ook voor buitenrijden. Sommigen hangen er gewoon een strenger bit in, dat bv op wedstrijd niet zou zijn toegestaan.

Die check van meten i.r.t. instructie is er zelfs tot op het hoogste niveau.

Maar zullen dat niet dezelfde ruiters zijn die als ze geen punten rijden de schuld bij de jury leggen?

Feit dat iemand denkt dat een scherper bit nodig zou zijn op buitenrit zegt ook wat over het vertrouwen in de eigen africhting.
Overigens gebeurt dat ook in de training.

**Geplaatst**: 21-12-20 13:42

Geplaatst: 21-12-20 13:42

fransje23 schreef:
Feit dat iemand denkt dat een scherper bit nodig zou zijn op buitenrit zegt ook wat over het vertrouwen in de eigen africhting.

Ik heb het zelf nooit nodig gehad gelukkig, maar een feit is wel dat er paarden zijn die buiten erg vinnig kunnen zijn. Een extra bitje die je kunt inzetten zo nodig, kan slecht gedrag gelijk afleren (zoals naar huis peren→ iets wat een paard van een kennis deed bij ons op stal). Na paar keer scherper bitje erin doen, met onze Hercule voorop naar buiten, kon ze met los teugeltje naar buiten.
Hij smeerde hem 1x, ze kreeg hem vrij snel onder controle, hij moest zich omdraaien naar waar wij stonden te wachten, en toen gingen we verder. Hij deed dit nog een keer, toen hij terug kwam heb ik streng foei gezegd, en hij kon weer achter aan sluiten. Toen probeerde hij langs ons te peren, maar toen kwam hij Hercule tegen (en mij) en die parkeerde hem hardhandig tegen de boom. Nog 2x daarna heerlijk buitengereden en hij heeft het nooit meer gedaan. Dit was gewoon een kwestie van opvoeden van een paard die de buiten vrijheid en ruimte niet aan kon en trouwens dit paard reed de bekers uit de hemel op het wedstrijd terrein. Dus dat zegt ook allemaal niets, want de amazone kon goed genoeg rijden hoor. Die van mij kon zo hoog niet rijden maar was super braaf en aan de hulpen buiten.
Paarden zijn geen heilige en af en toe net kinderen die de baas uitproberen.
Dus deze vind ik te kort door de bocht.