_Penotti schreef:Ik denk dat veel mensen die afvragen of een paard rondjes in de bak wel fijn vind of springen wel leuk vind of of of
Nog nooit de echte samenwerking met een paard hebben gevoeld.
Ze rijden wel maar dat is inderdaad anders dan samenwerken dat je voelt dat een paard het ook echt geweldig vind.
Dat is2 waar, maar dat ligt gek genoeg vaak aan de mens.
Ik heb hier vaak paarden waar ik een waslijst bij krijg: kan dit niet, raakt gestresst van..kan niet zus en zo en is snel van de leg.
Als baasje het erf verlaten heeft is paard in twee dagen kikkermak en is alle stress verdwenen.
Ts klinkt als de typische denker. Alles in het leven wordt geanalyseerd. Nu ken ik ts niet, dus daar wil ik niets over zeggen. Maar in mijn ervaring ligt er bij dat type een groot gevaar op de loer: denken is niet hetzelfde als doen.
En voor een paard is dat heel verwarrend, die voelen uitstekend het verschil tussen iemand met een hoofd vol: 'oh mijn paard schrikt! Waarom? Was ik de oorzaak? Wat moet ik doen? Hoe kan ik dit voorkomen? Heb ik nu een slechte band met mijn paard?
En: 'ok even een gekke sprong, niets aan de hand. Kom we gaan weer door.'
Ik heb letterlijk mensen gezien die hun paard ziek keken, door jonge paarden niet aan te bieden: hey, het is spannend, maar vertrouw me maar.
Die kozen ervoor de spanning over te nemen, in te dekken (hij vindt het spannend, hij is gewoon gevoelig enz) daarna de dingen te ontwijken en dan is een probleem snel geboren.
Twee dagen in training en er is al geen probleem meer en je ziet een tevreden paard ipv een paard die eigenlijk gewoon zijn baas imiteert: 'waar is het probleem? Moet ik ergens van schrikken?'
Sommigen zijn al twee jaar met een probleem bezig wat voor 90% in een week opgelost is door gewoon tegen het paard te zeggen: ik neem het van je over en ik laat je zien dat er niets is. Ontspan! Het enige wat zo'n paard wil is die duidelijkheid. Als een kind wiens ouder zegt: kom maar, ik ben er nog en bescherm je. Maar die mensen doen twee jaar: right brain introvert spelen' en dat paard maar aanmodderen.
Probleem is dat die 'overdenkers' zoals wij ze noemen bijna niet op te lossen zijn.
Die malen hun hele leven, en missen daarom zoveel als je het mij vraagt.