maura schreef:Goed, een praktijkvraag. Laten we (om niet in een loodlijn discussie terecht te komen) eens uitgaan van een sterrenkijker. Zo'n paard dat de rug vast zet en met gespitste oortjes vrolijk om zich heen kijkt, links gaat als de ruiter links wil, rechts als de ruiter rechts wil en ook nog op verzoek in stap, draf of galop. Maar dat hoofd blijft strak omhoog staan, het paard loopt 'uit elkaar'. Het paard schrikt niet, is eigenlijk gewoon braaf maar de losgelatenheid is ver te zoeken. De ruiter kan de teugels helemaal loslaten of aannemen, het hoofd blijft waar het is.
Biedt het Scala gerichte oefeningen waarmee de ruiter dit paard kan uitnodigen om het hoofd te laten zakken? Want dit zijn de paarden die, voor zover ik om me heen zie, algauw een martingaal of zelfs een slof omgehangen krijgen en dan natuurlijk nog steeds niet loslaten, maar toch 10 cm lager gaan lopen.
Om het niet te ingewikkeld te maken gaan we ervan uit dat dit paard geen medische redenen heeft om voortdurend met z'n hoofd in de lucht te lopen en dat het zadel verder prima past.
Over het algemeen is er wel degelijk een onderliggend probleem te vinden bij zo'n paard, maar goed
voor de discussie.
Het paard heeft waarschijnlijk een verleden gehad van danwel mentale spanning, danwel een ruiter met harde hand, zadelproblemen, rugproblemen, maar die zijn nu allemaal opgelost en wat overblijft is een paard die een patroon heeft opgebouwd om met z'n hoofd omhoog te lopen.
Waarschijnlijk zal ik eerst aan de hand het paard goed aanleren het hoofd omlaag te brengen. Zowel in stilstand als tijdens het lopen. Zodat het paard weet dat het a. kan en b. gewaardeerd wordt. Veel koekjes en tevreden zijn met korte stukjes.
In het zadel ga ik de reactie op de hulpen verbeteren. Ik wil op een lichte hulp stelling, op een lichte hulp de schouder en achterhand om kunnen zetten.
Een paard zal zelf z'n hals naar beneden brengen op het moment dat je de juiste combinatie van ontspanning, activiteit en links-rechts balans te pakken hebt. Ik ga dus spelen met die verschillende ingrediënten (in dit geval wrs. met de links-rechts balans, aangezien mentale ontspanning het probleem niet was) en wacht op het moment dat hij zelf loslaat en z'n hals laat zakken. Op dat moment extreem belonen.
Zo'n paard zal heel even z'n hals strekken en dan snel weer naar boven komen. Dat is prima en precies de reden voor mij om niet de halshouding te vragen met een hulpteugel. Een langere periode met z'n hals naar beneden is nog te zwaar voor zo'n paard en hij zal waarschijnlijk dan ergens anders gaan compenseren. Meestal door wel de hals naar beneden te brengen, maar niet de rug te ontspannen of door extreem op de binnenschouder te gaan hangen.
Het hals strekken is een symptoom van ontspanning in het lijf. Door ontspanning in het lijf krijg je die gestrekte hals en niet andersom.