Bokt.nl

lichtheid schreef:

Kuggur schreef:

Mooi verkooppraatje. Weinig harde feiten. Traditie...
Ik zie weinig "natuurlijks" aan wat de topdressuurpaarden in de ring tonen, hoe indrukwekkend het er ook uitziet.

Ik veronderstel dat je dit aan mij richtte.
In de dressuurring is men, praktisch, afgeweken van de traditie, het resultaat laat zich zien....
Traditie vind je alleen nog maar in de achtertuin van sommigen.
Deze mensen hebben begrepen dat je in de dressuurring alleen maar kan verliezen en komen daar niet meer.

Babootje schreef:

Goede instructie is best te vinden, maar er hangt vaak wel een prijskaartje aan dat niet iedereen wil betalen. Vaak moet ook wat verder worden gereisd en daar heeft ook niet iedereen zin in/tijd voor.

Kendra schreef:

En wat is goede instructie? Als we het al niet eens zijn over goed lichaamsgebruik en goed rijden, wordt het wel erg moeilijk om het eens te worden over wat goede instructie is.
Ik heb (passend bij mijn opvattingen, natuurlijk) 3 goede instructeurs gehad die mij en mijn paarden echt verder hebben geholpen.
Maar ik heb er ook minstens 10 gehad die mij waren aangeraden door soms-niet-de-minste, maar die niet pasten en deels ook echt slecht les gaven. Het ergste vind ik de hele sliert Natural Horsemanship - instructeurs die zich via Zen-achtige filosofieën een methode heeft eigen gemaakt die er vooral op neerkomt dat het oké is als je paard aan een lang teugeltje met de neus over de grond in een te laag tempo rondsloft.

Kendra schreef:

Verder heel erg eens met Babootje: het gaat altijd om het volledige management. Een goede instructeur moet daar trouwens ook iets van vinden...

Kuggur schreef:

Dan is je argument dus, de dressuur zoals ik die in de sport zie , doet het verkeerd.
En er is een verborgen cultuur van achtertuin ruiters die het wël goed doen...?

Babootje schreef:

Kuggur schreef:

Dan is je argument dus, de dressuur zoals ik die in de sport zie , doet het verkeerd.
En er is een verborgen cultuur van achtertuin ruiters die het wël goed doen...?

Goede analyse. Dat komt omdat de achtertuin ruiters nooit een deuk rijden in een pakje boter op een meetmoment in de sport terwijl - vreemd genoeg - die meetmomenten juist gebaseerd zijn op het SKALA waar het grootste deel van die achtertuin ruiters zo vol van zijn. ik vindt dat bashen van de wedstrijdsport in dat opzicht maar raar.

Clasical schreef:

Die begrijp ik even niet, als de “achtertuinruiters” niet in de sport rijden, hoe kunnen ze dan geen deuk in een pakje boter rijden op wedstrijd?

Babootje schreef:

Als je het vaak genoeg geprobeerd op wedstrijd en je rijdt nooit een winstpuntje dan stop je er op een gegeven moment wel mee en zoek je de achtertuin op. In de achtertuin ben je altijd beter.

Earth schreef:

Babootje schreef:

Als je het vaak genoeg geprobeerd op wedstrijd en je rijdt nooit een winstpuntje dan stop je er op een gegeven moment wel mee en zoek je de achtertuin op. In de achtertuin ben je altijd beter.

Waarom kan dat niet andersom? Ik had een paard en lekker aan het lopen maar ik heb gewoon niet perse de behoefte om op wedstrijd te gaan.
Mooi voorbeeld daarvan vind ik Arne Koets. Als je het hebt over iemand die vanuit vriendelijkheid en biomechanica werkt, dan is hij het wel. Wat hij met zijn trainingsmethode voor elkaar krijgt bij andere ruiters maar ook bij zijn eigen paarden is echt heel bijzonder. En zijn rijden is niet altijd vlekkeloos, maar wel altijd eerlijk en met veel respect gevraagd.

ikke schreef:

Earth schreef:

Waarom kan dat niet andersom? Ik had een paard en lekker aan het lopen maar ik heb gewoon niet perse de behoefte om op wedstrijd te gaan.
Mooi voorbeeld daarvan vind ik Arne Koets. Als je het hebt over iemand die vanuit vriendelijkheid en biomechanica werkt, dan is hij het wel. Wat hij met zijn trainingsmethode voor elkaar krijgt bij andere ruiters maar ook bij zijn eigen paarden is echt heel bijzonder. En zijn rijden is niet altijd vlekkeloos, maar wel altijd eerlijk en met veel respect gevraagd.

Omdat sommige mensen geen beeld hebben bij geen wedstrijden rijden.

cobiie schreef:

Negatief generaliseren gebeurd in dit topic beide kanten op.

Earth schreef:

ikke schreef:

Omdat sommige mensen geen beeld hebben bij geen wedstrijden rijden.

Wat bedoel je daar precies mee?

Kuggur schreef:

Mooi verkooppraatje. Weinig harde feiten. Traditie...
Ik zie weinig "natuurlijks" aan wat de topdressuurpaarden in de ring tonen, hoe indrukwekkend het er ook uitziet.

Babootje schreef:

Als je het vaak genoeg geprobeerd op wedstrijd en je rijdt nooit een winstpuntje dan stop je er op een gegeven moment wel mee en zoek je de achtertuin op. In de achtertuin ben je altijd beter.

Earth schreef:

Waarom kan dat niet andersom? Ik had een paard en lekker aan het lopen maar ik heb gewoon niet perse de behoefte om op wedstrijd te gaan.

Earth schreef:

Mooi voorbeeld daarvan vind ik Arne Koets. Als je het hebt over iemand die vanuit vriendelijkheid en biomechanica werkt, dan is hij het wel. Wat hij met zijn trainingsmethode voor elkaar krijgt bij andere ruiters maar ook bij zijn eigen paarden is echt heel bijzonder. En zijn rijden is niet altijd vlekkeloos, maar wel altijd eerlijk en met veel respect gevraagd.

Babootje schreef:

Earth schreef:

Waarom kan dat niet andersom? Ik had een paard en lekker aan het lopen maar ik heb gewoon niet perse de behoefte om op wedstrijd te gaan.

Omdat die meetmomenten nodig zijn om te weten of je in de goede richting traint. Die meetmomenten zijn gebaseerd op het SKALA. Alle onderdelen daaruit "takt, losgelatenheid, aanleuning, schwung, rechtrichten en verzamelingen komen in die volgorde in de dressuurproeven terug door middel van oefeningen. Van B tot en met ZZZwaar. Bij het correct uitvoeren van die oefeningen kunnen jij en je paard laten zien of je toe bent aan een volgende stap in de training. Als die onderdelen niet in orde zijn, d.w.z. als je niet 1 winstpuntje kunt rijden, kun je feitelijk niet over naar de volgende stap in je training. Door je niveau door een ander te laten beoordelen/meten weet je zeker dat jullie als combinatie toe zijn aan die volgende stap. Ook al denk je zelf thuis nog zo lekker te rijden, kun je dat zelf natuurlijk niet beoordelen. Dat is alsof de slager zijn eigen vlees keurt.
Aan die meetmomenten zijn wedstrijden verbonden, maar dat is op zich eigenlijk helemaal niet nodig. Het meetmoment is van belang.
Juryleden hebben een opleiding gevolgd om dit goed te kunnen beoordelen. Naast de opleidingen die in de afgelopen jaren best zwaarder zijn geworden, wordt je tegenwoordig ook zomaar geen jury. Nu is het zo dat je - naast de scholing zelf - in ieder geval zelf ook een vergelijkbaar niveau moet rijden of gereden hebben wil je in een bepaalde klasse mogen jureren.

Lepeltje schreef:

Kuggur schreef:

Mooi verkooppraatje. Weinig harde feiten. Traditie...
Ik zie weinig "natuurlijks" aan wat de topdressuurpaarden in de ring tonen, hoe indrukwekkend het er ook uitziet.

Ik denk dat ik kuggurs punt wel snap en ik heb me hetzelfde vaak afgevraagd.

We zijn eigenlijk als het ware een soort van gehersenspoeld met het idee hoe een paard correct beweegt en hoe dat eruit moet zien.

Ik denk dat je het wel een beetje kunt vergelijken met turnen. Tot op een bepaald niveau denk ik dat het het paard zeker goed doet om hem zo te leren lopen dat hij als het ware zo recht en soepel mogelijk is, en op de goede plaatsen spieren heeft die hem helpen ´dragen´. Al moet ik erbij zeggen dat ook dat idee door ons bepaald is en dat er volgens mij nooit iemand gekeken heeft naar wat de beste manier voor een paard is om ons te dragen.

Als je gaat turnen merk je ook dat je lichaam er voordeel van heeft tot op een bepaald punt, het wordt sterker, flexibeler, meer in balans.

Tot je op topniveau gaat turnen, en extreme flexibiliteit en kracht vereist van je lichaam. Dat gaat goed als je jong bent, maar op een gegeven moment gaan veel turners stuk. Het is niet voor niks dat je allemaal van die jonge wichies ziet op de Olympische spelen.

Ik ben bang dat topniveau paardensport een beetje vergelijkbaar is met topniveau turnen, je vraagt extreme kracht en flexibiliteit van een paard. En we doen dat met een paard dat gefokt is extreem flexibel te zijn, eigenlijk hyperflexibel te noemen is. Wij vinden het mooi om zon topatleet zo prachtig te zien bewegen, maar ik denk dat het een gigantische belasting is. Ik denk dat het, zeker bij hyperflexibele paarden zoals totilas, uiteindelijk wel schadelijk is voor de pezen, ligamenten en gewrichten.

Het gaat mis op het moment dat turners stoppen met trainen, en de spierkracht niet meer kan compenseren voor de opgelopen schade.

Dus ja, ik denk dat het ´turnen´ van paarden tot op een bepaald niveau zeker een voordeel kan hebben voor het lichaam, door het sterker te maken en natuurlijke scheefheid proberen te verminderen. Maar ik denk ook dat je je niet te strikt moet vasthouden aan de visuele regels van ´het mooie´. Ik zie heel veel mensen koudbloeden met een korte, stevige nek bijvoorbeeld wanhopig proberen dat hoofd netjes op de loodlijn te krijgen, terwijl ze die flexibiliteit gewoon niet hebben in hun nek. En het beestje dezelfde spieren aanspant met zijn hoofd wat voor de loodlijn.

En dat topniveau, hoe mooi ook, ik denk dat dat niet goed is voor paarden die hyperflexibel gefokt zijn omdat ze dan groter en soepeler bewegen. En ik denk dat dat een probleem is geweest voor Totilas.

Sorry, ik schrijf altijd te lange verhalen. Bedankt voor het lezen, goed verhaal, lekker kort.

Babootje schreef:

Babootje schreef:

Als je het vaak genoeg geprobeerd op wedstrijd en je rijdt nooit een winstpuntje dan stop je er op een gegeven moment wel mee en zoek je de achtertuin op. In de achtertuin ben je altijd beter.

Earth schreef:

Waarom kan dat niet andersom? Ik had een paard en lekker aan het lopen maar ik heb gewoon niet perse de behoefte om op wedstrijd te gaan.

Omdat die meetmomenten nodig zijn om te weten of je in de goede richting traint. Die meetmomenten zijn gebaseerd op het SKALA. Alle onderdelen daaruit "takt, losgelatenheid, aanleuning, schwung, rechtrichten en verzamelingen komen in die volgorde in de dressuurproeven terug door middel van oefeningen. Van B tot en met ZZZwaar. Bij het correct uitvoeren van die oefeningen kunnen jij en je paard laten zien of je toe bent aan een volgende stap in de training. Als die onderdelen niet in orde zijn, d.w.z. als je niet 1 winstpuntje kunt rijden, kun je feitelijk niet over naar de volgende stap in je training. Door je niveau door een ander te laten beoordelen/meten weet je zeker dat jullie als combinatie toe zijn aan die volgende stap. Ook al denk je zelf thuis nog zo lekker te rijden, kun je dat zelf natuurlijk niet beoordelen. Dat is alsof de slager zijn eigen vlees keurt.
Aan die meetmomenten zijn wedstrijden verbonden, maar dat is op zich eigenlijk helemaal niet nodig. Het meetmoment is van belang.
Juryleden hebben een opleiding gevolgd om dit goed te kunnen beoordelen. Naast de opleidingen die in de afgelopen jaren best zwaarder zijn geworden, wordt je tegenwoordig ook zomaar geen jury. Nu is het zo dat je - naast de scholing zelf - in ieder geval zelf ook een vergelijkbaar niveau moet rijden of gereden hebben wil je in een bepaalde klasse mogen jureren.

Lepeltje schreef:

Dus ja, ik denk dat het ´turnen´ van paarden tot op een bepaald niveau zeker een voordeel kan hebben voor het lichaam, door het sterker te maken en natuurlijke scheefheid proberen te verminderen. Maar ik denk ook dat je je niet te strikt moet vasthouden aan de visuele regels van ´het mooie´. Ik zie heel veel mensen koudbloeden met een korte, stevige nek bijvoorbeeld wanhopig proberen dat hoofd netjes op de loodlijn te krijgen, terwijl ze die flexibiliteit gewoon niet hebben in hun nek. En het beestje dezelfde spieren aanspant met zijn hoofd wat voor de loodlijn.

Earth schreef:

Maar heb je volgens jou die wedstrijden echt nodig om te checken of je echt goed bezig bent? Want immers, velen hier zijn niet te spreken over de huidige tendens in wat juryleden willen zien, moeten we ons dan willen meten aan die standaarden? Of kun je ook door kennis en kunde zelf aanvoelen dat je lekker bezig bent. En dan hoeft het niet perfect te zijn misschien, maar als je paard harmonieus aanvoelt en jij daarbij een goed gevoel krijgt in de oefeningen die je doet, is dat toch het mooiste uitgangspunt wat je kunt hebben?