Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-11-14 23:16

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst: 25-11-14 23:16

Er wordt telkens weer gevraagd naar een oplossing als het paard dit of dat doet. Daar zit een misverstand. Het gaat niet om oplossingen, want dan wil je iets bereiken. Wanneer je vertrouwen geeft aan je paard en je gaat vertrouwen krijgen, dan "ben" je er. Het verschil tussen boekenwijsheid en de praktijk is er niet wanneer je alleen die regel van vertrouwen volgt (dus luistert) en niet conditioneert, afdwingt of eist. En ja, een paard blijft daar ook nog vaak vrolijk bij, het lijkt dus op het geven, maar is een conditionering. Het paard is nou eenmaal een wonder van adaptatie!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-14 23:44

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-14 23:44

Supervixen schreef:
Mijn instructrice en ik noemen dat in simpel Nederlands: goed is goed.

"Allways quit at the right moment" gaat verder dan "goed is goed".
Het bedoelt dat je moet stoppen na een stap in de goede richting maar binnen de grenzen van het paard.

Bijvoorbeeld wanneer je je paard wilt leren achterwaarts te gaan en hij heeft daar moeite mee, stop dan na een half pasje opzij.
Morgen verder.
Een paard leert zo dat meewerken iets oplevert en gaat op den duur zelf zoeken naar de juiste oplossing.

Maar, we zijn ver weg van de loodlijn...

**Geplaatst**: 26-11-14 00:49

Geplaatst: 26-11-14 00:49

Niet heel ver weg

Ik denk dat een van de meest voorkomende redenen van het achter de loodlijn rijden juist dat is. Het paard is niet ontspannen en door hem achter de loodlijn te zetten, lijkt hij opeens wel ontspannen. Je kan opeens rijden en dat voelt heel fijn. Je bouwt alleen voort op iets wat er nog niets is en dat maakt dat het een vals gevoel geeft.

Je komt ook niet meer uit die spiraal. Je kan een paard ver achter de loodlijn rijden om "ontspanning" te krijgen en als je een beetje handig bent, kan je dan de neus steeds verder naar voren rijden, totdat het bijna richting loodlijn gaat, maar voor de loodlijn krijg je hem niet want dat is een andere mechaniek en dan kan je paard zich weer heel makkelijk aan de hulpen onttrekken. Dat zal ook gelijk gebeuren, want je hebt het ontspanningsprobleem nog niet opgelost.

Peetstap schreef:
Een praktijksituatie locaal: buitenbak vol bakkabouters en afleiding op erf, jonge merrie die meer snuivend om zich heen wilt kijken als koppie erbij wil houden.
Gevolgen: een paard wat vaak in draf met kameel houding de bak doorgaat, zich stijf houdt, spanning heeft en niet loslaat, in stap ontspant ze vaak wel.

Ik heb ook een iets andere oplossing. Waarom ik niet wil vragen om te zakken, is omdat spanning een mentale kwestie is. Paarden zien alleen bakkabouters als ze niet ontspannen zijn, dan lijkt alles "eng". Aan die bakkabouters hoef je dus niets te doen, aan de kameelstand

ook niet, je moet de algehele spanning naar beneden weten te brengen. Het hoofd laag vragen kan soms helpen, maar dan ben je naar mijn mening nog helemaal niet bezig met contact of aanleuning, dus dat contact is voor mij dan helemaal geen issue.

Iemand met veel stress, trekt z'n schouders op. Doe je dan liever iets aan de stress, zorg je voor meer ontspanning waardoor die schouders vanzelf zakken of ga je constant iemand herinneren om z'n schouders naar beneden te houden door spierkracht?

Wat ik precies zou doen, hangt af van het paard. Alles wat simpelman beschrijft, hele kleine stapjes nemen. Als voorbeeld: als de stap echt ontspannen is, draaf je aan en rijdt je heel consequent op de volte totdat het paard iets van ontspanning toont. Wat een vaak gemaakte fout is: in stap vallen is een poging tot ontspannen, dit sta ik in het begin altijd toe. Als je je paard op dit moment naar voren jaagt, zal hij niet meer een poging durven wagen tot ontspanning. Als beloning ga je gelijk terug naar stap. Je hoeft nog helemaal niet te denken aan voorwaarts, aanleuning etc. Dit is deel van de criteria heel laag houden, zodat je paard altijd succesvol kan zijn: op dit moment werk je alleen aan ontspanning, niet aan allerlei andere dingen. Dat geeft duidelijkheid.

Pas als het paard met een redelijk losse teugel in een sukkeldrafje rond kan lopen zonder te schrikken, zonder zelf harder te willen, zonder spanning, dan ga ik rustig iets meer voorwaarts rijden en meer met een contactteugel. Hier kan best een tijd overheen gaan. Door het ontspannen voorwaarts gaan, laat het paard vanzelf de hals zakken en komt daar je hand tegen. Dit is even een simpel voorbeeld, er zijn veel verschillende redenen van spanning en het verschilt dus ook per paard wat de beste manier is.

Dit is een veel langere weg, maar van een ontspannen paard heb je zo veel meer plezier! $*\o/*$

**Geplaatst**: 26-11-14 08:53

Geplaatst: 26-11-14 08:53

sanne83 schreef:
Als voorbeeld: als de stap echt ontspannen is, draaf je aan en rijdt je heel consequent op de volte totdat het paard iets van ontspanning toont.

Hoe rij je op de volte dan, als ik vragen mag? Puur alleen op zit, qua sturen?

Citaat:
je moet de algehele spanning naar beneden weten te brengen.

Wat is daar dan een oplossing voor?

Overigens is laag niet hetzelfde als achter de loodlijn en snappen paarden deze "Angst; stel hem op zijn gemak"- emotie niet... Of ik lees het verkeerd, dat kan ook.

**Geplaatst**: 26-11-14 09:09

Geplaatst: 26-11-14 09:09

sanne83 schreef:
Pas als het paard met een redelijk losse teugel in een sukkeldrafje rond kan lopen zonder te schrikken, zonder zelf harder te willen, zonder spanning, dan ga ik rustig iets meer voorwaarts rijden en meer met een contactteugel. Hier kan best een tijd overheen gaan. Door het ontspannen voorwaarts gaan, laat het paard vanzelf de hals zakken en komt daar je hand tegen. Dit is even een simpel voorbeeld, er zijn veel verschillende redenen van spanning en het verschilt dus ook per paard wat de beste manier is.

Hier sla je de spijker op zijn kop. Mijn paard kan heerlijk rustig met een losse teugel in sukkeldraf en galop door de bak zonder te schrikken. Ook kan ik met gemak een contact teugel nemen, geen enkel probleem. Maar soms is er gewoon weer spanning om "iets" en ik ben er heilig van overtuigd dat er "iets" is, want anders reageert ze niet, maar die spanning is soms lastig af te vloeien.

Uiteraard probeer ik dan eerst weer een sukkeldrafje op te zoeken, maar dat lukt soms gewoon niet meer, terwijl dit normaal gesproken geen enkel probleem is. Eea is geheel afhankelijk van het "iets" :een (vreemde) kat in de greppel naast de bak, een stukje zeil van het voordroog dat klappert echter klappert dit alleen bij een bepaalde windrichting en soms ervaart ze het als "iets" en soms als "niets" en zo zijn er inderdaad nog velen redenen van verschillende soorten spanning. Het is bij mijn paard in ieder geval NIET zo dat ik elke vorm van spanning op dezelfde manier kan oplossen. Ook zal de ene oplossing op bijv dinsdag wel werken, maar op woensdag niet ook al zit diezelfde vreemde kat in de greppel.

Dan kom ik weer uit bij het stukje van simpelman; luisteren naar je paard op het moment dat er spanning optreedt en daar iets mee doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-14 09:17

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-14 09:17

Sommige merries zijn erg Lunatiek, je kunt dat al waarnemen tijdens het opzadelen.
Op die dagen moet je niet teveel verwachten van ze, de emoties (bakkabouters) zijn dat zo sterk dat er geen concentratie mogelijk is, mensen meisjes hebben dat ook wel....
Ik ga dan gewoon een wandeling maken en probeer die te overleven.

Dat wisselende gedrag van merries is reden dat men voor de hogere dressuur graag hengsten rijdt.
De ander kant van de medaille is dat merries zich in hun "goede dagen" totaal kunnen over geven.

**Geplaatst**: 26-11-14 09:25

Geplaatst: 26-11-14 09:25

Ik heb inderdaad een merrie. Lunatiek, ga ik eens even opzoeken. Het klopt dat ze soms tijdens het zadelen al gespannen is. Ze hoort en ziet dan van alles dat buiten de stal gebeurt (terwijl er in mijn ogen op dat moment niets gebeurt) vaak ga ik dan ook gewoon even lekker poetsen en met een wortel wat rek en strek spelletjes doen. Vaak helpt dit, maar soms ook niet. Ik zet haar dan weer gewoon terug in het land...

Wandelen is op dat moment niet handig, vrij drukke weg, stomme automobilisten en ik wil geen ongelukken....

Edit: ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt met lunatiek, maar het woord is even niet te vinden. Ongeconcentreerd? Supersnel afgeleid?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-14 09:30

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-14 09:30

Cer schreef:
sanne83 schreef:
Als voorbeeld: als de stap echt ontspannen is, draaf je aan en rijdt je heel consequent op de volte totdat het paard iets van ontspanning toont.

Hoe rij je op de volte dan, als ik vragen mag? Puur alleen op zit, qua sturen?

Citaat:
je moet de algehele spanning naar beneden weten te brengen.

Wat is daar dan een oplossing voor?

Overigens is laag niet hetzelfde als achter de loodlijn en snappen paarden deze "Angst; stel hem op zijn gemak"- emotie niet... Of ik lees het verkeerd, dat kan ook.

Paarden leven in de kudde in (wisselende) koppels, waarvan de één hoger in rangorde is dan de ander, er is sprake een zachte dominantie.
Binnen het koppel voelt een paard zich veilig, ze beschermen elkaar, geven elkaar aan wat er rondom gebeurt, wat gevaarlijk kan zijn enz.
Kijk naar paarden in vrijheid, je kunt daar enorm veel van leren.
Het is aan de ruiter een koppelband met zijn paard op te bouwen en hem van hier uit bescherming te bieden, het resultaat is "edelmoedige overgave" (FEI art 401).

Buiten het koppel, rondom de kudde is er de dominantie hengst.
Deze heeft geen band, hij beheerst, houdt bij elkaar met druk, drijft, bijt.
Paarden proberen deze actieve dominantie zoveel mogelijk te ontwijken.
Veel ruiters proberen hun paard op deze manier te beheersen met als resultaat een paard dat wijkt of dat zich overgeeft.
"Overgave", geen veiligheid.

Laatst bijgewerkt door Simpelman op 26-11-14 09:34, in het totaal 4 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-14 09:31

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-14 09:31

Lunatiek.
Ik woon al lang in Frankrijk.....
Luna is maan.

**Geplaatst**: 26-11-14 09:40

Geplaatst: 26-11-14 09:40

Simpelman schreef:
Lunatiek.
Ik woon al lang in Frankrijk.....
Luna is maan.

Aha, ik kom via Google op loenatik, maar dat is een tv serie.

Hetgeen jij omschrijft over "de hengst" is wat mijn merrie doet.....

Simpelman schreef:
Deze heeft geen band, hij beheerst, houdt bij elkaar met druk, drijft, bijt.Paarden proberen deze actieve dominantie zoveel mogelijk te ontwijken.

Zij heeft met geen enkel paard een "band", kroelt met geen enkel paard behalve tijdens de eerste echte hengstigheid tijdens het voorjaar, dan laat ze zich zelfs dekken door mijn ruin

. Verder bepaalt zij waar ze eten en bijt ze inderdaad vaak in een bil als een ander paard niet snel genoeg op haar signalen reageert (dus uit de buurt gaat). Ik heb het een aantal zomers veel bestudeert en het is ontzettend leerzaam om op een tuinstoel naar de paarden in het weiland te zitten kijken.

**Geplaatst**: 26-11-14 09:42

Geplaatst: 26-11-14 09:42

Als paard echt gespannen is reageert ieder paard op een andere aanpak. Het zelfde paard reageert de ene keer wel op ontspannen rondstappen de andere keer niet.
Die van mij is ook een merrie die weinig nodig heeft om over de mik te gaan. Meestal helpt rustig stappen, of eventjes voor het opstappen aan de teugel met haar stappen goed.
Vaak is het zo dat voor haar het beste werkt om haar in draf op de volte te zetten, handje aaiend over de nek en hals laten strekken. Omdat ze weet dat ze alle kanten uit kan springen voelt ze zich vrij en is ze juist heel braaf (heb ik ontdekt en ik denk dat dit gevoel er achter zit). TEvens kan ze toch wat energie en spanning in het draven kwijt. Meestal begint ze snel te briesen en kunnen we verder gaan.

**Geplaatst**: 26-11-14 09:47

Geplaatst: 26-11-14 09:47

Simpelman schreef:
Citaat:
snappen paarden deze "Angst; stel hem op zijn gemak"- emotie niet... Of ik lees het verkeerd, dat kan ook

Paarden leven in de kudde in (wisselende) koppels, waarvan de één hoger in rangorde is dan de ander, er is sprake een zachte dominantie.
Binnen het koppel voelt een paard zich veilig, ze beschermen elkaar, geven elkaar aan wat er rondom gebeurt, wat gevaarlijk kan zijn enz.
Kijk naar paarden in vrijheid, je kunt daar enorm veel van leren.
Het is aan de ruiter een koppelband met zijn paard op te bouwen en hem van hier uit bescherming te bieden, het resultaat is "edelmoedige overgave" (FEI art 401).

Buiten het koppel, rondom de kudde is er de dominantie hengst.
Deze heeft geen band, hij beheerst, houdt bij elkaar met druk, drijft, bijt.
Paarden proberen deze actieve dominantie zoveel mogelijk te ontwijken.
Veel ruiters proberen hun paard op deze manier te beheersen met als resultaat een paard dat wijkt of dat zich overgeeft.
"Overgave", geen veiligheid.

Ja, dat snap ik wel. Overigens, paarden in een kudde is niet alleen maar Pais en Vree.. er wordt ook gecorrigeerd op gedrag.. het zwakste dier kan een pispaaltje zijn (oh de natuur is zo mooi.. ) en afwijkend gedrag wordt gecorrigeerd of genegeerd (kort samengevat, er is een heel scala aan communicatie tussen paarden onderling).

Maar ik heb nog nooit het ene paard aan het andere paard zien aangeven "oh rustig maar, er is niks aan de hand". Dat bedoel ik met 'geruststellen'.. die emotie hebben ze niet. Als er een paard schrikt en de rest vind dat er niks is, dan wordt t gedrag (meestal) genegeerd of gecorrigeerd (blijf uit mn ruimte, je kan wel schrikken, maar dit blijft mijn ruimte).
Er gaat veel mis doordat paarden versterkt worden in (voor de mens) ongewenst gedrag door het zogenaamde 'geruststellen'.. (goedzo paard, doe maar bang, je hebt gelijk, het is ook heel eng)
maar daarom zei ik ook dat ik het wellicht verkeerd las....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-14 09:56

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-14 09:56

Ik denk dat je dat "gerust stellen" onderschat.
Paarden stellen lekaar wel degelijk gerust, maar niet zoals mensen....

Dit gerust stellen kunnen wij gemakkelijk conditioneren.
Wanneer ik in een angstwekkende situatie kom voor mijn paard dan zeg ik "het is goed" en dan gaat hij alert maar rustig verder.

**Geplaatst**: 26-11-14 10:02

Re: Achter de verticale lijn

Geplaatst: 26-11-14 10:02

Dus zeggen wij hetzelfde Simpelman, maar wil je misschien gewoon het laatste woord ;-)

Wanneer ik dat heb, negeer ik de angst en geef met mijn houding / energie aan dat er niets aan de hand is. Aangezien ik hoger in rangorde ben, neemt het paard dat van mij aan en volgt mij vol vertrouwen (aan de hand, dan wel erop)

**Geplaatst**: 26-11-14 10:08

Geplaatst: 26-11-14 10:08

Cer schreef:
sanne83 schreef:
Als voorbeeld: als de stap echt ontspannen is, draaf je aan en rijdt je heel consequent op de volte totdat het paard iets van ontspanning toont.

Hoe rij je op de volte dan, als ik vragen mag? Puur alleen op zit, qua sturen?

Citaat:
je moet de algehele spanning naar beneden weten te brengen.

Wat is daar dan een oplossing voor?

Overigens is laag niet hetzelfde als achter de loodlijn en snappen paarden deze "Angst; stel hem op zijn gemak"- emotie niet... Of ik lees het verkeerd, dat kan ook.

Puur op zit is altijd het streven

maar dat is in zo'n geval wrs iets te veel gevraagd

Ik gebruik m'n teugels wel, maar probeer ze niet met de teugel te beïnvloeden. Niet langzamer laten gaan, niet proberen een mooi contact te onderhouden. Daar ben ik dan gewoon nog niet mee bezig. Ik doe het zelf met een half los teugeltje, maar met een contactteugel zal ook prima gaan.

De oplossing om de spanning omlaag te helpen? Verschilt heel erg per paard. Ik probeer altijd het hele proces af te lopen en te kijken wat het moment precies is dat het paard spanning krijgt. Dan bedoel ik het kleinste beetje stress, niet wanneer die uit z'n plaat gaat

Ben het eens dat laag, niet perse achter de loodlijn is. Bij bepaalde paarden gebruik ik het ook wel, hoofd laag vragen, maar niet als het een groter probleem verbloemd.
Ik stel inderdaad ook niet op het gemak, ik probeer zacht en duidelijk te zijn (dat is het streven dan

)

**Geplaatst**: 26-11-14 10:14

Geplaatst: 26-11-14 10:14

terpentijn schreef:
Eerst moet het paard horizontaal recht zijn.

Volgens mij is het andersom en moet er eerst verticale balans zijn (rechtgericht), wil je aan de horizontale balans (meer gewicht op het achterbeen) kunnen werken.
(Maar ik denk dat je dat ook bedoelt

)

**Geplaatst**: 26-11-14 10:23

Geplaatst: 26-11-14 10:23

Babootje schreef:
terpentijn schreef:
Eerst moet het paard horizontaal recht zijn.

Volgens mij is het andersom en moet er eerst verticale balans zijn (rechtgericht), wil je aan de horizontale balans (meer gewicht op het achterbeen) kunnen werken.
(Maar ik denk dat je dat ook bedoelt )

Ik ben het met babootje eens.

**Geplaatst**: 26-11-14 10:25

Geplaatst: 26-11-14 10:25

Ik vroeg dat omdat je vaak al een zakkende respons krijgt op het licht vragen met de binnenhand.. zelf probeer ik altijd eerst links / rechts te flexen en recht te rijden.. zonder gelijke druk op beide teugels (remmen). Als ze daar zacht en ontspannen in zijn volgt de rest meestal vanzelf.. (want zo eenvoudig is het :')

)

**Geplaatst**: 26-11-14 10:28

Geplaatst: 26-11-14 10:28

Quote:

Maar ik heb nog nooit het ene paard aan het andere paard zien aangeven "oh rustig maar, er is niks aan de hand". Dat bedoel ik met 'geruststellen'.. die emotie hebben ze niet. Als er een paard schrikt en de rest vind dat er niks is, dan wordt t gedrag (meestal) genegeerd of gecorrigeerd (blijf uit mn ruimte, je kan wel schrikken, maar dit blijft mijn ruimte).
Er gaat veel mis doordat paarden versterkt worden in (voor de mens) ongewenst gedrag door het zogenaamde 'geruststellen'.. (goedzo paard, doe maar bang, je hebt gelijk, het is ook heel eng)
maar daarom zei ik ook dat ik het wellicht verkeerd las....[/quote]

Paarden kunnen elkaar wel geruststellen, kalmeren. laatst stond er een artikel in de Vrijruiter over onderzoek naar kalmerende signalen van paarden. Dat bestaat o.a. uit hals en hoofd laag brengen om spanning weg te laten vloeien. Zo houden zo hun eigen level laag en stimuleren dat bij de ander. Ze gaan actief naar een kuddegenoot toe die spanning of pijn beleeft. Organismen gaan zich op elkaar afstemmen door middel van de spiegelneuronen. ook een redelijk recente ontdekking dat paarden die, evenals mensen, bezitten. Dat is één van de redenen waarom een paard ingezet kan worden in mensenbegeleiding bij problemen. En dat is wat ik doe met mijn paarden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-11-14 10:29

Geplaatst door de TopicStarter : 26-11-14 10:29

Ik vroeg dat omdat je vaak al een zakkende respons krijgt op het licht vragen met de binnenhand.. zelf probeer ik altijd eerst links / rechts te flexen en recht te rijden.. zonder gelijke druk op beide teugels (remmen). Als ze daar zacht en ontspannen in zijn volgt de rest meestal vanzelf.. (want zo eenvoudig is het :')

)

https://www.youtube.com/watch?v=E0OiQ8d3JPg

**Geplaatst**: 26-11-14 10:32

Geplaatst: 26-11-14 10:32

Door de kennis van het lichamelijk op elkaar af kunnen stemmen, zijn een vragende hand of welke hulp dan ook, niet nodig om gerust te stellen, Zelf zakken in je energie rustig en diep in- en vooral uitademen, je hoofd en schouders laten zakken.....zelf met je lippen smakken. Ik heb dat laatste laatst geprobeerd (op buitenrit met niemand in de buurt, hihi)

**Geplaatst**: 26-11-14 10:38

Geplaatst: 26-11-14 10:38

Simpelman schreef:
https://www.youtube.com/watch?v=E0OiQ8d3JPg

Ja dus dat ongeveer... maar dan met iets minder contact. Het is de basis van westernrijden nl (of althans, zoals het zou moeten zijn). Pressure release.

@Josien_M: toch is het vaak niet zo. Want ze gaan ook wel eens actief naar een kuddegenoot toe die spanning of pijn beleefd en zetten die buiten de groep (want de natuur is zo mooi

) of negeren degene die erbuiten valt (kwestie van eigenbelang en overlevingsinstinct).
Dat spiegelen snap ik wel, maar we kunnen als mens nooit 100% de communicatie van een andere soortgenoot met gelijke bouw evenaren (wel zo goed mogelijk benaderen). Gelukkig zijn paarden erg bereidwillig om zich aan te passen, en gaan mensen ook lezen. Je moet ze tenslotte wel leren hoe ze zich in de mensenwereld kunnen handhaven (want dat is waar ze zijn). Terugzetten in de natuur is geen uitgangspunt (althans, bij de meesten niet denk?). En dat snappen ze wel..

En dit

Citaat:
Zelf zakken in je energie rustig en diep in- en vooral uitademen,

moet een vanzelfsprekendheid zijn. Als je het 'gaat doen' wordt t kunstmatig. Ook in het echte leven...

**Geplaatst**: 26-11-14 12:11

Geplaatst: 26-11-14 12:11

Simpelman schreef:
Ik vroeg dat omdat je vaak al een zakkende respons krijgt op het licht vragen met de binnenhand.. zelf probeer ik altijd eerst links / rechts te flexen en recht te rijden.. zonder gelijke druk op beide teugels (remmen). Als ze daar zacht en ontspannen in zijn volgt de rest meestal vanzelf.. (want zo eenvoudig is het )

https://www.youtube.com/watch?v=E0OiQ8d3JPg

Geweldig filmpje! Ook het accent is erg grappig :')

**Geplaatst**: 26-11-14 13:37

Geplaatst: 26-11-14 13:37

Simpelman schreef:
Aan de ruiter de mooie taak om zijn paard te leren omgaan met de verschillende omstandigheden, het paard te leren in te schatten wat het in werkelijkheid betekent waar het angstig voor is.

Volledig off-topic, maar ik vind het wel even een mooi punt om op in te haken:
Ik laat mijn paard altijd even stilstaan en kijken naar waar hij van geschrokken is. Ik merk dat hij daardoor inderdaad zelf wel ziet of het zin heeft of niet om hier bang voor te zijn. Zelf rustig blijven en op het juiste moment (!) belonen, dat werkt voor ons het beste. Dit hoef ik maar 1x te doen op deze manier en dan kunnen wij gewoon lekker verder aan de slag.

Men moet overigens ook niet vergeten dat de hersenhelften van een paard niet met elkaar verbonden zijn. Als het paard met het linkeroog iets gezien heeft, wil niet zeggen dat het paard rechtsom niet meer zal schrikken...

**Geplaatst**: 26-11-14 13:54

Geplaatst: 26-11-14 13:54

Cer schreef:
Overigens is laag niet hetzelfde als achter de loodlijn en snappen paarden deze "Angst; stel hem op zijn gemak"- emotie niet... Of ik lees het verkeerd, dat kan ook.

Die van mij gaat bij bakkabouters (die denk ik op de bodem zitten) juist extreem lang en laag lopen, maar dus totaal niet ontspannen. Hij loopt dan wel met zijn hoofd heel laag, neusje er uit maar met priemende ogen en oren naar de bakkabouter die tussen de balen kuil verstopt zitten

Voorheen probeerde ik dat op te lossen door de manier die de "kenners". Paard naar binnen stellen en niet laten kijken. En dan zeggen sommige ook nog, been geven. Nu negeer ik het gewoon, geef geen extra been, stel hem niet naar binnen. Doe verder ook geen moeite om dat hoofd omhoog te krijgen. Als hij wil kijken dan kijkt hij maar. En dan is het na drie rondjes over.
Doe ik hier dan goed aan?