Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Meestal zie ik z'n bui al wel bij het opzadelen en laat ik de meeste energie er uit bokken aan de longeerlijn alvorens erop te stappen maar er zijn van die dagen dat hij de gekkigheid blijft vasthouden ook onder het zadel. Ik zie wel: nog een hoop te leren voor mezelf. Meer luisteren naar mijn pony('s). Grappig toch, die spiegel die je voorgehouden wordt.... Merk meer en meer dat het mij te doen WAS om MIJN eigen gevoel.... IK wilde lekker rijden.... Goed dit topic!
Simpelman schreef:Denk altijd aan het onderwijzen van een kleutertje om zijn naam te leren schrijven.
Paarden zijn kleutertjes.
Picasso schreef:Simpelman schreef:Denk altijd aan het onderwijzen van een kleutertje om zijn naam te leren schrijven.
Paarden zijn kleutertjes.
En daar kom ik dan wederom aan mijn tekortkomingen: geduld, geduld en nog eens geduld..... Het ongeduld zit zo in mijn systeem..... nu afleren om teveel en te snel te WILLEN. Meer luisteren, niet boos worden, maar consequent en duidelijk zijn zonder geduld te verliezen. Die pony's van mij zijn goede psychologen....
Omdat ik haar nu beter begrijp en het rijden beter snap. Sizzle schreef:Aan het werk zetten.
Als je paard werk aanbied moet je dat aannemen.
De meeste vooruit gang krijg je als je de stemming van de dag gebruikt in het werk.
Als je paard fris en fruitig met veel energie is, dan plaag je hem als je een beetje aan een lange teugel gaat rondstappen. Die energie kun je dan gebruiken voor galopwerk bijvoorbeeld.
Picasso schreef:speelt wellicht ook nog mee dat je omgeving vaak al helemaal geen geduld heeft en niet snapt wat je wekenlang aan het doen bent...En daar kom ik dan wederom aan mijn tekortkomingen: geduld, geduld en nog eens geduld..... Het ongeduld zit zo in mijn systeem..... nu afleren om teveel en te snel te WILLEN. Meer luisteren, niet boos worden, maar consequent en duidelijk zijn zonder geduld te verliezen. Die pony's van mij zijn goede psychologen....
Peetstap schreef:Picasso schreef:speelt wellicht ook nog mee dat je omgeving vaak al helemaal geen geduld heeft en niet snapt wat je wekenlang aan het doen bent...En daar kom ik dan wederom aan mijn tekortkomingen: geduld, geduld en nog eens geduld..... Het ongeduld zit zo in mijn systeem..... nu afleren om teveel en te snel te WILLEN. Meer luisteren, niet boos worden, maar consequent en duidelijk zijn zonder geduld te verliezen. Die pony's van mij zijn goede psychologen....

Sowieso werd zijn draf de laatste dagen ineens een stuk beter (rustiger en ruimer) maar echt diep wilde hij alleen nog in stap stretchen. Vandaag dus de eerste passen zoals ik het graag wil hebben en wauw wat voelde dat gaaf zeg! Ik had nooit verwacht dat mijn ouwetje ooit zo zou gaan lopen! Wat een rust begint er ook in hem te komen. Eerder was iedere hulp die ik gaf paniek en aandraven was eerst een paar rondjes rennen met hoofd hoog in de lucht. Nu draaft hij meteen rustig weg en kan ik ook eindelijk beenhulpen geven zonder een overdreven (vlucht)reactie te krijgen.