Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Simpelman schreef:@0000,
Dat wat LoveUggs volgens mij het beste kan doen als ze op het paard zit dat schreef ik al direct onder haar foto's.
"Het paard de hals leren strekken en daarmee de ontspanning zoeken."
De eerste fase van de africhting volgens het Scala der Ausbildung.
Van hier uit kan ze gaan werken aan het voorwaarts en de aanleuning.
(maar dit is nu dus wél een herhaling.....)
sanne83 schreef:Met de beschrijving (paard dat niet goed op de hand reageert) en het beeld van de foto's zou ik vooral laterale oefeningen in stap en stilstand gaan doen. Ontspanning vinden op de hand, stelling vragen, leren wat de handhulp betekent (stilstaan en achterwaarts) en dat uitbouwen tot wending om de voorhand en wijken in stap. Dat is voor mij de beste manier om ontspanning te verkrijgen en een lekker ontspannen, knabbelend contact te krijgen met de mond. Pas als dat contact zacht en soepel is (en je paard niet meer defensief reageert op de hand), kan je weer voorwaarts rijden. Op dit moment voorwaarts rijden, zorgt naar mijn idee alleen maar voor harder duwen in de hand en dan moet je daardoor alleen maar hardere ophoudingen gaan maken. Vandaar dat ik wel benieuwd ben naar de argumentatie achter dit advies.
Babootje schreef:Kan ik me ook in vinden Sanne. Zo'n paard dat alleen maar harder gaat en op de voorhand loslaten leidt IMO ook nergens toe. En dat bedoel ik ook met paarden met een wat lastige bouw. Daar kun je dan boekjes naast leggen maar dan ga je er niet uitkomen.
Zou ook proberen dat paard wat meer op de achterhand te krijgen. Begint al met halthouden en wegstappen eventueel vanuit een pasje achterwaars. Jouw oefeningen lijken mij prima. Laat hij daarin los, dan kun je al wat meer voorwaarts rijden. Gooit ie zich er weer helemaal in, rijd je weer wat terug.
LoveUggs schreef:Op deze foto steek ik mijn been af, maar is wel duidelijk te zien dat hij meer op het achterbeen komt. Ik heb tegenwoordig wat nieuws ontwikkeld; zodra mijn paard kan ontspannen, kan ik dat ook, en ga ik mijn handen beter dragen. Ze zouden nog net iets meer omhoog mogen, maar het is en blijft een probleem bij mij. Ik hoop dat er wel te zien is dat ik hier zeker wel ontspan in mijn handen. Omdat we samen nog vrij groen zijn (als combinatie, hij is al zo veel verder dan ik) vind ik eigenlijk dat hij meer uit de schoft zou mogen zakken, maar hij oogt vrij ontspannen.
Afbeelding
Uiteindelijk vind ik dit de fijnste foto. Door mijn jas vertekent mijn houding wat, maar ik zou wel wat meer achterover mogen zitten. Vlak na deze foto ging hij aan de loop met me, terwijl hij hier nog lekker ontspannen liep, en ik hem eigenlijk richting halsstrekken aan het rijden was, om daarna nog even een rondje met lange teugel te draven en lekker te gaan uitstappen. Hij loopt mooi horizontaal, zou iets meer op achter mogen, hij stuwt te veel heb ik het idee. Eigenlijk ben ik best tevreden over mijn houding hier. Ik draag mijn handen, been is stil, ik mag alleen wat meer rechtop zitten. Ik denk dat ik door voor me te kijken al netter rechtop ga zitten.
Afbeelding
Citaat:Met de beschrijving (paard dat niet goed op de hand reageert) en het beeld van de foto's zou ik vooral laterale oefeningen in stap en stilstand gaan doen. Ontspanning vinden op de hand, stelling vragen, leren wat de handhulp betekent (stilstaan en achterwaarts) en dat uitbouwen tot wending om de voorhand en wijken in stap. Dat is voor mij de beste manier om ontspanning te verkrijgen en een lekker ontspannen, knabbelend contact te krijgen met de mond. Pas als dat contact zacht en soepel is (en je paard niet meer defensief reageert op de hand), kan je weer voorwaarts rijden. Op dit moment voorwaarts rijden, zorgt naar mijn idee alleen maar voor harder duwen in de hand en dan moet je daardoor alleen maar hardere ophoudingen gaan maken. Vandaar dat ik wel benieuwd ben naar de argumentatie achter dit advies.
Citaat:Okee, laat ik eens op een andere manier proberen deze discussie terug te halen uit de theorie.
Deze is ook zo'n fijne doordenker die je aangeeft, waar je inderdaad lang niet altijd zo bewust mee omga.Citaat:Ga nooit lange teugel uitstappen als dat betekend dat jou balans verstoord is. Als jij op z'n voorbeen klettert omdat je het niet kunt uitzitten (vaak gebrek aan spieren), dan is dat ook niet okee.
Stap dan lekker af en stel je paard in lengte aan de hand... Altijd een goed idee.
Marocje schreef:Hier ga ik niet echt met je in mee, of lees het niet goedAan de hand uitstappen doe ik idd ook het liefste, met deze reden: ik oefen ergens mee, en wanneer we klaar zijn, gooi ik de teugel los en mag ie zelf bepalen wat ie doet?
Peetstap schreef:Marocje schreef:Hier ga ik niet echt met je in mee, of lees het niet goedAan de hand uitstappen doe ik idd ook het liefste, met deze reden: ik oefen ergens mee, en wanneer we klaar zijn, gooi ik de teugel los en mag ie zelf bepalen wat ie doet?![]()
ik mag n.l. graag vanuit contactteugel-lange hals naar losse teugels in een hand gaan en puur op zit, been en teugeltje tegen hals aan leggend paardje losjes toch stiekum dingen te laten doen die ik in koppie heb.
Soms is dat midden in sessie, als paardje erg haar best heeft gedaan, en pak ik ze daarna weer op.
Ga ook wel es door vanuit het losse teugels stappen > aandraven > teugels oppakken > zereneus weer werken.
Verschilt erg per paardje natuurlijk of ze dit waarderen, maar heb dit ook gedaan in mijn groepslessen, wat niet altijd werd gewaardeerd (yehaaa "cowboy")maar door de paardjes wel
Veulen84 schreef:Oefeningen waar je weg moet blijven is ook wel iets waar we het over kunnen hebben. Rij bv geen hele rechte zijde rechtuit. Je paard krijgt ruimte om uit elkaar te gaan lopen en zal in oude gewoontes vervallen. Dan komt de hoek en door de vaart en het stuwen is de balans een verloren zaak.
Om die reden zijn grote voltes, slangevoltes, achtjes, s-jes en al dat soort glooiende figuren ook geen goed idee. Deze kun je namelijk prima lopen als paard zonder ooit te hoeven dragen. Alleen bij het omstellen valt je paard letterlijk om en zal hij gaan rennen.