Bokt.nl

Professor schreef:

Moll schreef:

ik ben ook van het been zonder hand en hand zonder been

Heeft u dat van Baucher???
Deze schrijft zich nl tegen.

Moll schreef:

ik ben ook van het been zonder hand en hand zonder been

Moll schreef:

ik ben ook van het been zonder hand en hand zonder been

nee, moet u zeggen dat dat er bij mij gewoon in gedrilt is, door instructie, ik weet van huis uit niet beter om het zo maar even te zeggen.

liberty22 schreef:

wat vinden jullie ervan tempi in de zijgangen te verwerken bijv. van arbeidsdraf naar middendraf in de SB of het appyuement , om te controleren in hoeverre je paard in evenwicht is alswel hoe scherp op de hulpen.

Professor schreef:

liberty22 schreef:

wat vinden jullie ervan tempi in de zijgangen te verwerken bijv. van arbeidsdraf naar middendraf in de SB of het appyuement , om te controleren in hoeverre je paard in evenwicht is alswel hoe scherp op de hulpen.

Men kan het tempo verhogen, maar een zijgang heeft alleen nut wanneer deze verzameld gereden worden, vanuit de zijgang de passen te verlengen, of eventueel uit te strekken is goed.
Maar tempiwisselingen in een zijgang is voor mij geen zijgang rijden en zie het nut er niet van in.

spokie79 schreef:

En tempowisselingen in de zijgangen?

cherie78 schreef:

spokie79 schreef:

En tempowisselingen in de zijgangen?

Is dat hetzelfde als tempi rijden in de zijgangen

cherie78 schreef:

Wat zijn dan overgangen

liberty22 schreef:

ik raak in de war , jehebt toch tempo : tempo wisselingen
tempi: plat gezegd: schakelen

Professor schreef:

liberty22 schreef:

ik raak in de war , jehebt toch tempo : tempo wisselingen
tempi: plat gezegd: schakelen

Daar gaan we weer.
Overgangen is van de ene gang in de andere.
Tempi in draf zijn verzamelde draf, arbeidsdraf, middendraf, uitgestrekte draf, wanneer men deze steeds wisseld noemt men dat Tempi rijden of tempiwisslingen.
Schakelen doen wij niet bij Klassiek dat doen wij in een auto, bromfiets of motor, daarbij heb ik zelf een automaat.

vosroy schreef:

cherie78 schreef:

Wat zijn dan overgangen

Wat u niet wil dat u geschied doe dat ook een ander niet. terug lezen dus

vosroy schreef:

Dank U professor, u bent geduldig.
Soms beklijft het beter als het herhaald wordt

hihi zelfde gedachten met liberty

cherie78 schreef:

vosroy schreef:

Dank U professor, u bent geduldig.
Soms beklijft het beter als het herhaald wordt

hihi zelfde gedachten met liberty

Dat had je toch niet?
Want je dacht dat het iets anders was omdat er één was die hetzelfde vroeg

cherie78 schreef:

vosroy schreef:

Dank U professor, u bent geduldig.
Soms beklijft het beter als het herhaald wordt

hihi zelfde gedachten met liberty

Dat had je toch niet?
Want je dacht dat het iets anders was omdat er één was die hetzelfde vroeg

vosroy schreef:

Knap van je, gedachten lezen hoort kennelijk ook bij je talenten, kan je vast net zo goed als paardrijden, heb je daar een foto van

Professor schreef:

Nu plaats ik iets om eens duidelijk te maken waarom men over de zit het over balans heeft maar niet bij het paard.

Citaat:

Evenwicht

Evenwicht is een term die in de rijkunst een eigen betekenis heeft.
Daar paardrijden dynamisch is, zal een omschrijving van deze term gericht moeten zijn op het evenwicht van een zich bewegende massa, inclusief de massa paard-ruiter. Men kan in dit verband dan ook niet onder evenwicht verstaan: het gelijkmatig over de vier benen verdelen van het gewicht van paard en ruiter, hetwelk immers alleen mogelijk zou zijn bij een stilstaand paard. Bij een zich bewegend paard is de gewichtsverdeling voortdurend aan verandering onder hevig, zodat hier alleen gesproken kan worden van een dynamisch evenwicht, hetwelk het resultaat is van de samenwerking van alle op het paard inwerkende krachten, zoals voortstuwende kracht en zwaartekracht. Verlopen alle bewegingen beheerst, d.w.z. vloeiend, regelmatig, soepel — dus zonder krampachtige spierspanningen, dan kan men zeggen dat de beweging evenwichtig verloopt, dat er evenwicht is in de beweging, ofwel: dat het paard in evenwicht is.
Een paard kan dus „in evenwicht zijn“ in alle gangen en in alle tempi — en zulks niet alleen op vlakke bodem; ook in ongelijk terrein en over hindernissen kan een paard in evenwicht zijn. Het is duidelijk dat b.v. bij het gaan door ongelijk terrein nimmer sprake kan zijn van een enkele „evenwichtshouding“ of van een voortdurende gelijkmatige belasting van voor- en achterhand, want al naar gelang de situatie van het terrein waarin het paard zich op dat moment bevindt zal dc voor- of de achterhand meer of minder belast worden. Van nature zal het paard steeds die houding aannemen die het hem moge lijk maakt zich veilig en op de meest ekonomische wijze door het terrein te bewegen, daarbij zijn gewicht over voor- en achterhand ver delend naar mate dc omstandigheden zulks vereisen. Dit is het natuurlijk evenwicht. De gewichtsverdeling bij dit natuurlijk evenwicht is dus niet konstant maar, aangepast aan de eisen die bodem, gang en tempo stellen, voortdurend aan verandering onderhevig. Het is uitermate belangrijk voor het campagnepaard en het dient dan ook als eerste eis gesteld te worden dat het bekwaam is zijn even wicht te bewaren bij een voortdurend wisselende gewichtsverdeling, waarbij het dus steeds zijn houding zal veranderen. Het paard doet dit dus zelf en de ruiter zal het beslist niet een houding (en gewichts verdeling) mogen opleggen, daar hij het dan zou hinderen in zijn vrije bewegingen, dus het paard zou beletten zijn evenwicht te bewaren of te herstellen.

In de manege kan de ruiter zijn paard wel een houding opleggen en bij voortgezette dressuur is dit zelfs een vereiste. Bij een paard dat zich in een weinig veranderende houding voortbeweegt op vlakke bodem zal er een nagenoeg konstante gewichtsverdeling zijn over voor- en achterhand. In dit verband past dan b.v. voor een schoolpaard dat gaat met een konstante meerbelasting op de achterhand een term als: „evenwicht op de achterhand“.

Om te bereiken dat een paard onder de ruiter in evenwicht gaat zal het aan twee eisen moeten voldoen: gehoorzaamheid en lichamelijke geoefendheid. Door gehoorzaamheid is het paard erop ingesteld de aanwijzingen van de ruiter te ontvangen en uit te voeren; de lichamelijke geoefendheid maakt de uitvoering mogelijk.
Is de inwerking van de ruiter niet storend voor het paard, maar in overeenstemming met diens aard en graad van africhting, dan wordt bij hem de harmonie der bewegingen — dus het evenwicht — niet verbroken, terwijl het toch, om aan de inwerking van de ruiter te gehoorzamen, een andere houding zal aannemen of de wijze van voortbewegen zal veranderen. Als b.v. een paard op aanwijzing van de ruiter van stap in draf, of van draf in galop overgaat, dan worden wel zijn houding en bewegingen anders; maar als de verandering van gang vloeiend verloopt en de gang regelmatig is, d.w.z. ritmisch en beheerst, dan blijft het paard in evenwicht. Geschiedt dit alles op lichte hulpen van de ruiter dan kan men spreken van rjkunstig evenwicht.