oji schreef:Mijn woorden worden hier en daar inderdaad behoorlijk verdraaid. Inderdaad irritant, maar als mensen niet de moeite nemen te lezen wat er staat, neem ik niet de moeite te reageren.
Als mensen het redelijk extreme uitgangspunt hebben, alle gedomesticeerde dieren de wereld uit ongeacht hoe goed ze het hebben, dan mag je die mening hebben, maar dan laat je dus geen enkele ruimte voor discussie. Als principes zwaarder wegen dan gewoon kijken naar het welzijn, dan houdt alles op. Dan moet je vooral geen paarden of andere huisdieren houden.
Geen paarden meer fokken om de gedomesticeerde paard te laten verdwijnen. Tja dat kan, maar realiseer je dat je daarmee de soort paard geen plezier doet. Een soort, of het nou een paard, een mens, een ander dier, een plant, een bacterie of een virus is, heeft 1 primair belang, voortbestaan en vermeerdering/verspreiding van de soort. Het feit dat de paarden zich hebben laten domesticeren, heeft ze dus enorm succesvol gemaakt in het primaire doel van de soort...en zo werkt de natuur, zoeken naar de mogelijkheden om dat doel te bereiken. Sommige dieren gaan daar een samenleving met de mens voor aan, andere met andere diersoorten, maar alles met het uitganspunt zoveel mogelijk nakomelingen te maken en deze zo veilig en gezond mogelijk op te laten groeien. Dus ja je kan daar principieel inzitten, maar je ontneemt de soort paard daar wel één van de belangrijkste bestaansredenen.
Als je een symbiose blijft beschrijven als iets dat alleen voor ons, de mens, welzijn is, dan snap je het woord symbiose niet. Als je het uitgangspunt hanteert dat wij paarden alleen voor ons welzijn hebben, en hoe goed wij ook voor de paarden zorgen, dat het welzijn van die paarden niet relevant is, want het hebben van paarden mag niet volgens de principes, dan houdt het voor mij op om er verder over te praten.
En dat is wel wat mij altijd enorm irriteert aan de extremisten in dierenorganisaties. Principes zijn eigenlijk belangrijker dan het welzijn van de dieren zelf. Toen ik nog bij diergeneeskunde werkten waren er af en toe inbraken in het proefdierenhuis. En ik snap en deel volledig de aversie tegen het gebruik van proefdieren. Maar die inbraken die daar in het proefdierenhuis werden gedaan waren voor die dieren individueel die dan vrijgelaten werden, vele malen gruwelijker dan het lot in het proefdierenhuis (ik weet dat daar vooral onderzoek werd gedaan naar zaken als voerkwaliteit etc, maar dat het vrijlaten dus wel de dood betekende) . Daarmee praat ik proefdieren niet goed (hoewel ik dat een lastige discussie vind in het geval van bv kankeronderzoek), maar daarmee geef ik aan dat er ook totaal geen rekening met het dierenwelzijn werd gehouden in het inzetten van de middelen van de PETA om hun principes maar kracht bij te zetten. Op een bepaalde manier misbruiken zij daarmee ook de dieren voor hun eigen doelen en dat vind ik de wereld op zijn kop.
Laat ik voorop stellen, ik ben het met heel veel dingen hoe de mens met dieren omgaat niet eens. Ik heb een hekel aan bioindustrie en mijn dierenliefhebbende hart bloed bij het idee dat varkens levend vanuit NL naar Italie onder erbarmelijke omstandigheden worden getransporteerd naar Italie om daar geslacht te worden, alleen om het labeltje Parma-ham te krijgen en daarmee een veel hogere prijs. Dat soort praktijken vind ik vreselijk en zo zijn er nog heel veel meer voorbeelden te noemen van hoe de mens totaal on-respectvol met dieren omgaat. En ja ook in de paardenwereld komen wel degelijk misstanden voor waar ik totaal niet blij van wordt en ook bv broodfok bij honden en katten.
Maar over het algemeen genomen is de paardenwereld toch een voorbeeld van hoe het ook kan en hoe het ook steeds beter kan. De paardenwereld is een wereld waar veel welzijnonderzoek wordt gedaan, waar het overgrote deel van de paarden een luxe leventje hebben in veiligheid en voorzien van alle behoeften en ook nog eens veel aandacht en liefde. In vrijheid, nee dat niet. Maar vrijheid is voor een paard een ander begrip als voor ons. Voor een paard is veiligheid en regelmaat voor zichzelf en de nakomelingen veel essentiëlere waarde dan vrij galopperen over de prairie. Galopperen over de prairie betekent nl ook veulens die gevaar lopen door een wolf opgevreten te worden, honger, dorst. Galopperen over de prairie ziet er voor ons als ultieme vrijheid uit, maar is juist vaak een expressie van stress...een vijand op de loer.
Dus ja, ik hanteer het veel minder extreme principe dat je gewoon zo goed mogelijk moet zijn voor je dieren. Ze goed moet observeren en hun welzijn zo optimaal moet houden. Dat het hebben van een dier wel degelijk plezier voor 2 kan zijn en dat ik mij totaal niet schuldig hoef te voelen omdat ik daar ook plezier aan beleef, omdat ik mijn dier ook een heel plezierig leven geef. Mijn uitgangspunt is dat bepaalde diersoorten niet voor niets zich hebben laten domesticeren, maar dat dat is omdat zij ook graag bij ons, de mens, zijn en daar hun eigen voordelen mee hebben. Ik vind wel dat wij als mens de plicht hebben om zo goed mogelijk voor de dieren te zorgen en in die verantwoording nog wel eens verzaken.
Waar zijn je woorden verdraaid, Oji?
Ik vind paarden blijven houden, omdat je anders de soort paard geen plezier doet, wederom geen excuus. Hoe kijk jij bijvoorbeeld aan tegen dierentuinen? Ik denk niet dat je de dieren daar een plezier mee doet, ze sterven niet uit, nee. Maar of het oke is?
Heb je mijn vorige antwoord op jouw post gelezen over de symbiose?
En misschien nog goed om te zeggen dat ik absoluut geen extremist ben in dierenorganisaties (je zegt niet dat ik dat ben hoor, maar het wordt wel benoemd voor een reden?) Dus mensen die tegen het rijden en fokken van paarden zijn, zijn niet meteen extremist.